Home Blog Page 75

Covid-19 within the Scope of European Integration

Abstract

European integration has been the topic of academic research almost since its inception. This is no different since the beginning of the COVID-19 pandemic. Different measures are taken by different institutions of the EU, in the name of emergency, nevertheless affect European integration. While it is commonly accepted that the EU was unprepared and its response was late, the conclusion reached in this article is that its later actions actually contained the risk of disintegration by a multidimensional response of both intergovernmental and supranational measures. Similar to this, while the European solidarity that reinforces integration was damaged in the beginning, it also created the circumstances for its mending. It can be predicted that European integration will conserve itself or deepen, following the end of the crisis. Especially further integration on the fields of health and emergency administration can be expected.

Keywords: Covid-19, EU, European Integration, European Central Bank, European Commission, Council of Europe, Solidarity, Economic and Monetary Union.

Introduction

After one year of its first detection in Wuhan, China SARS-CoV-2, commonly known as COVID 19, continues to shape daily life. Similar to any crisis, different nations approached the problem within their abilities and the different circumstances they faced: New Zealand as an isolated island with a rather small population could issue a nationwide lockdown and the virus was in control in a comparatively small period of time. South Korea heavily invested in testing and tracing and controlled the virus by summer; however, the situation is changing at the moment with a rise in cases.

Even though the European Union is not a federation and thus cannot be called one country, due to its free movement of people, goods, and services it was more vulnerable to the virus as a whole and had to coordinate its response as a whole to be effective. Unfortunately, this was not the case in the beginning: the EU was not prepared for the virus, it underestimated its consequences, was late to respond and according to some its response was ineffective (Bongardt & Torres, 2020, p. 1). The responses were mainly centered around solidarity and preventing an economic clash within the union.

This paper’s concerns is not how or where the EU response went wrong but rather analyzing its implications for the future of the EU. When the history of the EU is read, there cannot be found disintegration on a great level after a crisis. But this does not mean that there cannot ever be such an occasion. The paper will try to answer the question “Will the responses regarding COVID-19 cause further integration in the EU?” by analyzing the role of the intergovernmental and supranational institutions, the role of the European Central Bank (hereinafter ECB) and European solidarity with the case of Italy; through different headlines of newspapers and the ever-expanding research on the topic.

A Brief History of European Union

The European Union, which is a well-established organization, plays a prominent role both for the European continent and for the rest of the world from past to present. In fact, the idea of unity goes back to Rousseau and Kant. Both of them advocate establishing a union in order to ensure peace in Europe (Çınar, 2017, p. 72). However, As Sören Philipps states in his article, European integration (institutionally) started with the establishment of the European Coal and Steel Community (ECSC) in 1951, April 18 (Phillips, 2009, p. 205).

The fundamental purpose of the establishment of the ECSC was to ensure peace in Europe. Well, how was ECSC established? It all started when European thinkers and leaders put forward the idea that countries in Europe should gather economically and politically in order to maintain peace. After the Second World War, it was stated that a supranational institution related to coal and steel production should be established under the leadership of French Foreign Minister Robert Schuman, and the main reason for the presentation of the idea was the desire to end the tension between France and Germany, which are the key components of Europe. As it is stated in the Schuman Declaration, war between historic rivals France and Germany is “not merely unthinkable, but materially impossible” thanks to the ECSC (Schuman, 1950). Then, the ESCS was established with the participation of six crucial countries which are Belgium, Netherlands, Luxembourg, France, Italy, and Federal Germany (EU, n.d.).

Through the success achieved with the ECSC, peace was provided in Europe both economically and politically. In addition, the Treaty of Rome was signed on 25 March 1957. The aim of the treaty was not only for the union to cooperate on coal and steel, but also to link the economies of other sectors. With this treaty, the European Economic Community and the European Atomic Energy Community (EUROTAM) were established. However, this treaty entered into force on January 1, 1958 (Treaty of Rome (EEC)).

Then, on 1 July 1967 “The Merger Treaty entered into force, thus fusing the executives of the European Communities (ECSC, EEC, Euratom). From now on, the European Communities will have a single Commission and a single Council” (EU, n.d.). One of the most important agreements that make up the existence of today’s European Union is the Maastricht Treaty; it is also known as the Treaty of European Union (TEU). The treaty was signed in 1992, 7 February. It plays an essential role for the EU since “under the treaty, the European Union is officially created” (EU, n.d.). The treaty created the EU because it established “a three-pillar European Union structure”. The pillars respectively were the European Communities (ECSC, EEC, and EURATOM), “Common Foreign and Security Policy” and “Cooperation in Justice and Home Affairs”.

Another important event is to have a decision to make the currency of the union “Euro”. On February 28, 2002 “Euro” became the only currency between twelve European Union member states (EU, n.d.). The last important stage in terms of the agreement in the European Union is the Treaty of Lisbon. It was signed in 2007 but entered into force in 2009. Basically, with this agreement, it was aimed to eliminate the bottlenecks in the EU’s decision-making mechanisms and to achieve a more democratic and effective functioning structure of the Union (EU, n.d.).

European Commission vs. Council of Europe

To understand how the actions of the Commission or the Council of Europe may affect integration of Europe, one needs to know their structures and who has more power where. The Council of Europe consists of ministers from each member state. These ministers each form a council to discuss legislation and the issues that become dreadlocks are solved in the bi-annual meetings of the presidents/prime ministers as, again, the European Council. Thus, even though the institution still requires a strong level of consensus seeking, the Council carries more of an intergovernmental weight. This means that in this institution member states have more power over the proceedings. However, the Commission, where governments only send a commissioner to the institution and where acting on behalf of all of Europe and the European institutions are encouraged and enforced to an extent (through nationally diversified cabinets for each commissioner) can be considered as the supranational body of the EU, pushing for more integration. In theory, the well-being of the whole Union depends on a balance between all institutions but from time to time some institutions may overpower the other in terms of legitimacy or effectiveness. This can be seen especially in different areas of competences such as the different pillars. While COVID was not a structural crisis, like Brexit or the Eurozone crisis, it did create tensions between member states and affected important areas of integration in the name of crisis management (Salvati, 2020, p. 2-3). This effect will be analyzed through the different actions of institutions.

First and foremost, it needs to be noted that health is neither an exclusive nor a shared competency in the European Union (Roloff, 2020, p. 29). It is completely in the control of member states and this was the reason why initial responses varied: Every country responded according to their own health system capacity. What disrupted this was the uncoordinated closure of borders and the partial disruption in the free movement of goods, which includes medical supplies. This is where the Commission intervened first and reminded member states of their obligations (Roloff, 2020, p. 30). Other than this, European Commission as the supranational body of the EU had very limited cards up its sleeve as member states refused to accept the Commission’s coordinating role during the response (Salvati, 2020, p. 10). One of the things Comission did manage was the temporary suspension of the Stability and Growth Pact. Stability and Growth Pact (SGP for short) is a set of macroeconomic rules states have to abide by in order to protect the stability and growth of the economic union, as per the name. This suspension was criticized as it could amplify the divergence between different economies and cause inequalities in the long run between member states, which in turn can endanger the single market and/or the economic union (Salvati, 2020, p. 11). This decision can be interpreted in two ways in terms of the authority of the Commission: It can be used as an evidence to show that member states are bound to the decisions of the Commission so much that even in times of crises, they cannot make decisions about the economy that would affect the whole Union, without the authority of the supranational body. Or it can be interpreted as the inability of the Commission to make any effective decisions except giving more power to the states (Salvati, 2020, p. 11). Another action taken by the Commission was the SURE action (support to mitigate unemployment risks). It is, as Salvati explains a “Commission loan-based programme for sustaining national insurance systems” (Salvati, 2020, p. 12). It is of utmost importance due to its capacity of around €100 billion and how it increases the amount of interdependence and integration among the members (Salvati, 2020, p.12). However, what should not be disregarded is that SURE action is purely emergency based and does not create permanent integration in the way a treaty does (Salvati, 2020, p. 12).

 The Council’s biggest achievement during the crisis can be the coordination of the comprehensive economic policy response with the Eurogroup, that aimed to “support economic activity and prepare the ground for recovery” (Eurogroup, 2020). By April 2020, the aggregate amount of discretionary fiscal measures used to strengthen the health sector and the support affected workers were up to 3% of the EU GDP (Eurogroup, 2020). The other economic measure they decided upon is the recovery fund that will fund programmes designed to kick-start the economy through the EU budget (Eurogroup, 2020). Even though these create an image of the Council being in control, actually in most of the press releases they published it is stated they “welcome the Commission proposal”. According to the structure of policy making in the EU, only the Commission can make proposals and if the Parliament and the Council approve, then it becomes law. It seems to be similar during the COVID crisis. While the Council of Europe does have exclusive deciding rights in certain areas such as common foreign policy, during the time of crisis they only provided a scope of leadership and relied on the Commission.

While cooperation between different institutions of the EU provides the best results, especially in times of crises, one can actually see an increased role taken by the Commission. As European Parliament proved its minimal role during emergencies (Salvati, 2020, p. 11) and the Council awaiting Commission proposals, the Commission seems to gain more discretionary power during the crisis. And as some believe, despite criticisms of its ineffectiveness at the beginning, the Commission may come out with more powers at the end of the pandemic (I. Grigoriadis, personal communication, 21 February 2021). This would mean, from a functionalist point of view, more integration. However, it is still early to declare definitive results and the ongoing problem of democratic legitimacy in the EU should also be answered before equating “more power to the Commission” to “more integration”.

European Central Bank

ECB was established by the Treaty of Amsterdam in 1998 and it consists of nineteen European Union Member states which “have adopted the euro as their common currency” (Bondarenko, 2015). Born alongside the monetary union, just like a nation’s central bank, ECB controls the amount of money in the market and thus important economic tools such as the interest rate. It is almost a common opinion that in Europe’s response to COVID, ECB carried the bulk of the weight. This is because, after public health emergencies were handled the most important aspect of the response included providing constancy in the economy and preventing a recession that would affect all of Europe. In this section what ECB did to create this opinion and what it means for integration will be discussed.

ECB, due to its unique structure, managed to make difficult choices quickly without getting tangled up in the politics of the situation. The results of these choices are five-fold. Firstly, the ECB tries to keep borrowing affordable by keeping interest rates at low levels. Then, it took steps to support access to credit for firms and households. The ECB did this by increasing the amount of money banks could borrow from the ECB. During the pandemic period, they tried to solve the temporary financing problem of the banks by offering instant borrowing options at appropriate rates. Another response was to increase the lending capacity of banks. Compared to the past, banks were supported by being less strict about capital during the pandemic period. The last response was to try to maintain financial stability thanks to international cooperation (EU, 2020). The issuing of Eurobonds, as they are commonly known, to ensure liquidity was approved within the €750 billion worth Pandemic Emergency Purchase Programme (PEEP) (Bluth et al., p. 4). It can be described as an asset purchase program with certain eligibility criteria for both public and private sectors which was extended until the Governing Council decides the COVID crisis is over (Salvati, 2020, p. 10). Even if this purchase program is emergency based it can prove itself to be a crucial step in the creation of a fiscal union, which did not follow through with the monetary union as some members were opposing it at the time (I. Grigoriadis, personal communication, 21 February 2021).

As it was stated before the measures taken in terms of the role and future of the member states of the European Union may have various consequences. The emergency measures taken were discussed in many angles during the COVID-19 period. Through the successful crisis management of the EU countries, the strength of social insurance and national service approach can be confirmed. In addition, thanks to measurements, trust in politicians can improve positively. On the other hand, the negative side of the measures taken is that the politicians’ nationalist sentiments and approach towards national solutions increase. As an example, Hungary’s nationalist attitude towards emergency measures is an indication that it is possible for European countries to take an illiberal path (Brendebach, Maduro, & Tassinari, 2020, p. 4). Therefore, further segregation may occur because of the emergency measures and economic aid are conditioned.

On the other hand, just like with any other European institution, a question of legitimacy and integration arises at this point: Can the technocratic institution of ECB create integration on its own? Technocracy refers to “a form of governance where those with political power are appointed on the basis of their scientific expertise” (Horton, 2020, p. 1896). A proof for the technocracy of ECB can be the backgrounds of its presidents, as they worked in various positions such as but not limited to the minister of finance or governor of national central banks for their respective countries. Even if the acts of ECB may not bring more integration, it certainly contained the risks of stalemate and disintegration in this process (Salvati, 2020, p. 16). Nevertheless, it should not be forgotten that ECB is not subject to democratic political supervision and this may delegitimize EU’s decisions in the eye of the public (Salvati, 2020, p. 16).

European Solidarity in Crisis?

One of the most important non-institutional parts of the European Union is the European solidarity. This term indicates both a shared history and culture, common goals and the willingness to work towards those goals with cooperation. European solidarity can be seen as an emotional bond that legitimizes and/or enforces integration. But with each political crisis, in addition to the governments and the institutions of the EU, the European solidarity is tested as well. COVID was no exception: In certain countries COVID was more destructive in terms of economic or lethality. The one that has been most vocal about this, has been Italy. Mario Draghi, the president of the ECB from 2011 to 2019 and the current prime minister of Italy, stated in August 2020 that “the solidarity that should have been a spontaneous act, was the result of negotiations” and both the government and the citizens felt abandoned by Europe (Loewener & Mioni, 2020). Adding on to this was the suspension of the free movement of people and thus a decrease in revenue for economies heavily revolving around tourism, just like Italy’s is (Brendebach, Maduro, & Tassinari, 2020, p. 4). But considering that both France and Spain suffered to a similar amount but did not raise concerns at the same level as Italy makes one suspect there is more to the story rather than just the supposed-failure of the European solidarity.

There are mainly two reasons for the resentment Italy feels towards the EU. First one is based on the past: EU-Italy relations did not go sour in one night, and previous disputes are important to understand the country’s reaction amid the COVID crisis. As the Great Recession of 2008 hit the markets the whole world economy was affected in a domino effect. Due to the interconnectedness of the economy through the Economic and Monetary Union (hereinafter EMU) once the crisis hit the EU from the South, the whole Union had to deal with the first real test of the EMU. During this period, with the bailout agreements and their tight austerity measures as written by Germany (Martín-Estudillo, 2018, p. 176), the EU became a synonym for economic decline and problems (Loewener & Mioni, 2020). Thus, when the country declared a state of emergency by 31 January and an immediate European response was not seen, most citizens and the government perceived it as an inherent European problem, once again causing disarray in their country. Even though the mismanagement of EU in the first weeks that involved events such as the concerns at the highest political levels about hostile takeovers of financial assets, the Franco-German ban on the exports of medical supplies, unverified news about how other European countries were taking masks from the purchase of Italy from China fed into the narrative of European antagonists; EU did declare solidarity with Italy and supplied the country with essential medical aid (Loewener & Mioni, 2020). Why this narrative gained the support it gained can be explained based on the political environment of Italy: Mainly, the government used the EU as a scapegoat to distract the insufficiencies of Italy while managing the crisis as a means to gain political support.

The other reason for the government and people’s fierce response is because extra-European aid was perceived more important. This can be linked to the fact that foreign sources of aid, especially China, managed to use social media more effectively to make their acts of generosity more public and Italian media establishment themselves covered news of extra-European aid more (Loewener & Mioni, 2020). This, again, may be related to the expectation that EU solidarity is a guarantee and extra-European aid is a more precious act of help. As a result, EU then proceeded to create a solidarity tracker online, to show what kind of aid has been given to which country when and in what amount [1].

It is true that EU was slow to answer the crisis in Italy and this caused a very unique kind of tension with Italy which even diffused to the public: “According to a survey of 1,000 Italians conducted in April by Tecné, 42% of respondents said they would leave the EU, up from 26% in November 2018” (BBC, 2020). But thinking about the Brexit equivalent for Italy still seems as a quite exaggeration since great measures have been taken since the beginning of the pandemic and currently the populist voices are on the downside in Italy (I. Grigoriadis, personal communication, 21 February 2021) with Mario Draghi as prime minister by a coalition of center, center-left and right parties. It can be predicted that Italy will continue to be a part of the Union and European solidarity will mend itself over time.

Conclusion

To sum up, what has been said up to this point, Europe’s response to this unpredictable and dangerous crisis started too late. It was considered as a national problem when it had the very real potential of becoming an EU problem due to the Schengen agreement, and it did. Member states failing to create a common roadmap and acting on their own in different levels definitely intensified COVID as a crisis. However, when the problem was recognized a series of solutions followed pursuit.

Economic actions added onto great acts of solidarity, such as offering places for most affected patients in hospitals and intensive care (Roloff, 2020, p. 30) actually made impressive progress on the way. Europe’s response to COVID has been fragmented, meaning it had both supranational and intergovernmental solutions. Both the Commission and the Council used initiatives when needed. What these say for integration is another matter: It would be unfair to say that all these actions were only possible because the emergency the situation brought made it possible and there will be no integration resulting from this period of time.

After all, some of the mechanics that were implemented after the Eurozone crisis are still in effect. In addition to the possibility for the adoption of some of the Corona measures, so to speak; the Union may find it helpful to increase its role in the health sector so that it can put certain obligations for member states in situations that desire a common response (Roloff, p. 35). Another possibility to achieve this can be using a strong, united EU voice while negotiating with multinational pharmaceutical companies to support the improvement of health infrastructure on the national level (I. Grigoriadis, personal communication, 21 February 2021). Or instead of a new health competency, the crisis management capabilities of the EU can be improved, thus increasing the role for the EU anyway. As Robert Schuman states “Europe will be forged in crisis and will be the sum of the solutions adopted for those crises”. There seems to be no reason why this foresight by a great mind could be proven wrong now, after being correct for decades. But for the foreseeable future, the United States of Europe remains out of reach and will be the sum of the solutions adopted for those crises. There seems to be no reason why this foresight by a great mind could be proven wrong now, after being correct for decades. But for the foreseeable future, a United States of Europe remains out of reach, and this means individuality within the Union will continue to cause problems in times of crises.

Beyzanur GENÇER

Zeynep Ece SOLMAZ

European Studies Internship Programme

Notes:

[1] The website can be accessed through this link: https://ecfr.eu/special/solidaritytracker/

References:

Bondarenko, P. (2015, September 8). European Central Bank. Retrieved February 21, 2021, from https://www.britannica.com/topic/European-Central-Bank

Brendebach, J., Maduro, M. P., & Tassinari, F. (2020). The EU response to the COVID-19 pandemic : Achieving relevance, mobilising solidarity and preparing for the future. European University Institute, (2020/1), 1-12. doi:10.2870/41725

Çınar, M. (2017). Rousseau ve Kant ile Avrupa’da Kalıcı Barışa ve Avrupa Briliği’ne Dair. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 16(1), 61-80.

EU. (n.d.). The history of the European Union – 1967. Retrieved February 19, 2021, from https://europa.eu/european-union/about-eu/history/1960-1969/1967_en

EU. (n.d.). The history of the European Union – 2002. Retrieved February 20, 2021, from https://europa.eu/european-union/about-eu/history/2000-2009/2002_en

EU. (2021, February 20).The history of the European Union. Retrieved from https://europa.eu/european-union/about-eu/history_en

Eurogroup. (2020, April 9). Report on the comprehensive economic policy response to the COVID-19 pandemic. Retrieved from Council of the European Union: https://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2020/04/09/report-on-the-comprehensive-economic-policy-response-to-the-covid-19-pandemic/

EU. (n.d.). Europe without frontiers. Retrieved February 20, 2021, from https://europa.eu/european-union/about-eu/history/1990-1999_en

EU. (n.d.). History of the EU. Retrieved February 20, 2021, from https://ab.gov.tr/105_en.html

European Central Bank. (2020). Our response to the coronavirus pandemic. Retrieved February 21, 2021, from https://www.ecb.europa.eu/home/search/coronavirus/html/index.en.html

Horton, R. (2020). Offline: The coming technocracy. The Lancet, 396(10266). doi: https://doi.org/10.1016/S0140-6736(20)32668-4

Loewener, F. & Mioni, M. (2020, October 30). Politique Européenne. Retrieved from http://politique-europeenne.eu/european-solidarity-in-the-covid-crisis-italy-and-the-discursive-dimension-of-the-european-public-space/

Philipps, S. (2009). The Birth of the European Union: Challenging the Myth of the Civilian Power Narrative. Historical Social Research / Historische Sozialforschung, 34(2 (128)), 203-214.

Roloff, R. (2020). COVID-19 and No One’s World. Connections: The Quarterly Journal, 19(2), 25-36.

Salvati, E. (2020, December 28). Crisis and Intergovernmental Retrenchment in the European Union? Framing the EU’s Answer to the COVID‑19 Pandemic. Chinese Political Science Review, 1-19. https://doi.org/10.1007/s41111-020-00171-0.

Schuman, R. (1950). Declaration of 9th May 1950. The Robert Schuman Foundation, European Issue No. 204. Published on 10th May 2011. https://www.robert-schuman.eu/en/doc/questions-d-europe/qe-204-en.pdf

Treaty of Rome. (EEC). (n.d.). Retrieved February 19, 2021, from https://www.europarl.europa.eu/about-parliament/en/in-the-past/the-parliament-and-the-treaties/treaty-of-rome

Vergine, S. (2020, May 16). Coronavirus: Are Italians losing faith in the EU?. BBC News. Retrieved from: https://www.bbc.com/news/world-europe-52666870

Başkalarının Hayatı – Das Leben der Anderen (2006)

Başkalarının Hayatı, özgün adıyla “Das Leben der Anderen” filminin yazarlığını ve yönetmenliğini Florian Henckel von Donnersmarck üstlenmiştir. Yönetmenin, 1997 ve 2002 yılları arasında yönetmiş olduğu dört adet kısa filmiyle beraber, 2006 yılında Başkalarının Hayatı filmini çekerek büyük yankı uyandırmıştır. 2010 yılında baş rollerini Johnny Depp ve Angelina Jolie’nin paylaştığı “Turist” ve 2018 yılında, bu yazıda değerlendireceğimiz filmi gibi yine döneme dayalı dram türünde ele aldığı “Asla Gözlerini Kaçırma” adlı filmlere imza atmıştır. Donnersmarck’ın diğer eserlerinden de pek çok ödülü olmasının yanı sıra, Başkalarının Hayatı filmiyle beraber Yabancı Dilde En İyi Film Akademi ödülü, aynı dalda BAFTA, Bodil, César Ödülleri ve aynı zamanda En İyi Senaryo Dalında Avrupa Film Ödülü, En İyi Senaryo Dalında Alman Film Ödülü gibileri dahil olmak üzere Almanya’da ve yurtdışında 17 ödüle layık görülmüştür. Bunlara ek olarak, farklı yarışma ve festivallerde film 58 farklı ödül kazanmış. Ayrıca, Almanya Film Ödülleri Töreni’nde 11 dalda aday gösterilerek bu törende bir rekora ulaşmıştır. Birçok sinema eleştirmeninin görüşüne göre oluşturulan 21. Yüzyılın En İyi Filmleri listesinde 32. Sırada yer alan film, IMDb’nin en iyi 250 film listesinin üst sıralamalarında yer almaktadır. Filmin oyuncu kadrosun temel olarak ön plana çıkan isimler: Martina Gedeck, Ulrich Mühe, Sebastian Koch, Ulrich Tukur gibi Alman sinemasının bilindik yüzleridir. Orijinal dili Almanca olan uzun metrajlı bu filmin Türkçe dublaj ve altyazı seçeneği mevcuttur. Tarihsel gerçekliklerden beslenen dram türündeki bu film özgün bir hikâye üzerine kurgulandığını söylemek mümkündür.

Filmdeki olaylar 1984 Doğu Almanya’sında başlayarak Berlin Duvarı’nın yıkılmasına ve Mihail Gorbaçov’un son SSCB lideri olarak seçilmesine kadar devam eder. Filmin üzerine inşa edildiği gerçekliklerden birisi Alman Demokratik Cumhuriyeti’nin güvenlik ve istihbarat organizasyonu olarak bilinen Stasi’dir. Totaliter rejimin korunmasına hizmet eden ve bağlılıkları son derece güçlü olan bu oluşumun üst düzey elemanlarından biri Ulrich Mühe’nin hayat verdiği Gerd Wiesler’dir. Wiesler ve amiri Yarbay Grubitz (Ulrich Tukur), katıldıkları bir tiyatro oyununda Kültür Bakanı Bruno Hempf (Thomas Thieme) ile oyun yazarı Georg Dreyman’ın (Sebastian Koch) muhalif olmasından şüphelenerek onu takibe almaya karar verirler. Bu kapsamda, Dreyman ve oyuncu sevgilisi Christa-Maria, Sieland’ın (Martina Gedeck) birlikte yaşadığı eve kapsamlı bir takip ağı kuran Weisler evi dinlemeye başlar. Dinleme cihazlarıyla ilgili ufak bir dipnot düşmek gerekirse filmde kullanılan dinleme ve kayıt cihazları Stasi tarafından daha önce kullanılan orijinal cihazlardır ve çeşitli müzelerden, koleksiyonculardan ödünç alınmıştır. Çiftin takibe alınma sebeplerinden olan bir diğer nokta, Bakan Hempf’in de Christa’ya olan ilgisidir, bu ilgi sonucu başlangıçta rejime muhalif olmayan Dreyman sevgilisini köleleştiren sisteme karşı çıkarak harekete geçer. Onların yaşadığı olumsuzluklar görevine derinden bağlı olan Wiesler’i de etkileyecektir.

Filmde Doğu Almanya vatandaşlarının memnuniyetsizlikleri bir grup sanatçı, yazar gibi kişiler üzerinden ele alınmaktadır. Ayrıca, kişilerin, ülkelerine sadık olsa bile, özgürlükçü talepleri ve bunu Batı’da bulma ihtimalleri bize Doğu Almanya’nın Batı Almanya içerisinde emilme sürecine dair mesajlar vermektedir. Tüm bu süreçte yaşanan gelişmeler Doğu Almanya’daki totaliterliği ve önemli kıdemlerdeki bazı kişilerin bunu keyfileştirdiğini gözler önüne sermektedir.

“Büyük ve güçlü çarklar onu öğüttü.”

Bu kapsamda filmden bir alıntıyla yorumlamak gerekirse, başlangıçta ve sonda geçen yukarıdaki replik film boyunca farklı bir anlam kazanıyor; Doğu Almanya’nın baskıcı rejimi vatandaşlarını öğüten büyük ve güçlü bir çarka dönüşüyor.

“Bu müziği bir kereliğine bile bütün kalbiyle dinleyen birisi artık kötü bir insan olamaz.”

Bir diğer replik üzerinden filme ışık tutmayı denersek, belki de en önemli karakterlerimizden birinin değişimine gerçekten, “İyi Bir İnsan İçin Sonat’ı” dinlemesi sebep olmuştur ve belki de bu değişim sanatın gücüne atıfta bulunmaktadır. Gabriel Yared tarafından film için bestelenen piyano sonatı, filmde bir arkadaşı tarafından Dreyman’a hediye edilmiş ve onun için kırılma noktası olan sahnelerden birinde izleyicilerle buluşmuştu. Berlin Duvarı’nın yıkılmasından sonra arşivlere ulaşan Dreyman öğrendiği gerçekler üzerine, İyi Bir İnsan Olma Sonatı’nı kendisinin farkında bile olmadığı yardımlarda bulunan kahramanına hediye eder ve bu noktada belki de bana göre filmin en manidar repliği yer alır: “Benim İçin”.

Film bir çiftin hayatı üzerine kurulu olmasına rağmen romantizm konusunu abartmamak ile beraber ana temaya sadık kalınması ve bu temelde güçlendirilmesi açısından oldukça başarılı. İki saati aşkın süresine rağmen filmde sıkıcılıktan söz etmek pek mümkün değil, hatta bunun aksine hissettirilmek istenen duyguların izleyiciyle başarılı bir şekilde buluşması filmde bir izleyiciden çok gerek sorgu odasında, gerek amfide, gerek evde biri gibi hissetmenizi sağlayarak canlı kalmamızı sağlıyor. Özellikle Ulrich Mühe’nin hayat verdiği karakter ve tanık olduklarıyla beraber bu dâhil olma durumu daha iyi anlaşılabiliyor. İzleyicilere ufak bir uyarıda bulunmak gerekirse bakış açınıza göre, teorik olarak Batı Almanya’nın olduğundan daha iyi gösterilmesi ve filmde hafif de olsa propaganda bulundurması rahatsızlık verebilir. Ayrıca, filmde şiddet, cinsellik ve çıplaklık – birkaç banyo sahnesi- sahneleri gereğinden fazla olmayacak ve üstü kapalı bir şekilde sunulmuştur, dolayısıyla bu noktada seçim izlemek isteyenlere bırakılmıştır.

Eylem Açıkgöz

Karşılaştırmalı Siyaset Staj Programı

Siber Güvenlik Meselesinde Askeri Uzmanlaşma: NATO Örneği

Özet

Güvenlik meselesi devletlerin ve uluslararası sistemin yapısını ve birbirleriyle olan ilişkilerini belirleyen en önemli hususlardan biridir. Bu bağlamda devletler, askeri alanlara yatırımlar yapmış ve kendi güvenliklerini sağlamaya çalışmışlardır. Bu durum, uluslararası ortamın yapısının anarşik olarak nitelendirilmesine yol açmış ve dolayısıyla bir güvensizlik durumu meydana getirmiştir. Teknolojinin ilerlemesine bağlı olarak bu güvenlik tartışmaları siber uzay boyutuna da taşınmıştır. Çalışma, ‘interneti kontrol eden, bilgiyi de kontrol eder’  sözünden yola çıkarak siber uzaydaki güç dengelerini askeri yatırımlar ve siber güvenlik stratejileri açısından ele almayı hedeflemektedir. Küresel aktörlerin siber askeri uzmanlaşma meselesine yakın gelecekte daha çok önem vereceği fikri makalenin temelini oluşturmaktadır. Çalışmanın diğer bir temel amacı, siber uzayın askeri bir alan olarak tanımlanmasını NATO örneği üzerinden değerlendirmektir.

Anahtar Kelimeler: Siber Güvenlik, Bilgi, Askeri Uzmanlaşma, NATO, Siber Uzay

 

Abstract

The security phenomenon is one of the most substantial aspects that determines the structure of states and the international system, and also their relations with each other. In this context, states make investments in the military field in order to ensure their own securities. This case leads to the characterization of the structure of the international system as anarchic and thus creates a situation of insecurity. This security debate also moved to the sphere of cyberspace as depending on the advancement of technology. This study focuses on the sentence that ‘who controls the internet, also controls the information’ with the aim of addressing the balance of power in cyberspace in terms of military investments and cyber security strategies. The idea that global actors will pay more attention to the issue of cyber military specialization in the near future constitutes the basis of the article. Another main goal of this study is evaluating NATO as an example in terms of defining cyberspace as a military space.

Keywords : Cyber Security, Information, Military Specialism, NATO, Cyberspace

 

Giriş

Teknolojinin ilerlemesine bağlı olarak hızla gelişen internet, insan hayatına birçok kolaylık sağlamış ve gündelik yaşama doğrudan tesir etmiştir. Günümüzde sosyal medya, bankacılık işlemleri, birçok kamusal işlem, alışveriş, bilgi erişimi, eğitim ve çevrimiçi olarak sağlanan onlarca eylem internet üzerinden gerçekleştirilmektedir. İnternet ve teknolojinin paralel bir şekilde gelişmesine bağlı olarak bilgisayar, tablet ve telefonlar üzerinden bir dakika içerisinde milyonlarca kullanıcı aynı ağları kullanabilmekte ve paylaşabilmektedir. Üstelik internet erişimi sağlayabilen akıllı cihazların sayısının da hızla artması, kullanılan uzayın boyutunu ve kapsamını da ayrıca arttırmaktadır. 2019 yılının sonlarında ortaya çıkan Covid-19 virüsü nedeniyle dünya genelinde etkisini sertçe hissettiren pandemi, dijital ortamın kullanımını ciddi ölçüde artırmıştır.

Bilişim teknolojileri ve sıkı bir bağ içerisinde bulunduğu küreselleşme sayesinde, klasikleşen mekân algılarında değişimler yaşanmıştır. Her an her yerde erişilebilirliği ile internet, coğrafyalar üstü bir kimlik kazanmıştır. Bu noktada, yeni bir mekân olgusunda gelişmiş ‘siber uzay’ın kapsamı dâhilindeki tüm bu dijital yenilikler ve gelişmeler getirdikleri kolaylıklar kadar tehditler de barındırmaktadır. İnsanların, organizasyonların, devletlerin ve sistemlerin var olan tehditler karşısında savunma mekanizmaları geliştirmesi kendi bekaları için elzemdir. Bu bağlamda, sanal ortamda bilgi ve bilgi erişimi durumu her bir aktörün içine dâhil olduğu bir güvenlik meselesini de beraberinde getirmektedir.

Siber güvenlik meselesinde, farklı aktörlerin kendilerini güvende hissetmelerini sağlayacak farklı beklentileri ve tedbirleri olabileceği için, üzerinde uzlaşılmış bir tanımlama yapmak zordur. Siber güvenlik bölümünde, siber güvenliğe dair kavramlar üzerinde durulmuş ve bilgi güvenliğinin uluslararası alanda etkin olma unsuru olduğu savunulmuştur. Ulus-devletlerden beri süregelen devletler düzeyi tehdit algılamaları zaman zaman değişim gösterse de alınan tedbirler genellikle sert güç unsurları içermekteydi. Bu bilgiler ışığında, devletler ve aşina oldukları geleneksel tehdit – güvenlik yapısının dışında kalan siber alan etkileşime girerek yeni bir askeri alan oluşturmuşlardır. Dahası, güvenlik denildiğinde akla ilk gelen ve güvenliği kolektif bir şekilde sağlamayı kendine amaç edinen uluslararası örgüt NATO, siber güvenlik meselesinin askeri bir uzmanlaşma gerektirdiğini savunan en önemli aktörlerdendir. Askeri Uzmanlaşma ve NATO bölümünde ise siber uzayın da artık bir askeri alan olarak kabul edilmesi NATO zirvelerinde alınan kararlar neticesinde değerlendirilmiştir. Bu bölümde askeri uzmanlaşma meselesi, NATO’nun 5. Maddesi’nden yola çıkarak siber güvenlik stratejileri içerisinde kendisine yer bulması açısından ele alınmıştır.

 

Siber Güvenlik

Siber güvenlik yapısı ve kapsamı itibariyle çok geniş bir kavram olmakla beraber, içeriği ve tanımı bakımından tartışmalıdır. “Siber güvenlik; kurumların ve kullanıcıların varlıklarını korumak için kullanılabilecek araçları, politikaları, güvenlik kavramlarını, güvenlik önlemlerini, yönergeleri, risk yönetimi yaklaşımlarını, eylemleri, eğitimleri, güvenceleri ve teknolojilerin tamamını kapsar.” (Gülizar, 2017, sf. 13). Siber güvenliğin çoğunlukla bilgisayar odaklı bilişim teknolojilerini içerdiği “teknik boyutu” ile ulusal güvenlik kaygıları üzerinden siyasal ve hukuksal uygulamalara vurgu yapan “sosyal boyutu” bulunmaktadır (Çelik, 2018). İnternetin yaygınlaşmasıyla ve veri iletişiminin hızlıca dijitalleşmesiyle ortaya çıkan (Bıçakçı, 2019) bu kavram, kullanan aktörün ya da disiplinin yaklaşımına göre değişiklik gösterebilmektedir. Birey, organizasyon, devlet ve sistem gibi aktörler veri akışına katkı sağlayarak siber uzayın birer parçası olmaktadırlar.

Uluslararası ilişkilerde siber güvenliğin daha çok sosyal boyutu önemlidir. Özellikle ulus-devlet yapılarının oluşmaya başladığı zamandan günümüze gelene kadar devletlerin öncelikli politikalarından biri olan güvenlik meselesinin içeriği değişse de güvenlik ihtiyacı pek değişmemiştir. Ayrıca günümüzde güvenliğin anahtar rolü de teknolojiden geçmektedir. Bu sebepten ötürü günümüzde devletlerin kendi güvenliğini sağlayabilme kapasitesi teknolojik gelişmelere olan hâkimiyetleri ile de doğru orantılıdır. Bu kapsamda, siber uzay alanındaki teknolojilere sahip olamayan devletler ciddi güvenlik zafiyetleri ile karşı karşıyadırlar. Aynı şekilde devletlerin aldıkları güvenlik önlemlerine dair, klasik güvenlik anlayışına göre çizilen tüm kurum ve stratejilerini etkili bir siber saldırı ve siber savunma kapasitesi yaratmak adına yeniden organize etmesi de gerekmektedir (Darıcılı ve Özdal, 2017).

Günümüzde, siber uzayın paydaşları sadece yasal aktörlerden oluşmamaktadır. Bilgi ve veri alışverişi üzerine inşa edilmekte olan birçok sistem günümüzde siber saldırıların hedefi haline gelebilmektedir. Bankacılık işlemlerinden, e-devlet yapılanmalarıyla gerçekleştirilen kamu işlemlerine kadar birçok kritik kişisel bilgi, siber uzayda internet aracılığı ile yer tutmaktadır. İnternetin tasarımı gereği kullanım kolaylığı, düşük maliyet ve evrensellik erişim açısından ön planda tutulmuştur. Özellikle ARPANET’in kurulumdan 2000’lere kadar olan süreçte, güvenlik unsurları arka planda kalmıştır (Goodman, 2008). Siber uzayın boyutu ve internet üzerindeki sistemsel açıklar suiistimal edilmeyi de mümkün kılmaktadır. Artık teröristlerin ve suçluların elinde silah olarak kullanılan internet, saldırı altındaki bir ortama dayanacak şekilde tasarlanmamış veya yaratılmamıştır (Gori, 2009). Ayrıca siber güvenlik meselesinde, tehlikeden uzak olma algısı güvende olunduğu anlamına gelmemektedir. Bu bağlamda siber meseleler; siber saldırgan olarak tanımlayabileceğimiz ‘hacker’lar üzerinden gerçekleştirilen saldırılarla, ister özel bilgiler elde etmek, ister sistemi baltalamak veya meşru kullanımını engellemek için yürütülen faaliyetten bir fayda elde etmeye çalışılması yoluyla siber güvenlik sorunu haline gelir (Singer ve Friedman 2014). Siber saldırıyı gerçekleştirecek kaynakları hacker & siber suçlular, iç (dahili) saldırganlar, istihbarat kurumları ve siber aktivistler olarak dört ana grupta incelemek mümkündür. Siber güvenlik alanında korunmaya tabi olacak, başta zararlı yazılımlar (virüsler, truva atları, casus yazılımlar, rootkiler, solucanlar) olmak üzere, çeşitli siber saldırı araçları bulunmaktadır (USOM, 2014).

Bıçakçı’ya göre (2019) siber güvenliğin üç ana unsuru bulunmaktadır. Bunlar:

-Verilerin bütüncüllüğünün korunması,

-Bilginin gizliliğinin korunabilmesi,

-Tüm bunları yaparken kullanıcının da bu verilere erişebilmesi halidir.

Bütüncüllük, gizlilik ve erişilebilirlik unsurlarının yanı sıra yetkilendirilmiş kullanıcıların kimliğinin doğrulanması ve o kişi olduğunun garanti edilmesi ilkesine dayanan ‘kimlik doğrulama’ ve mesaj ya da bilgi kaynağının gönderisini ispatını sağlamaya yönelik ‘inkâr edememe’ faktörleri de siber güvenliğin ana ilkelerindendir (Sağıroğlu, 2018). Buradaki kilit faktörlerden en önemlisi olan bilginin, siber uzaydaki bağlantısının iyi anlaşılması ve korunması, siber güvenliğin sağlanması açısından da önemlidir. Bu bağlamda siber uzay;

“..küresel olarak ağa bağlı, bilgisayar destekli, bilgisayar erişimli ve bilgisayar tarafından üretilen, çok boyutlu, yapay veya “sanal” bir gerçekliktir. Her bilgisayarın bir pencere olduğu bu gerçeklikte, görülen veya duyulan nesneler ne fiziksel ne de zorunlu olarak fiziksel nesnelerin temsilleridir. Daha ziyade biçim, karakter ve eylem bakımından verilerden, saf bilgiden oluşmaktadır. Bu bilgi kısmen doğal, fiziksel dünyanın işleyişinden kaynaklanır, ancak çoğunlukla bilim, sanat, iş ve kültürde insan girişimini oluşturan muazzam bilgi trafiğinden kaynaklanır.” (Benedikt, 1994, sf.73),

Siber güvenlik ve bilgi güvenliğinin paralel olarak ilerlediği düşünüldüğünde, devletlerin somut ve korumaya muktedir olan hayati bilgileri kendi çıkarları doğrultusunda elde etmeye çalışmaları ya da muhafaza etmeleri şaşırtıcı olmayacaktır.  Bu bağlamda ortaya çıkan ‘sanal devletler’in (Rosecrance, 1999) temelini ise bilgi güvenliği oluşturacaktır. “Sanal devlet” in özü, finans ve fikirlerin gücünü toplama ve fikirleri küresel etki kaynaklarına dönüştürme yeteneğinde yatmaktadır. Kavramda basit görünen bu varsayımın sonuçları, uluslararasındaki geleneksel siyasetin temellerini ve bölge, ticaret ve askeri yetenekler için rekabeti sorgulamaya teşvik ettiği ve bunları yeni parametrelerle, yani eğitim kabiliyetine, becerisine bağlı olanlarla değiştirerek yaygınlaşmaktadır. Bu bağlamda çeşitli seviyeleri ve fikirleri yönetme metodları ile zihnin gücünü işlemenin tüm ilgili yönleri ele alınmaktadır. Rosecrance, tüm ulusların kademeli olarak “sanal duruma” doğru ilerlerken bazılarının bunu diğerlerinden daha hızlı ve daha kapsamlı yapacağını savunmaktadır. Ayrıca bunu başaranların küresel beyinler olacağını düşünerek geri kalan devletlerin ise küresel organlar olacağını ifade etmektedir (Choucri, 2000). Bu bilgiler ışığında, interneti kontrol edenin bilgiyi de kontrol edeceği fikrinden yola çıkarak uluslararası düzlemde bu güç isteğinin sadece devletler düzeyinde talep edilmeyeceği de aşikârdır. Geleneksel devlet ve güvenlik algılarının siber güvenlik meselesi ile kesiştiği düzlemde ortaya çıkan sorular esasen uluslararası ilişkilerde yeni bir güvenlik boyutunun ortaya çıktığını göstermektedir:

  • Siber güvenlik meselesinde temel aktörler kimlerdir? Siber güvenlik denilirken kimin güvenliği kastedilmektedir?
  • Devletler siber uzayda yeni oyuncular mıdır?
  • Siber uzayın kapsamı nedir? Siber uzay anarşik yapıda mıdır? Siber uzay merkezi var mıdır?
  • Uluslararası veya ulusal güvenlik açısından siber uzay meselesi nasıl ele alınmalıdır? Yerel ya da uluslararası yönetim arasında bir güç mücadelesi olası mıdır? (Chochri, 2016)

Bu sorular temelinde, devletlerin uluslararası ilişkilerdeki rolünün başat olarak devam etme eğiliminin yadsınamaz bir gerçek olduğu düşünüldüğünde siber meselelerde de ana aktör olma isteğinin devam edeceği söylenebilir. Her ne kadar devletler uluslararası alanın en önemli aktörü olsalar da diğer faktörlerin dâhil olmadığı bir tek kutuplu yapıdan da bahsetmek doğru olmaz. Özellikle siber alan ve siber güvenlik söz konusu olduğunda, Joseph Nye’ın da belirttiği gibi devletlerin diğer devletlere yönelik oluşturduğu tehditlerin yanı sıra devlet dışı aktörlerin de bu yapıya tehdidi etkisi azımsanmayacak derecededir. Devletlerin birbirlerine karşı oluşturdukları güvenlik tehditleri, siber çatışmalar, ekonomik casusluk faaliyetleri, gizli bilgi toplamak adına yürütülen istihbarat hareketleri şeklinde sıralanabilirken; devlet dışı aktörlerin yarattığı siber güvenlik tehditleri ise siber ağlar aracılığıyla işlenen suçlar ve siber terörizm başlıkları altında toplanabilmektedir (Nye, 2011). Siber uzayın hızla gelişmesinin beraberinde getirdiği belirsizlik durumu, anarşik bir yapı oluşmasına zemin hazırlayabileceği için devletler kendi sert önlemlerini almaya meyillidirler. Devletler siber uzayda da diğer alanlarda olduğu gibi güçlerini maksimize edebilmek için kapsamlı stratejiler oluşturup bunları uygulamaya başlamışlardır: “..hem siber savunma hem de siber saldırı kapasitelerini artırmakta hem de siber ordulara muazzam düzeyde yatırımlar yapmaktadırlar. Bunun yanı sıra devletler taraflarını belirleyerek, siber alanda savunma ve istihbarat sağlanması konusunda birçok ittifaka imza atmışlardır” (Korhan, 2016, sf.150). Bu bilgilerden yola çıkarak, siber alanın birçok devlet tarafından beşinci bir savaş sahası olarak kabul görmesi (Çelik, 2015), bu alanda yapılacak olan askeri yatırımların da önünü açacaktır.

 

Askeri Uzmanlaşma ve NATO

Askeri alanda uzmanlaşmak, belirli politikalar dâhilinde var olan güvenlik tehditlerine karşın alınan önlemleri, geliştirilen teçhizatları ve bilgi düzeyinde gelişmeyi kapsamaktadır. Bu bağlamda, bir savunma stratejisi bütünün özgül alanlara bölünmesinden meydana gelmektedir. NATO örneği, kolektif savunma düşüncesinin uluslararası örgütler bazındaki en önemli temsilcisidir. NATO’nun beşinci maddesinden hareketle, siber güvenliğin de askeri alanın bir konusu olup olmayacağı tartışılmış, özellikle 2000’lerden sonra bu konuda önemli gelişmeler yaşanmıştır.

NATO’nun 5. maddesi, eğer bir NATO müttefiki silahlı saldırıya uğramışsa, İttifak’ın her bir üyesinin bu şiddet eylemini tüm üyelere yönelik silahlı bir saldırı olarak değerlendireceğini ve saldırıya uğrayan müttefike yardım etmek için gerekli gördüğü önlemleri alacağını belirtir. (NATO Article 5) Bu çerçevede, siber saldırıya uğrayan bir NATO üyesine kolektif bir şekilde yardım etme fikri, kendine temel ilkelerden dayanak noktası bulmuş, siber güvenliğin bir askeri uzmanlaşma alanı olduğu fikri ittifak içerisinde kendine zamanla yer edinmiştir. Bununla birlikte, NATO’nun siber savunma politikası, ağ savunması perspektifine odaklanılıp yorumlandığı sürece, öngörülen esneklik askeri siber yeteneklerin kullanımını içeren bir eylem planını içermeyecektir. (Veenendaal, Kaska ve Brangetto, 2016). Askeri olarak, siber uzaya yönelik tehditler karşısında erken önlem almayı hedefleyen NATO, kötü niyetli siber faaliyetlere karşı eyleme dönüştürülebilecek bilgi edinme politikası izlemeyi de amaçlamaktadır (Lillian Ablon, 2019).

Bilgi ve askeri uzmanlaşma arasındaki korelasyonu artıran ilk örneklerden birine 1994 Rus-Çeçen çatışması ile şahit olunmuştur. Gizli bir operasyon yürütüldüğünü düşünen Rus askerlerinin aksine, Çeçenlerin bu durumu dijital ortam vasıtasıyla servis etmesi, Soğuk Savaş sonrasında ilk defa askeri bir çatışmanın internet ortamına da yansımasına neden olmuştur.  “Çeçenler bütün medya imkânlarını, özellikle de interneti kullanarak bilgi savaşının (information war) ilk örneklerini verdiler” (Bıçakçı, 2014).

1999 yılında Kosova’da karşılaşılan güvenlik zafiyeti, alınacak olan askeri önlemler için bir dönüm noktası teşkil etmiştir. Sırp ‘hacktivistlerin’ NATO’nun savaş kapasitesini zayıflatmaya yönelik düzenlediği saldırılar, 2002 yılında Prag Zirvesi’nde NATO liderlerinin ‘Siber Savunma Programı’nı uygulamaya koymasıyla sonuçlanmıştır. Sonrasında, siber saldırıların tespit edilmesini, NATO ağlarının bunlara karşı korunmasını ve kullanıcılara bilgi ve yardım sağlanmasını sağlayan NATO Bilgisayar Olaylarına Müdahale Biriminin (NCIRC) kurulmasına yol açmıştır (Joubert 2012).

2007’de, Estonya’ya yönelik hükümet, medya ve finans web sitelerini devre dışı bırakan siber saldırılar ve Gürcistan askeri kuvvetlerine karşı ve Gürcü web sayfalarına yönelik siber saldırılar içeren 2008’deki Rusya-Gürcistan savaşı, NATO’nun siber uzayda nasıl geride kaldığını anlamasına yardımcı olmuştur. Daha sonra, İttifak’ın odak noktası kendi ağlarının güvenliğinden üye devletlerinin güvenliğine doğru genişlemiştir (Neil Robinson, 2013). Bükreş Zirvesi (2008) sonrasında, NATO sayesinde siber alanda önem arz eden iki gelişme yaşanmıştır.

1) Siber savunmayı koordine edebilmek adına, kabiliyetleri incelemek ve risklere karşı uygun güvenlik sağlamak için NATO Siber Savunma Yönetimi Otoritesi’nin ( CDMA) kurulması.

2) NATO’nun birlikte çalışabilirliğini geliştirmek, siber farkındalık, eğitim ve öğretim çabalarını geliştirmek gibi ana hedeflerle Kooperatif Siber Savunma Merkezi (CCD COE)’nin oluşturulması. (Bucharest Summit Declaration 2008)

2010 yılında Lizbon Zirvesi, NCIRC’deki iyileştirmeler de dâhil olmak üzere, siber savunma yeteneklerindeki boşlukları ele almış ve aynı yıl, diğer simetrik tehditleri ve siber tehditleri analiz etmekle görevlendirilen NATO Uluslararası Personeli bünyesinde Yeni Güvenlik Sorunları Bölümü kurulmuştur. Savunma Politikası ve Planlama Komitesi / Siber Savunma (2014’ten itibaren Siber Savunma Komitesi adını almıştır.) ayrıca siyasi düzeyde rehberlik ve gözetim sağlamak için kurulmuştur (Pernik, 2014). Haziran 2014’te gerçekleştirilen Galler Zirvesi’nde, Genişletilmiş NATO Siber Savunma Politikası ve Siber Savunma Eylem Planı kabul edilmiştir. Galler’deki NATO Zirvesi’nde onaylanan yeni politika, siber savunmanın İttifak’ın toplu savunma görevinin bir parçası olduğunu ortaya koymuştur (Pernik, 2014). Bu zirvede, NATO’nun en kritik maddelerinden biri olan 5. Maddenin (Herhangi bir ittifak üyesine karşı yapılacak olan silahlı saldırı, bütün üye devletlerine yapılmış kabul edilir ve askeri yaptırıma tabidir.) kullanılmasının talep edilebileceği konuşulmuştur. Bu sebeple Galler Zirvesi, 5. Maddenin üzerinde durulduğu ilk zirve olmasıyla önemlidir (Karadağ, 2019).

2016 yılında siber için çok büyük bir adım, Varşova Zirvesi’nde atılmıştır. Bu zirvede, siber alan, operasyonel bir alan olarak devletler tarafından resmen tanınmıştır (Çelik, 2018). Devlet Başkanları, Siber Savunma Taahhüdü’nü imzalanmış, Taahhüt kapsamında NATO tarafından ülkelerin siber güvenlik seviyelerini ölçme amacıyla öz denetim kriterleri belirlemiş ve ülkelerin kendilerini değerlendirmelerini talep etmiştir (Somuncu, 2018). Bu taahhüt ile ulusal alt yapılar ve ağlarda siber savunmayı geliştirme ve güçlendirme konusunun kendileri için öncelikli bir konu olduğunu belirtmişlerdir (Karadağ, 2019).

 

Sonuç

Siber güvenliğin bilgi güvenliği ile olan yakın ilişkisi, devletleri güvenliklerini sağlayabilmek adına bu konuda yetkin olmaya itmiştir. Siber uzayın; kara, hava, deniz ve uzay alanlarının yanında yeni bir askeri boyut olarak kabul görmesi, bu alandaki askeri uzmanlaşmayı da gerekli kılmıştır. Bu bağlamda kolektif savunma düşüncesinin en etkin aktörlerinden biri olan NATO’nun uluslararası krizlerdeki siber saldırıların rolünün artmasına karşı aldığı siber savunma önlemleri bu alanın askerileşmesinde önemli bir rol oynamıştır. Devletlerin siber politikalar ve stratejiler geliştirmeleri, bunları kolluk kuvvetlerine bağlı birimlere entegre etmeleri ise siber alandaki askeri uzmanlaşma meselesinin artık ulusal güvenlik unsurlarından biri olduğunun en kuvvetli göstergelerindendir. Özellikle NATO üye ülkelerinin siber alandaki yatırımlarının artması, hem siber uzayda etkin olmalarını hem de güvenliklerini sağlamalarını kolaylaştırarak yönetişim sorununun uluslararası-ulusal güvenlik boyutunu şekillendirmiştir.

 

HAKAN AKSOY

Siber Güvenlik Staj Programı

 

 

Kaynakça

Benedikt, Micheal. «Cyberspace: Some Proposals.» Cyberspace: First Steps içinde, yazan Micheal Benedikt. Cambridge MA: The MIT Press., 1994.

Bıçakçı, Salih. «NATO’nun Gelişen Tehdit Algısı: 21. Yüzyılda Güvenlik.» Uluslararası İlişkiler 10, no. 40 (Kış 2014): 101-130.

Bıçakçı, Salih. «Siber Güvenlik ve Savunma .» Güvenlik Yazıları Serisi, no. 42 (Kasım 2019): 1.

Bucharest Summit Declaration. «Bucharest Summit .» NATO. 2-4 Nisan 2008. https://www.nato.int/cps/en/natolive/official_texts_8443.htm.

Chochri, Nazli. «Explorations in Cyber International Relations: A Research Collaboration with MIT and Harward University.» Düzenleyen: SİBER UZAY VE SİBER GÜVENLİĞE MULTİDİSİPLİNER BİR YAKLAŞIM Aktaran: Soner Çelik. MIT Political Science Department Research Paper, no. 1 (2016).

Choucri, Nazlı. «Introduction: CyberPolitics in International Relations.» International Political Science Review 21, no. 3 (2000): 243-263.

Çelik, Minhaç. «Siber Ordu Kurmak İçin Devletler Özel Sektör ile Çalışıyor.» TMMOB, no. 5 (2015): 32-34.

Çelik, Soner. «Siber Uzay ve Siber Güvenliğe Multidisipliner Bir Yaklaşım.» Academic Review of Humanities and Social Sciences 1, no. 2 (2018): 111.

Darıcılı, Ali Burak, ve Barış Özdal. «Rusya Federasyonu’nun Siber Güvenlik Kapasitesini Oluşturan Enstrümanların Analizi.» Bilig, Güz 2017: 121-146.

Goodman, Seymour. «Critical Information Infrastructure.» Responses to Cyber Terrorism içinde, 24-33. Ankara: IOS Press, 2008.

Gori, Umberto. Modelling Cyber Security: Approaches, Methodology, Strategies. Düzenleyen: NATO Science for Peace and Security Series. Venice: IOS Press, 2009.

Gülizar , Kurt Kaya Duygu. «Bilgi Güvenliği ve Siber Güvenlik Kapsamında Bakanlık Uygulamaları İçin Güvenli Yazılım Geliştirme Metodolojisi Önerisi.» Uzmanlık Tezi. Düzenleyen: T.C Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. Ankara, 2017.

Joubert, Vincent. «Five Years after Estonia’s cyber attacks: lessons learned for NATO?» Research Division- NATO Defense College, no. 76 (Mayıs 2012): 1-8.

Karadağ, Şerife. «Siber Uzay’ın NATO’nun Güvenlik Anlayışına Etkisi.» Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019.

Korhan, Sevda. «Uluslararası İlişkilerde Siber Caydırıcılık.» Cyberpolitik Journal 1, no. 1 (Summer 2016): 150.

Lillian Ablon, Anika Binnendijk, Quentin E. Hodgson, Bilyana Lilly, Sasha Romanosky, David Senty, Julia A. Thompson. «Operationalizing Cyberspace as a Military Domain.» CA: RAND Corporation, 2019: 1-42.

NATO Article 5. «Collective defence – Article 5.» North Atlantic Treaty Organization. tarih yok. https://www.nato.int/cps/en/natohq/topics_110496.htm#:~:text=Article%205%20provides%20that%20if,to%20assist%20the%20Ally%20attacked. (erişildi: 01 21, 2021).

Neil Robinson, Luke Gribbon, Veronika Horvath, Kate Cox. «Cyber-security threat characterisation: A rapid comparative analysis.» CA: RAND Corporation, 2013.

Nye, Joseph. «Nuclear Lessons for Cyber Security?» Düzenleyen: Aktaran : İbrahim Kurnaz. Strategic Studies Quarterly,, 2011: 18-38.

Pernik, Piret. «Improving Cyber Security: NATO and the EU.» International Centre for Defence Studies, Eylül 2014: 1-18.

Polat, Doğan Şafak. «NATO’NUN YENİ OPERASYON ALANI: SİBER UZAY.» Güvenlik Bilimleri Dergisi, Şubat 2020: 135-158.

Rosecrance, Richard. The Rise of the Virtual State. 1999.

Sağıroğlu, Şeref. Siber Güvenlik ve Savunma Farkındalık ve Caydırıcılık. Ankara: Grafiker, 2018.

Singer , P. W., ve Allan Friedman. Cybersecurity and Cybarwar What Everyone Needs to Know. New York: Oxford, 2014.

Somuncu, Gizem. «NATO’nun Güvenlik Alanında Yeni Bir Boyut: Siber Güvenlik.» Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2018.

USOM. «Siber Güvenliğe İlişkin Temel Bilgiler.» Ulusal Siber Olaylara Müdahale Merkezi. Temmuz 2014. https://www.usom.gov.tr/dosya/1418807122-USOM-SGFF-001-Siber%20Guvenlige%20Giris%20ve%20Temel%20Kavramlar.pdf (erişildi: 01 20, 2021).

Veenendaal, Matthijs, Kadri Kaska, ve Pascal Brangetto. «Is NATO Ready to Cross the Rubicon on Cyber Defence?» CCDCOE, Haziran 2016: 1-8.

 

Devletlerin Dış Politikada Karar Alma Süreçlerinde Uluslararası Örgütlerin Rolü

Özet

Devletler, uluslararası sistemin yegâne aktörleridir. Ulusal çıkarları doğrultusunda ulusal ve uluslararası alanda kararlar alıp uluslararası sistemde güçlerini artırmaya veya muhafaza etmeye çabalarlar. Bu hususta devletlerin dış politikayı değerlendirişi, dış politikanın elemanları ve dış politikayı oluşturma sürecinde kararlar alırken etkilendiği faktörler büyük önem teşkil eder. Uluslararası örgütler, devletlerin dış politikada karar alma süreçlerini etkileyen ve bu süreçten etkilenen aktörlerden biridir. Kuruluş amaçları ve fonksiyonlarındaki farklılıklara rağmen uluslararası hukuktaki yerleri ve uluslararası sistemde devletlere sunduğu olanaklar açısından sistemin önemli bir parçasıdırlar. Uluslararası örgütlerin uluslararası sistemdeki yeri ve işlevi teorisyenler arasında farklı şekillerde yorumlanmaktadır. Bu çalışmada uluslararası örgütlerin tanımı ve temel özellikleri devletlerin dış politika ortamı ve karar alma süreçleri ile ilişkilendirilerek açıklanmış, devletlerin dış politikada karar alma süreçlerinde uluslararası örgütlerin rolü neorealist ve neoliberal teorilerin bakış açılarıyla anlatılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Devlet, uluslararası örgütler, uluslararası ilişkilerde karar alma, dış politika.

Abstract:

States are the sole actors of the international system. They make decisions in the national and international arena in line with their national interests and try to increase or maintain their power in the international system. In this respect, the evaluation of foreign policy by states, the elements of foreign policy and the factors affected by them while making decisions in the process of forming foreign policy are of great importance. International organizations are one of the actors that affect the decision-making processes of states in foreign policy and are affected by this process. Despite the differences in their establishment purposes and functions, they are an important part of the system in terms of their place in international law and the opportunities they offer to states in the international system. The place and function of international organizations in the international system are interpreted differently by theorists. In this study, the definition and basic features of international organizations are explained in relation to the foreign policy environment and decision-making processes of the states, and the role of international organizations in the decision-making processes of states in foreign policy is explained from the perspectives of neorealist and neoliberal theories.

Key Words: State, international organizations, decision-making in international relations, foreign policy.

1.Uluslararası Örgütlerin Tanımı ve Temel Özellikleri

Uluslararası örgütleri geçmişten günümüze kadar değişen konumu ve tanımı nedeniyle tek bir biçimde sınıflandırmak oldukça zordur. Her ne kadar ortak özelliklere sahip olsalar da aynı zamanda önemli farklılıklar gösteren örgütlerin değişik biçimlerde tanımlanması şaşırtıcı değildir. Uluslararası örgütleri ilk tanımlama girişimleri Uluslararası Adalet Divanı (UAD) ve Uluslararası Hukuk Komisyonu (UHK) gibi uluslararası hukuku uygulamak ve düzenlemekle görevli organlardan gelmiştir. Bir Birleşmiş Milletler temsilcisinin Filistin’de öldürülmesi sonucu ortaya çıkan hukuki meseleler, UAD’yi zorunlu olarak uluslararası örgütlerin mahiyetini aydınlatmaya itmiştir. UHK’yi meseleyi aydınlatmaya iten ise o güne kadar yalnızca devletlerarası yapılan bir işlem olarak görülen antlaşmalara uluslararası örgütlerin de taraf olması olmuştur. Nitekim Komisyon’da bir tanım ortaya koyulmuştur: “Uluslararası örgüt, antlaşma ile kurulan, bir anayasası ve ortak organları olan, üye devletlerinden ayrı bir şahsiyeti bulunan ve antlaşma yapma ehliyetine sahip uluslararası hukuk süjesi olan devletler birliğidir” (Fitzmaurice, 1956, s. 108). Bu tanım uluslararası örgütlerin ana unsurlarını ortaya koyması açısından açıklayıcıdır. Günümüze kadar geçen sürede uluslararası örgütlerin uluslararası ilişkilerdeki yeri ve rollerinde önemli değişiklikler olmasına rağmen bugün bu tanımın referans olarak kullanılması bu yüzdendir. Günümüz koşulları göz önünde bulundurulduğunda UHK’nin tanımı esas alınarak şu tanım yapılabilir: “Uluslararası örgüt, belirli işlevleri yerine getirmek amacıyla anlaşmayla kurulan, kurumsal yapısı ve kendine ait organları bulunan, uluslararası şahsiyeti olan ve süreklilik arz eden devletler birliğidir” (Çağıran, 2019, s. 6).

Yukarıda verilen tanımda uluslararası örgütlerin beş temel özelliği öne çıkmaktadır. Bu özellikler uluslararası örgütlerin özünü oluşturduğu gibi, onları diğer uluslararası aktörlerden de ayırır. Bunlar şu şekilde sıralanabilir: Anlaşmayla kurulma, kurumsal yapı, hukuki şahsiyet, işlevsellik ve iş birliği. Uluslararası örgütlerin devletlerin dış politika kararlarına olan etkilerini ilerleyen bölümlerde daha iyi anlayabilmek için bu beş özelliği incelemek gerektiği kanaatindeyiz. İlk olarak uluslararası örgütlerin doğum sertifikası diyebileceğimiz anlaşmayla kurulma özelliğine bakacağız. Uluslararası örgütler akdi oluşumlardır, varlıklarının temeli bir hukuki işlemdir. Ortaya çıkmaları için başka hukuk şahıslarının, ilke olarak devletlerin, bu yönde bir irade açıklamasında bulunması gerekir (Çağıran, 2019, s. 8). İkinci özellik uluslararası örgütlerin kurumsal yönüdür. Günümüzde kuruluş amaçları ve kurumsal yapıları farklılık gösterse de uluslararası örgütlerin pek çoğu üye devletlerin temsil edildiği bir genel kurul ve başında bir genel sekreterin görev yaptığı idari organlardan oluşur. Bu kurumsal yapı, kuruluş aşamasında belirlenen usullere göre işler ve örgütler yetkilerini bu usullere göre kullanır. Bu durum uluslararası örgütlerin kendilerini oluşturan üye devletlerden ayrı bir iradesinin bulunduğuna da işaret eder. Üçüncü özellik hukuki şahsiyettir. Her uluslararası örgüt bir hukuk şahsıdır ve kuruluş amacını gerçekleştirmek için ihtiyaç duyduğu hukuki ehliyete bu şekilde sahip olur. Bu özellik, uluslararası örgütleri uluslararası alanda faaliyet gösteren herhangi bir kuruluştan ayıran önemli bir özelliktir. Dördüncü özellik uluslararası örgütlerin işlevsel kuruluşlar olmasıdır. Daha önce de belirttiğimiz gibi, bir amaç doğrultusunda bir araya gelen kurucular örgütün kuruluş sebebini oluşturan işleri birlikte yapmak adına örgüt kurarlar. Bu bakımdan uluslararası örgütlerin işlevselliği onların varlık sebebidir (Virally, 1990, s. 271). Beşinci ve son özellik iş birliğidir. Daha öncesinde ad hoc özelliği ağır basan devletlerarası iş birlikleri, uluslararası örgütler ile birlikte süreklilik boyutu kazanmıştır. Dolaylı olarak kurulan bu iş birliğinde, devletler bir araya gelerek kendi rızalarına dayalı olarak bir amaç doğrultusunda birlikte hareket eder. Daha önceden belirlenmiş kurallara ve çizilen yetki sınırlarına göre uluslararası örgütler vasıtasıyla hareket eden üye devletler, bunu gerçekleştirirken hiçbir devletin egemenliğine halel gelmemesi esasına göre davranır. Bu iş birliği, bir yanda egemenlik diğer yanda belirli kurallara uyma zorunluluğu gibi iki zıt unsurun dengeli bir şekilde bir arada bulunması üzerinde kurulmaktadır (Çağıran, 2019, s. 11).

2.Devletlerin Dış Politika Ortamı

Dış politika başlığı altında toplanabilecek konular uluslararası politika literatüründe önemli bir yer tutmaktadır. Bu çalışmalarda devletin uluslararası politikanın tek olmamakla birlikte en önemli aktörü olduğu savı öne çıkar. Zira, dış politika söylemi ve dış politika analizi kapsamına giren çalışmalar devlet merkezli bir bakış açısını yansıtır. Suat Bilge dış politikadan “bir devletin kendi sınırları dışında milli menfaatlerini gerçekleştirmek için izlediği amaç, hareket tarzı ve kullandığı usuller” olarak söz etmektedir (Bilge, 1966, s. 297). Joseph Frankel ise dış politikayı, “bir devletin diğer devletlerle ilişkileri açısından giriştiği çabalar” olarak tanımlamaktadır (Frankel, 1963, s. 32). Bu tanımlar, söz konusu ayrımda yer alan ve bir bütün olarak dış politika olgusunun anlaşılması için, her biri ayrı bir önem taşıyan aşamalardan birisi ya da bazıları ile daha yakından ilişkili olmakta, bir bakıma bu aşamalardan birisi ya da bazılarını ihmal etmektedirler (Tayfur, 2005, s. 77). Bu çerçevede dış politikayı, “uluslararası ilişkiler alanında genellikle bağımsız devletler olmak kaydıyla özerk aktörlerin dış ile sürdürdükleri resmi ilişkiler bölümü” olarak tanımlayabiliriz (Sönmezoğlu, 2014, s. 17-21).

Temel özelliği yatay bir düzen olması olan uluslararası siyasal sistemde temel aktör devletlerdir. Oran Young uluslararası aktörü, “en azından dolaylı olarak insanların oluşturduğu ve dünya sistemi içerisinde yer alan başka bir aktöre tamamen tabi olmayan ve de diğer aktörlerle güç ilişkilerine katılan bir organize varlık” olarak tanımlamaktadır (Young, 1972, s. 140). James Dougherty’e göre de uluslararası aktör, “… uluslararası arenada az veya çok bağımsız eylemler gerçekleştirme yeteneğine sahip organize bir varlıktır” (Dougherty, 1976, s. 600). Raymond Hopkins ve Richard Mansbach ikilisi de aktörü, “diğer otonom aktörlerin davranışları üzerinde etki uygulayan, nispi olarak otonom birim” olarak tanımlamaktadır (Hopkins and Mansbach, 1973, s. 4). Bu tanımlardan uluslararası aktörün iki temel özelliği olduğu savına varılabilir: Birincisi “başka aktöre tabi olmama, az veya çok bağımsız, nispi olarak otonom” olmaktır. İkincisi de diğer aktörlerle güç ilişkilerine katılma kapasitesine sahip olmak yani diğer otonom aktörler üzerinde bir etki uygulayabilmektir. Burada bu tanımları ve “otonomi” kavramını vurgulama nedenimiz, uluslararası sistemde var olan aktörlerin her birinin otonom olarak tanımlanabilecek olmasındandır. “Bağımsızlık, egemenlik” gibi kavramlar büyük ölçüde devlet ile ilgili nitelendirilmektedir. Uluslararası alanda devlet dışı aktörlerin de yer aldığı hatırlandığında, uluslararası aktörü tanımlarken söz konusu terimleri kullanmak hatalı bir tutum olmaktadır (Sönmezoğlu, 2014, s. 20-21). Uluslararası örgütleri devlet aktöründen ayıran temel nokta da budur: Devletin asli vasfı egemenliktir ve devlet yetkilerini bu niteliğinden alır. İçeride ve dışarıda aldığı kararlarda hiçbir otoriteye tabi değildir. Hareket alanını uluslararası hukukun sınırları dâhilinde istediği şekilde belirler. Uluslararası örgütlerde ise bu durum tamamen farklıdır. Uluslararası örgütler kendilerini meydana getiren iradenin ortaya koyduğu kurallar çerçevesinde hareket edebilir.

Verilen tüm dış politika ve aktör tanımları ışığında, devletlerin dış politika ortamı incelendiğinde dış politika analizinde yer alan önemli faktörler “dış politikanın elemanları” ve “dış politika oluşturma süreci” olarak toplanmaktadır (Thompson & Macridis, 1976, s. 206-211). Buna ek olarak, Rudolph Rummel’in geliştirdiği projede devletlerin dış politikalarını etkilediği düşünülen 27 ana kategori vardır (Morgan, 1975, s. 183-184). Dış politikayı etkileyen temel faktörleri 3 ortamda inceleyecek olursak bunlar “genel ortam, içsel ortam, dışsal ortam” olacaktır. Genel ortam, fiziki çevre (coğrafi yapı, mevki ve jeopolitik, doğal kaynaklar, denizler) ve beşerî çevre (nüfus ve nüfus hareketleri, etnik ve dini farklılaşmalar) olarak ikiye ayrılır. İçsel ortam da benzer şekilde sosyo-politik yapı (siyasal rejim, kamuoyu) ve karar alma süreci (karar alma zemini, karar alıcılar) olarak ikiye ayrılabilir. Son olarak dışsal ortam, uluslararası sistem başlığı altında değerlendirilebilir ve bizim de inceleyeceğimiz uluslararası örgütler başlığı dâhil olmak üzere uluslararası hukuk ve güç dengesini içerir (Sönmezoğlu, 2014, s. 258).

3.Devletlerin Dış Politikada Karar Alma Süreçleri ve Uluslararası Örgütler

Bilindiği gibi, ülkelerin dış politikaları alınan kararlar çerçevesinde oluşturulmakta ve buna göre yürütülmektedir. Bu süreci karar alma aşamaları ve karar almayı etkileyen faktörler olarak iki başlığa ayırmak mümkündür. Bu çalışma, karar alma aşamalarından ziyade karar almayı etkileyen faktörlere odaklanacağından karar alma modellerine değinmeyeceğiz. Karar alma modelleri uluslararası ilişkilerin en önemli konularından birisi olmasına karşın bu çalışmada her bir modele değinmenin asıl açıklamaya çalışacağımız meseleden uzaklaşmamıza sebep olacağı düşüncesindeyiz. Öte yandan, devletlerin dış politikada karar alma sürecini etkileyen faktörlerin tüm karar alma sürecini etkileyip dış politikayı şekillendirdiği söylenebilir.

Çeşitli ülkelerin karar alma süreçlerinde benzer aşama ve ögelerin yer almasına karşın kararların niteliğinde ortaya çıkan farklılıkların nedenleri bu faktörlerle yakından ilişkilidir. Bu faktörleri başlıca üç ana başlık altında toplamak mümkündür: karar alma sürecinin içerisinde oluştuğu yapı, karar alıcıya ilişkin özellikler ve hakkında karar alınacak konunun ve içerisinde bulunulan durumun niteliği (Sönmezoğlu, 2014, s. 315). İlk olarak karar alma sürecinin içerisinde oluştuğu yapıya baktığımızda dikkat edilmesi gereken nokta, karar alma sürecinin yapısal çerçevesinin devletin örgütleniş biçimi ile özdeş olmadığıdır. İkisi arasındaki hatırı sayılır ölçüde bir benzerlik olmasına rağmen devletin örgütleniş biçimi, devletlerin nasıl olması gerektiğine işaret ederken karar alma sürecinin yapısı ise daha çok nasıl oldukları ile ilgilidir. Karar alma sürecinin yapısal çerçevesinin belirlenmesinde karar birimi (decision unit) kavramı temel bir öneme sahiptir (Hermann C. F., 1978, s. 70). Karar alma sürecinde durum tanımlanması ve seçenekler arasında tercih yapılması aşamaları açısından bireyler ve geniş örgütsel yapılar başlıca karar alma mekanizmalarıdır. Örgütsel yapısı diğer ülkelere kıyasla yeterince gelişmemiş ülkelerde bile karar alıcıların diğer birimlerden tamamen bağımsız ve izole bir şekilde karar aldıklarını söylemek zordur. Bu bağlamda, devletlerin yalnızca iç örgütlenmelerine yönelik karar alması ve taraf olduğu uluslararası antlaşmalar ya da üyesi olduğu uluslararası örgütlerden bağımsız karar aldığını söylemek yanlış olacaktır. İkinci olarak karar alıcıya ilişkin özelliklerin ülke yönetimine etkisi Plato’dan Machiavelli’ye birçok düşünürün ilgisini çeken bir konudur. Bazı yazarlar dış politikanın devletlerin belirli birimlerinin yekpare ve kendi adına davranan bir devlet aygıtı tarafından oluşturulup uygulandığı görüşüne sahiptir. Aksine, dış politikanın oluşturulması ve uygulanmasında karar alma sürecinde bireyler ve birden fazla birim etkilidir. Richard Snyder ve arkadaşlarına göre, dış politika açısından karar alıcıların eylemleri devletin eylemleridir, bir başka deyişle dış politika analizi açısından devlet karar alıcılardan ibaret, onlara eşittir (Snyder, 1962, s. 173). Karar alıcıların psikolojik çevrelerinin oluşumu iki faktörden etkilenir: Kişilik ve inanç. Benzer şekilde devletlerin kimliği ve inanç sistemi o devletlerin dış politikadaki imajlarını belirler. Devletler bu imaja göre karar alır, antlaşmalara taraf ve uluslararası örgütlere üye olur. Üçüncü olarak devletlerin karar alma sürecini içerisinde oluştuğu yapı ve karar alıcıya ilişkin özelliklerin yanında, karar alınan konunun niteliği ve karar alırken içinde bulunulan durum da etkiler. Kriz durumlarında alınan kararlar ve genel nitelikli dış politika kararları nitelik ve bağlam açısından farklıdır. Örneğin kriz durumlarından kararlar sınırlı sayıda üst düzey karar alıcı tarafından alınır (Sönmezoğlu, 2014, s. 314-327).

Yukarıda daha çok iç politika bağlamında bahsettiğimiz karar alma süreçleri aslında dış politika ile iç içedir. Özellikle son yıllardaki bazı gelişmeler bu iki alanın birbirinden ayrılmasını oldukça zorlaştırmaktadır. Günümüzde küreselleşme ile klasik anlamda devletlerin iç sorunu olan bazı konular uluslararası bir nitelik kazanmaktadır veya benzer şekilde uluslararası sistemde ortaya çıkan gelişmeler ülkelerin içyapısında derin yankılar uyandırabilmektedir. Bütün bu gelişmeler, konuya dair klasik anlayışın yeniden değerlendirilmesi gerektiğine işaret etmektedir. Klasik anlayışta iç ve uluslararası politika alanları arasındaki yegâne bağlantı, devletlerin dış politikalarını yürüten resmi kişi ve kurumlar olarak görülmektedir. Kamuoyu çıkar grupları, bürokrasi, çok uluslu şirketler, sivil toplum örgütleri gibi odakların bu konuya ilişkin konumları pek fazla dikkate alınmamıştır. Buradaki temel etken realizmin devlet-aktör ilişkisine olan bakış açısıdır.

Devletlerin dış politikada karar alma süreçlerini etkileyen faktörlerin yanı sıra “güç” kavramı da önemlidir. Michael Sullivan’a göre “güç, uluslararası politika açısından temel öneme sahiptir çünkü güç büyüklük, büyüklük etki ve etki de diğer ülkeleri etkilemek demektir” (Sullivan, 1990, s. 76). Bu bağlamda tanımın “ulusal çıkar” kavramı ile ilintili olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. Klasik realistlere göre güç, uluslararası politikanın ve dış politikanın en önemli amacıdır. Klasik realistlerin aksine neorealistlere göre ise güç sadece bir araçtır. Asıl amaç ise devletlerin hayatta kalmaları ve varlıklarını sürdürmeleridir. Neorealistler gücü bu amaç doğrultusunda ele alırlar (Arı, 2008, s. 156-172). Devletlerin dış politikada karar alma süreçlerini baştan sona etkileyen güç kavramı uluslararası siyasal sistemde yalnızca devletlerarası değil, tüm aktörler arasındaki ilişkileri etkiler. Uluslararası hukuk düzeni çerçevesinde ulusal çıkarlarına hizmet etmek isteyen devletler, bunu bazen realist görüşün savunduğu boyutta daha fazla güç için ya da neorealist görüşün ileri sürdüğü şekilde varlıklarını sürdürmek için güce ulaşmaya çalışarak yaparlar. Bu iki görüşün hemfikir oldukları bir konu ise devletlerin egemen olarak bağımsızca davranabilen yegâne aktörler olduklarıdır. Çok uluslu şirketler, uluslararası ve ulus aşırı örgütler uluslararası politikada aktör olarak kabul edilmemektedir. Realistlere göre sadece üniter ve rasyonel yapılar olan devletler tek ve bağımsız politika üretebilir ve uluslararası arenada aktör olarak kabul edilebilir (Grieco, 1988, s. 450-485). Uluslararası iş birliğinin sağlanması amacını savunan uluslararası kuruluşları inceleyen Mearsheimer, uluslararası aktörler arasında iş birliklerinin mümkün olduğunu fakat devletler üstü bir otorite kurulmasının zorluğu sebebiyle, kurulan iş birliklerinin işlevselliğinin olmayacağını savunmuştur. Ayrıca devletler üstü bir otorite kurulabilmesi için, devletlerarası güvene dayalı iş birlikleri kurulması gereklidir. Saldırgan görüşü savunanlar, güvene dayalı kurulması gereken devletler üstü bir kuruluş olan Milletler Cemiyeti örneğini işaret ederek toplumsal güvenliği ve iş birliğini amaçlayan kuruluşların başarısız olduklarını belirtmişlerdir (Mearsheimer, 1994, s. 5-49). Savunmacı politikaları savunan Kenneth Waltz’a göre devletlerin uluslararası iş birliği kurmaları ve bölgesel örgütlenmelere girmeleri mümkün olabilir. Waltz’a göre bu iş birlikleri güçlü devletlerin ulusal çıkarlarına paralel olacaktır ve hegemon devletler güçlerini artırmak amacıyla geçici bir süreliğine bu örgütlenmeler içerisinde bulunacaklardır. Uluslararası iş birliği amacıyla kurulacak olan örgütler devletleri etkileyen değil, devletlerin güç artırımları ve ulusal çıkarları için etkiledikleri unsurlardır. Ayrıca kurulacak olan iş birlikleri ve örgütlenmeler de esas söz sahibi olanlar güçlü devletler olacaklardır ve genel çerçeve onlar tarafından belirlenecektir (Waltz, 1979, s. 57-96).

Öte yandan, uluslararası ilişkiler teorileri arasında liberal düşüncenin etkisini göstermesine net bir tarih belirlemek zor olsa da, genel kanı 1970’li yıllar ile birlikte liberalizmin uluslararası ilişkiler teorisi olarak kendini göstermeye başlamış olduğu yönündedir. Liberalizm, devletlerin uluslararası politikadaki tek aktörler olduklarına dair fikre karşı çıkmış ve 1980’li yıllardan itibaren neoliberalizm bu iddianın güçlü savunucusu olmuş ve neorealizmin aksine devlet dışı aktörlerin uluslararası politikada aktör olarak devletlerin dış politikalarında etkili olduklarını belirtmiştir (Oğuzlu, 2014, s. 107-109). Neoliberaller, modern devletlerden oluşan uluslararası politikanın yapısının değişimi gereği uluslararası politikanı belirlenmesindeki tekelci görüş yerine, çoğulcu görüşü savunmuşlardır. Uluslararası şirketler, ticari örgütlenmeler, ulus aşırı koalisyonlar ve uluslararası örgütler dünya politikasının belirlenmesinde yeni aktörlerdir. Uluslararası politikanın bu yeni unsurları sebebiyle devletler özellikle ekonomik anlamda birbirlerine bağımlı hale gelmişlerdir. Bu sebeple de devletlerin yeni dünya sisteminde, göreceli güç yerine karşılıklı bağımlılık ilkesine göre hareket ettiklerini belirtmişlerdir (Keohane & Nye, 1977, s. 132-134). Neoliberaller, neorealistlerin uluslararası sistemin yapısı ve devletlerin etkileşim halinde birbirlerini etkiledikleri ve birbirlerinden etkilendikleri ile güvenlik konularında iş birliğinin zorluğu savlarına katılmakla birlikte, neorealistlerin aksine devlet dışı aktörleri uluslararası politikanın unsurları olarak kabul etmektedir. Uluslararası iş birliklerinde gücün dağılımının değişimi, Kuzey Atlantik Anlaşması Örgütü (NATO) örneğinde incelendiğinde, neorealistlere göre Avrupa Birliği’nin giderek artan gücü sebebiyle, NATO’nun geleceğine dair olumsuz sonuçlar çıkmaktadır. Neoliberallere göre ise NATO, değişen uluslararası çevreye göre şekil değiştirmeye başlamıştır. NATO’nun günümüzde hala varlığını koruması, neorealistlerin savların çürütmüş ve neoliberal savların popülerlik kazanmasını sağlamıştır (Hellman and Wolf, 1993, s. 3-43).

Güç anlayışından yola çıkarak neorealist ve neoliberal teoriler ışığında açıklanan aktör ve sistem ilişkisi günümüz devletlerinin dış politikada karar alma süreçlerinde uluslararası örgütlerin rolünü ana hatlarıyla çizmektedir. Her şeyden önce, uluslararası örgütler devlet tekelini kırmıştır. Devlet artık uluslararası alanın tek şahsı değildir, uluslararası öğütler yeni hukuki ve siyasi aktörler olarak bu alanda bir çeşitlenme meydana getirmiştir. Bu yeni birimler, ayrıca, kurumsal yapıları, organlarının yetkilerini, nasıl çalışacağını ve karar alma usullerini belirleyen anayasal hükümleri ile uluslararası toplumun devletlerarası ilişkilere dayanan özelliğini değiştirmeye başlamışlardır. Böylece devletler mevcut meselelerini çözmek, yeni durumlara uygun ortak kararlar almak için önceden belirlenmiş kurallara göre ve daimi organlar aracılığıyla hareket edebilecekleri bir hukuki zemine sahip olmuşlardır. Bu zeminin, uluslararası örgütlerin, devletlerden az çok bağımsız olması, ilişkiye dayalı uluslararası topluma kurumsal boyut kazandırmıştır. Dupuy’un deyişiyle uluslararası toplum uluslararası örgütlerle birlikte hem ilişkisel (relational) hem de kurumsal (institutional) özelliklere aynı anda sahip olan bir toplum haline gelmiştir (Dupuy, 1979, s. 43).

4.Sonuç

Uluslararası örgütler ulusal ve uluslararası politikanın enstrümanları haline gelmiştir. Devletler ekonomik ve güvenlik konuları başta olmak üzere pek çok konuda iş birliği kurarak ortak bir çatı oluşturmak amaçlı, ulusal çıkarlar doğrultusunda uluslararası örgütlenmelerin altında toplanmışlardır. Böylece devletler ulusal çıkar ve amaç doğrultusunda tek başlarına değil, kolektif olarak da aksiyon alabilir hale gelmiş, siyasal ve ekonomik bir güç paylaşımı sayesinde güçlenmiştir. Dış politikada hedeflenen noktaya uluslararası örgütler çatısı altında bir hukuki zemin üzerinde ulaşmak üye devletler için bir kazançtır çünkü öncesinde ad hoc nitelikli antlaşmalar yoluyla kurulan ittifaklar şimdi uluslararası örgütler bağlamında gerçekleşmektedir. Alınan kararların gündeme gelmesi, karar alma yapısının ortak amaca hizmet eden devletler tarafından oluşması, uluslararası alanda gereken siyasi ve ekonomik desteğin bulunması yönlerinden uluslararası örgütler, devletlerin dış politika yapımında büyük bir kazançtır. Zayıf devletlerin de bu örgütlenmelere katılması uluslararası örgütlerin sadece güçlü devletlerin tekelinde olduğu yönündeki realist bakış açısını zayıflatmış ve devletlerin ulusal politikaların belirlenmesinde etkili unsurlar oldukları savını güçlendirmiştir.

Uluslararası örgütler devlet davranışlarının sistemik düzenleyicileridir. Neoliberal teorisyenler tarafından uluslararası örgütler üzerinde yapılan analizler, örgütlerin uluslararası anlaşmazlıklarda nasıl rol izledikleri ve devlet politikaları üzerindeki rolleri hususları üzerinden yapılmıştır. Bu analizlerin ortak sonucu ise, uluslararası örgütlerin yüzde yüz başarı oranları olmasa da yüksek oranda, uluslararası çatışmaları engelledikleri ve önemli arabuluculuk rolleri olduğu yönündedir. Uluslararası örgütler, uluslararası politikanın normlarını belirlemektedir ve devletler de bu normlara göre davranışlarını belirlemektedirler. Daha önce belirttiğimiz gibi, hâlihazırda var olan bir uluslararası hukuk düzeninde kurulan uluslararası örgütlere katılan devletler, bu örgütlere üye olurken örgütün anayasasını onaylar. Uluslararası güvenlik ve barış anlayışına dayalı bir sistemde devletlerin ulusal çıkar ve güç edinimi için alabileceği aksiyonlar göz önünde bulundurulduğunda, kuruluş amacı ne olursa olsun, uluslararası örgütler devletlere bir set koyar. Böylece saldırgan politikaların önüne geçilmesi daha kolay olur.

Uluslararası örgütler giderek daha kurumsal yapılar haline gelmiştir ve etkinlikleri giderek artmaya başlamıştır. Ayrıca uluslararası örgütlerin uluslararası politikaya olan etkileri de çeşitlenmeye başlamıştır. Uluslararası politikanın normlarını belirlemenin yanında, uluslararası hizmetlerin sağlanması, uluslararası ihtilaflara çözüm bulunması ve uluslararası olaylarda gözlemcilik gibi roller kazanmaları, etkinliklerinin giderek arttığının ispatıdır. Dış politikada çözüm ve barış odaklı kararlar alınması ve üye devletlere belli yükümlülükler getirmesi açısından uluslararası örgütler otonom ve etkili bir aktördür.

Aybüke Beyza Kerimoğlu

Uluslararası Örgütler Staj Programı

5. Kaynakça

Arı, T. (2008). Uluslararası İlişkiler Teorileri: Çatışma, Hegemonya, İşbirliği. Bursa: MKM Yayınları.

Bilge, S. (1966). Milletlerarası Politika. Ankara: AÜSBF.

Çağıran, M. E. (2019). Uluslararası Örgütler. Ankara: Turhan Kitabevi.

Dougherty, J. E. (1976). The Study of the Global System. New York: The Free Press.

Dupuy, R. J. (1979). Communauté internationale et disparités de développement. RCADI, 43.

Fitzmaurice, G. (1956). Document A/CN.4/101. Yearbook of the ILC.

Frankel, J. (1963). The Making of Foreign Policy. Oxford University Press.

Grieco, J. M. (1988). Anarchy and the Limits of Cooperation: A Realist Critique of the Newest Liberal Institutionalism. International Organizations.

Hellman, G., & Wolf, R. (1993). Neorealism, Neoliberal Institutionalism, and the Future of NATO. Security Studies.

Hermann, C. F. (1978). Decision Structure and Process Influences on Foreign Policy. Why Nations Act: Theoretical Perspectives for Comparative Foreign Policy Studies, Beverly Hills: Sage Publications.

Hermann, M. C. (1976). When Leader Personality Will Affect Foreign Policy: Some Propositions. In Search of Global Patterns.

Hopkins, R. F., & Mansbach, R. W. (1973). Structure and Process in International Politics. New York: Harper and Row.

Keohane, R., & Nye, J. (1977). Power and Independence: World Politics in Transition. Boston: Little Brown Company.

Mearsheimer, J. J. (1994). The False Promise of International Institutions. International Security.

Morgan, P. M. (1675). Theories and Approaches to International Politics. Kaliforniya: Page-Ficklin.

Oğuzlu, T. (2014). Liberalizm. Ş. Kardaş, & A. Balcı içinde, Uluslararası İlişkilere Giriş: Tarih, Teori, Kavram ve Konular. İstanbul: Küre Yayınları.

Snyder, R. C. (1962). Decision-Making as an Approach to the Study of International Politics. R. C. Snyder, H. W. Bruck, & B. Sapin içinde, Foreign policy Decision-Making: An Approach to the Study of International Politics. New York: The Free Press.

Sönmezoğlu, F. (2014). Uluslararası Politika ve Dış Politika Analizi. İstanbul: Der Yayınevi.

Sullivan, M. P. (1990). Power in Contemporary International Politics. Columbia: University of South Carolina Press.

Tayfur, M. F. (2007). “Dış Politika”, Devlet ve Ötesi: Uluslararası İlişkilerde Temel Kavramlar. İstanbul: İletişim Yayınları.

Thompson, K., & Macridis, R. (1976). Foreign Policy in the World Politics. Londra: Prentice Hall.

Virally, M. (1990). La nation de fonction dans la théorie de l’organisation internationale”. Le droit international en devenir.

Waltz, K. (1979). Theory of International Politics. Massachusetts: McGraw Hill.

Young, O. R. (1972). The Actors in World Politics. New York: The Free Press.

The Evolution of the European Union Security Policies

Abstract

Security is one of the main elements that determine international relations within the scope of state and sovereignty. This concept has been shaped according to the threats and risks that emerged under different conditions in the historical process. The concept of security has been the most important element for the continuity of political power. In some cases, the efforts made by states in ensuring international security are insufficient, in such a case, regional alliances contribute to ensuring international security. The European Union is an organization that emerged after the end of the Second World War in order to ensure peace and security in the European continent. In this study, the concept of international security has been handled in historical integrity, and the development of security policies in the EU has been analyzed. In addition, the effects of the EU’s security policies on international border security were also examined.

Key Words: European Union, Security, Security Policies, Sovereignty, European Order.

Introduction

For several centuries, the world order has been shaped around the structure established on the demarcated sovereign state unit. Accordingly, each state had the highest authority within its borders, and other states should respect these sovereign rights. In this period, the world order was structured through basic international legal norms such as the equality of states in the legal plan, the exemption of sovereigns and the doctrine of not interfering with the internal affairs of other states. However, with the globalization process, state sovereignty in the international arena is increasingly subject to regular violations. One of the important areas where these violations are at stake is security. The state-centered and military-oriented security concept conceptualized within the framework of the anarchic structure of the international system has begun to be reconsidered with the end of the Cold War and the impact of the globalization process.

“Security” is a state of being away from fear or danger. By looking at the definition, we can see that security has a psychological and physical dimension. Throughout history, security has been focused more on the physical dimension. It is seen that the concept of security is one of the main determinants that regulate the relations between states. States have placed great importance on their security in order to keep their national borders away from attacks and threats from other states and to ensure public security. Until the beginning of the Cold War, the concept of security was only considered together with individual, state, power and military strategies. At the end of the Cold War, the concept of security was discussed more broadly with the change of parameters that threatened security. Especially after the end of the Cold War and with the effect of globalization, security threats have diversified, so the process of change in the concept of security has accelerated. In the analysis of the concept of security, while only military strategies and analyzes were evaluated before the Cold War, it was seen that the post-Cold War population, political, economic, social and environmental factors were included in the process. Today, the concept of security emerges as a new discipline that can be associated with almost all disciplines. Changing threat perceptions have made it necessary to examine this concept not only on individuals and the state, but also through the international system. The new countries, which gained their independence after the dissolution of the Soviet Union in 1991, faced many obligations, especially security. The end of the Cold War has allowed the approach to the concept to evolve in a way that includes not only the more conventional military security, but also reflections on economic and ecological / environmental factors. In this framework, new security approaches and the concept of security are discussed more broadly.

The European Union has been designed as a project that will contribute to the solution of Europe’s political, economic and social problems. However, the ultimate goal of the EU is to provide peace and stability in this geography and provide its citizens with the opportunity to live in a continent based on the rule of law, respectful of human rights, and tolerance and solidarity. Today, the EU has implemented a wide range of original and successful policies thanks to the institutional structure of the union. Undoubtedly, one of the main reasons for the success of these policies is that a high-cost and long-term security structure was not established during the Cold War. During this period, the EU chose to remain under the NATO umbrella in terms of security. This approach to the development of economic and social policies has not been a problem as long as European countries can rely on NATO. However, with the end of the Cold War, the disappearance of the bipolar system caused this trust relationship to be questioned. This environment of insecurity caused the Union to make an attempt to produce policies in line with the “Europeanization of Security” perspective.

Concept of International Security

As a historical and sociological phenomenon that spread with the French Revolution, the nation-state has been one of the most important tools of nationalism. In the development of the nation-state since the French Revolution, they have risen as independent units in domestic and foreign policy, creating centralization in the power structure, standardization in culture, equalization in law, integration in the economy (Ali Yaşar Sarıbay, 2000).

Especially since the nineteenth century, the international system has been shaped around states. In this context, institutionalization has increased, national identity has been formed and the individual has been turned into a citizen with elements such as political socialization. In order for states to continue their existence and development, their relations with the elements outside their borders as well as the area within their borders are also important. First of all, the primary foreign policy objective of a state is to protect its own existence and to take measures to strengthen the defense of the country for this purpose. In this context, one of the most important goals in foreign policy is the survival of the state, that is, security. Security in international relations has always been defined in different terms.

International security is one of the main determinants of states that are the main actors of international relations, regulating relations between them. International security is primarily the discussion of a state’s relations with other states or a group of states. According to the United Nations General Assembly’s definition of security at the 1987 conference on Disarmament and development, security is a top priority for all nations. Security has not only military, but also political, economic, humanitarian and environmental dimensions.

The vision, peace and stability that came to the fore after World War I will be possible with international law, inter-state cooperation and the development of moral norms (Arı, 1997). Security is a necessary factor both for the survival of human beings in their struggle for survival and for the preservation of the basic values of states.

During the Cold War, in the competitive environment of the bipolar system, security turned into a common action and started to be expressed as international security and became the basic element of international politics. The fact that security is at the center of inter-polar competition has attracted the attention of military experts, strategists, as well as academics, and security studies have taken their place in the discipline of international relations as a major field.

Over time, critical and structural studies have expanded the scope and content of security, while the issue of security, which has begun to be studied multidisciplinary, has become a modern phenomenon, which is considered in the context of threats, interests and protection areas as a phenomenon, policy and discipline.

Formation Processes of the Security Structure in the European Union

The first attempts to achieve political integration in Western Europe started after the Second World War. In 1948, Britain, France, Belgium, the Netherlands and Luxembourg came together for economic, social and cultural cooperation and collective defense and signed the Brussels Treaty. Later, the Western European Union was established with the signing of the Paris Treaty in 1954, with the participation of the signatory states of the Brussels Treaty and the Federal Germany and Italy (Tangör, 2009).

The organization, acting in close cooperation with NATO and with the aim of European defense to be made by the Europeans, could not be effective by staying in the shadow of NATO during the Cold War years. Western European Union (WEU) used NATO facilities and capacities in the operations and therefore became completely dependent on NATO. Western European states have tried to develop a common security and defense policy, especially since the 1990s, in order to get rid of this dependency. With the dissolution of the Soviet Union, as a result of the end of the Cold War, the need of the EU countries for NATO and the USA in the field of security has decreased.

Although a number of structures such as the WEU and the European Defense Community and the European Political Union were introduced in Europe as part of the search for common security during the Cold War, the first important institutional steps in the EU were taken in 1991 with the Maastricht Treaty.

The existence of conflict risks at the regional level has led to the emergence of new security quests among international organizations. Therefore, the European Union has begun to form its own security and defense policies. With the Maastricht Treaty, these goals were achieved and important steps were taken in the field of security. Common Foreign and Security Policy (CFSP) and European Security and Defense Identity were realized with this agreement (Karabulut, 2014: 80-81).

CFSP was established as a structure based on intergovernmental cooperation and deriving its power from Chapter 5 of the Maastricht Treaty. According to this agreement: “The protection of the independence of the Union, common interests and common values, strengthening the security of the Union and the member states, strengthening and developing democracy, respecting human rights, obeying the rules of law” (Schirm, 1996: 10). However, the regulations brought by the EU with the Maastricht Treaty could not form an effective CFSP and intervened in conflicts in the Balkans.

In the operations in which NATO was not fully involved at the January 1994 NATO Brussels Summit, the WEU was provided with secure access to NATO assets and capabilities. In NATO, the concept of European security and Defence identity (ESDI) and the concept of a joint Joint Task Force (BMGG), which NATO and WEU have created together, have been developed (RUPP, 2002).

As a result of the desire of European countries to take more responsibility in security and defense policies, the concept of ESDP has been developed to keep the EU’s activities in the field of defense and security under its control. The purpose of ESDP has been determined as the realization of a common defense policy within the framework of the EU and the establishment of a common defense policy. Efforts to form a “European Security and Defense Policy” (ESDP) have been accelerated in order to create the military side of the CFSP.

Important decisions regarding ESDP were also taken at the June 2000 Feira Summit. First of all, the “civilian aspects of crisis management” were strengthened and necessary arrangements were made for the inclusion of non-EU European NATO members in EU-led operations (Açıkmeşe, 2002).

The Council of Europe has placed crisis management at the center of the strengthening process of ESDP. Each subsequent Council of Europe has tried to develop the action capacity of the Union within the scope of ESDP, which is an integral part of CFSP. The structure of ASGP is composed of three parts: Military Crisis Management, Civil Crisis Management and Conflict Prevention (ZHUSSİPBEK, 1962). The “Political and Security Committee” was established to monitor the implementation of the agreed policies. Then, with “Target 2010”, new targets are set in front of ESDP and the deficiencies of ESDP are tried to be eliminated.

Considering that the ESDP should be given the same importance not only in military crisis management but also in civil crisis management, it was decided that civil interventions could be made in four areas at the Feira Summit in 2000. These areas are; It has been determined as ensuring internal security, obeying the rules of law, improving civil administration and civil protection (Karabulut, 2014).

The security issue in the EU has become more important with the terrorist attacks of September 11 (2001), the terrorist attacks in Madrid (2004) and London (2005). In this context, approaches towards the formation of European military forces have gained strength and ESDP has ceased to be defense-oriented and has started to gain a security-oriented dimension (Morkaya, 2014: 71-72). After this period, attempts to institutionalize ESDF have accelerated.

Within the scope of security studies, the European Council adopted the European Security Strategy Document on December 12, 2003 with the decision of “A Safe Europe in a Better World”. This document contains the policies that guide the EU’s international security strategy (İşyar, 2008). The document points out the importance of developing multilateral cooperation process in order to ensure the security of Europe. With the 21st century, security policies in the EU have been tried to be re-determined and ways to combat the security threats of the new century have been sought.

On the other hand, an CSDP, which the EU has made legal by the Lisbon Treaty, is important for transforming security policies into an institutional structure. The Lisbon Treaty includes many new regulations regarding the institutional structure and functioning of the Union in order for the EU to take its place as a stronger actor in world politics in the 21st century. Steps have been taken to achieve an effective security structure within the framework of the newly adopted articles within the scope of the CSDP. By making the CSDP more effective, the EU can pave the way for the EU to become a global actor in the international arena.

Effects of the EU’s Border Security Policies on International Security

Changes in perceptions about security have made an effective border security system a basic requirement for all countries. Security is not only the countries’ own problems but also plays an important role in the establishment of international unity and trust building. The weaknesses of a country in border security affect neighboring and other countries as well. When the European Union (EU), which was established for the purpose of economic integration, reached this goal in 1992, the aim of political integration came to the fore. The EU has targeted that the member states should act jointly on visa procedures to be followed at country entries, immigration, asylum, and the prosecution of cross-border crimes. As a result of the Arab Spring that began in 2011 and the mass influx resulting from the Syrian war, border management has come to a position of importance for all EU countries. The EU needs common practices and decisions on border controls. It has developed an understanding of border management with common practices in the European Union on border controls with Schengen legislation and other EU legislation. In this context, migration has become one of the most important social and economic problems in the EU. Effective border protection has been vital for the EU, as international migration, terrorism and organised crime have steadily increased.

When border security started to pose a threat to the countries and the union, the units responsible for the European Union border security started to be formed in order to prevent this. One of the most important and known as FRONTEX, the full name of the agency is the European Agency for the Management of Operational Cooperation at the External Borders of the Member States of the European Union (FRONTEX, 2016). Frontex is an EU institution established to manage cooperation at the external borders of EU member states and to ensure the security of their borders. It was established to ensure the security of the borders with neighboring countries that are not members of the Union.

Apart from FRONTEX, two other units responsible for border security are the European Asylum Support Office EASO and EURODAC. While EASO is responsible for the establishment of a common asylum system, EURODAC is a system created by taking the fingerprints of asylum seekers over the age of 14 and recording their identities.

Indeed, the influence of the European Union’s security policies has undertaken the task of ensuring lasting peace and stability beyond its borders through development and foreign aid programs, enlargement policy and CFSP. In this context, it can be said that the policy of establishing partnerships with enlargement policy and EU neighbors, which aims to transform societies through EU policies, constitute the most important means of ensuring security and stability of the EU (Nowak, 2006, p. 9).

The security policies under the jurisdiction of the EU include logistics and armament policies, harmonization of crisis management procedures and the development of European capabilities.

Conclusion

Security has been one of the leading issues of human beings since the first day of their existence. Today, security parameters have expanded with globalization and security has become the most important actor for states. The European Union went through a successful process in the field of economic integration in the formation process, and then focused on political integration. The European continent has shaped world politics as a place where wars and conflicts have continued throughout history and entered an integration process within itself after the second world war. During the Cold War, the security structures of European states were realized under the umbrella of NATO and the Warsaw Pact. It has been agreed among the member states of the Union that it has autonomous operational capacity, backed by reliable military forces, and that it is available and used to respond to international crises. The idea of ​​creating an CFSP independent from NATO has emerged. With the 1992 Maastricht Treaty, a very important step was taken in the Common Foreign and Security Policy and the process of political integration started. Although the EU has tried to contribute to both regional and global security with the operations it has carried out within the scope of ESDP, it has been observed that it has not reached a sufficient level to ensure international peace. On the other hand, it is possible to say that the EU has brought a new dimension and vision to the European Union in terms of Security and Defense Policies with the Lisbon Treaty (2007) and that the decisions taken draw the future framework of CFSP and ESDP. In the following periods, the change in perceptions about security made an effective border security system a basic requirement for all countries. As a result of the mass influx caused by the Arab Spring and the Syrian war that started in 2011, border management has reached an important position for all EU countries. With the institutions responsible for border security FRONTEX, European Asylum Support Office EASO and EURODAC, the EU has tried to create a strong structure on security. In the next period, the EU wants to ensure its own security and to take an active role in crisis and conflict areas, independent of the USA and NATO. It has not been able to gather the security policies developed by the EU until today under a common roof. Although the point reached cannot meet the expectations of the international community in the context of the EU’s contributions to global security, the positive aspects of the EU on security are undeniable. 

Tuba YILDIRIM

Uluslararası Örgütler Staj Programı

References:

Akgül Açıkmeşe, S. (2002). Has The Period of “Civilian Power Europe” Come To An And?. Ankara Review of European Studies, 2(3).

Arı, T. (1997). Uluslararası İlişkiler. İstanbul: Alfa Yayınları.

FRONTEX. (2016b). “Joint Operation Poseidon (Greece)”, Pressroom, (28 November 2017).

İnaç, H. ve Güner, Ü. (2006). Avrupa ve Amerikan Güvenlik Çatışmaları Bağlamında Türk Dış Politikası. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 6(1), 139-152.

İşyar, Ö., G. (2008). Günümüzde Uluslararası Güvenlik Stratejileri: Kavramsal Çerçeve ve Uygulama. Akademik Bakış Dergisi, 2(3), 1-42.

Karabulut, B. (2014). Uluslararası İlişkilerde Anahtar Kavramlar Serisi: 3: Uluslararası Örgütlerin Güvenlik Boyutu. Ankara: Barış Kitabevi.

Morkaya, M., A. (2014). Avrupa Birliği’nin Yönetsel Askeri Kapasitesi Ve Belirsiz Müzakere Başlığı: Dış Güvenlik ve Savunma Politikası. İstanbul: Toplumsal Dönüşüm Yayınları.

Nowak, A. (2006). Introduction‛, In Civilian Crisis Management: The EU Way, (Ed: Nowak, Agnieszka) Chaillot Papers No: 90.

Rupp, M. (2002). Avrupa Birliği’nin Ortak Dışişleri ve Güvenlik Politikası ve Türkiye’nin Uyumu. İstanbul: İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları.

Sarıbay, A. Y., Keyman, F. (2000). Global ve Yerel Eksende Türkiye. İstanbul: Alfa Yayınları.

Schirm, S., A. (1996). Does Europe Need a Common Foreign and Security Policy, Harward University Center for European Studies Press, USA.

Tangör, B. (2009). Avrupa Birliği Güvenlik ve Savunma Politikası’nın Gelişimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Taylor, C. (2006). European Security and Defence Policy: Developments Since 2003‛, International Affairs and Defence Section House of Commons Library, Research Paper 06/32.

Witte, P., D. (2003). AB İlişkilerini İleriye Taşımak. NATO Review Dergisi. http://www.nato.int/docu/review/2003/issue3/turkish/art2.html

Zhussipbek, G. (1962). 2007 Lizbon Antlaşması, Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikasının Tanımı ve Özelilikleri, Güvenlik Aktörü Olarak AB’nin Nitelikleri. Ankara Avrupa Calismalari Dergisi, 139-164. doi:10.1501/avraras_0000000065

The Great Hack (2019): İzlenen Dijital Ayak İzimiz

Yapımcılığını Jehane Noujaim ve Karim Amer’ın üstlendiği The Great Hack, tüm dünyayı sarsan Facebook – Cambridge Analytica veri krizini anlatan, 2019 yılında yayımlanmış bir Netflix belgeselidir. Tıpkı dünyaya bırakılan karbon ayak izi gibi, siber dünyada da bir ayak izi mevcuttur. Belgesel; verilerin kaybolmadığını, aksine toplanabildiğini, 2016’daki ABD başkanlık seçimlerinde ve BREXIT olaylarında manipülasyon aracı olarak nasıl kullanıldığıyla birlikte izleyiciye çarpıcı bir şekilde gösteriyor.

COVID-19 ile insanların evlere kapanıp sosyalleşemediği şu günlerde, şüphesiz ki sosyal medya bağlantıda kalmak için en iyi araçtır. Ancak her şey göründüğü kadar “pembe” olmayabilir. Cambridge Analytica bunun en sarsıcı örneği olmuştur. Belgesel, şeffaflık isteyen vatandaşlardan biri olan David Carroll’ın Cambridge Analytica’ya yönelttiği iddialarla başlamaktadır. İddialara göre şirket, Facebook’ta 50 milyondan fazla kullanıcının profil bilgilerini toplayarak potansiyel Trump seçmenlerini ortaya çıkarmaktadır. Bugün Facebook, dünyanın en kalabalık ülkesini oluşturmaktadır ve adının karıştığı skandaldan dolayı o günlerde giderek değer kaybetmiştir. Gizlilik sözleşmesi, olayın etikliği ve yasa eksiklikleri dışında, kullanıcı verilerinin büyük şirketlere satılması yaşanan en büyük veri krizine sebep olmuştur.

Cambridge Analytica’da eski iş geliştirme yöneticisi Brittany Kaiser’ın ifadeleriyle olaylar farklı bir boyuta taşınmıştır. BREXIT kampanyalarında da tıpkı ABD seçimlerinde olduğu gibi, İngiltere halkının Facebook üzerinden kişiselleştirilmiş reklamlarla manipüle edildiği görülmektedir. Amaç yine aynıdır; birden çok seçenek arasında kalmış kişileri tespit etmek ve danışmanlık şirketinin müşterisi olan taraf lehine manipüle etmek. 2016 ABD seçimlerinde, seçim sonuçlarında üç eyaletteki 70 bin seçmenin belirleyici rol oynadığı düşünülürse, yürütülen kampanyaların ve Cambridge Analytica’nın etik olmayan büyük başarısı da kuşkusuz gün yüzüne çıkmaktadır.

Guardian & Observer yazarı Carole Cadwallladr, sözlerine “ …bizi bir araya getirmek için oluşmuş gruplar silaha dönüşmüş durumda” şeklinde başlamıştır. Kullanıcıların en mutlu anlarını, üzüntülerini, sırlarını paylaştıkları gönderiler; ABD seçimlerine yön verecek, İngiltere’nin 50 yıldır sürdürdüğü AB birlikteliğine son verebilecek noktaya taşınmıştır. Bunun yanında, hükümetlerin de sosyal medyayı araç olarak efektif bir şekilde kullandığı açıktır. Bu durum Rusya’nın ABD’de Facebook aracılığıyla sahte görseller kullanmasıyla kanıtlanmıştır.

Realistlerin savaş tanımı dışında bir kavram, dünyada daha da belirgin bir hale gelmektedir. Bu kavram belgeselde “Psikolojik operasyon” olarak tanımlanmaktadır. Psikolojik operasyon, silah kullanmadan, gayet masum görünen sosyal medya içeriklerini ikna yöntemi olarak diğer tarafa karşı kullanılmasıdır. Nitekim, Birleşmiş Milletler temsilcilerinin 2018’de hazırladıkları rapora göre Facebook, Myanmar’da Müslümanlara karşı korku, şiddet ve nefret söyleminin artmasında etken rol oynamıştır. Myanmar ordusunun, Arakanlı Müslümanlara karşı şiddet söylemleriyle olayların soykırıma varmasının en büyük sebebidir. Yaşadığı olumsuz tecrübelerin ve ekonomik değer kayıplarının ardından Facebook, özellikle çatışma yaşanan bölgelerde şiddeti engellemek, barışa ve güvenliğe destek olmak amacıyla 2019’da stratejik müdahale ekibi kurulmasına karar vermiştir. Yine dünyanın en kalabalık ülkelerinden biri olan ve yarım milyona yakın kullanıcısının bulunduğu Hindistan’da, 2016 yılında “Free Wifi” projesiyle internete erişimin sınırlı olduğu alanlarda uygulamaya giriş için ücretsiz internet desteği sunmuştu. 2019’da ise Hindistan, Facebook’a Cambridge Analytica’nın veri ihlalleri sebebiyle dava açmıştır. Yine belgeselde anlatılan “do so” hareketinin Afrikalılara karşı Hint Partisinin kazanmasına sebep olması oldukça ilgi çekicidir. Ayrıca Cambridge Analytica’nın dünya çapında nasıl çalıştığını kanıtlayan bir olaydır.

Sonuç olarak, “veri hakları insan haklarıdır” sözlerine vurgu yapan belgesel, masum gibi görünen verilerimizin algı operasyonlarında nasıl kullanılabileceği, az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin yanında, ABD ve İngiltere gibi ülkelerde bile insanların nasıl bireysel hedef olarak alınabileceğini gözler önüne sermektedir. Günümüzde otoriter devletler yükselişteyken, büyük şirketler kullanıcı verilerini bir ürün halinde görüyorken, akıllara gelen soru şu olmaktadır: İnternette dijital ayak izimiz sürekli takip edilirken, biz kullanıcılar ne kadar özgürüz ve gelecekte kişisel haklar – gözetim politikaları savaşının kazananı kim olacaktır?

Sena Yıldız

Siber Güvenlik Staj Programı

Prof. Dr. Mehmet Emin Çağıran ile Güncel Meselelere Dair Röportaj

*Bu röportaj Prof. Dr. Mehmet Emin Çağıran ile Türkiye medyasında sıklıkla yer alan güncel Uluslararası Hukuk sorularına cevap vermek amacıyla yapılmıştır.

 

1. Bize kısaca kendinizden bahseder misiniz ?

Mehmet Emin Çağıran, uluslararası hukuk profesörü, AHBVÜ İİBF İngilizce Uluslararası İlişkiler Bölümü hocası, aynı bölümde Uluslararası Hukuk, Uluslararası Örgütler ve Uluslararası Alanda İnsan Hakları dersleri veriyorum; uluslararası hukukla ilgili alanlarda çalışmalar yapıyorum, 4 tane kitabım ve çeşitli konularda makalelerim var.

 

2. Yüksek lisansınızı Fransa’da yapmış olduğunuzu biliyoruz. İki ülkede de bu alanda dersler almış biri olarak ülkelerin uluslararası hukuka bakışı konusunda bir karşılaştırma yapabilir misiniz?

Fransa uluslararası hukukun ortaya çıkışından beri hem uygulamada hem de doktrinde en önde gelen ülkelerden birisi; BM dönemine kadar diplomasi dilinin Fransızca olduğunu hatırlamak gerek; Fransızca halen uluslararası yargıda (mesela UAD) ve bölgesel yargı kuruluşlarında (misal: AİHM) İngilizce ile birlikte iki “resmi” dilden birisi; Fransız dilinin uluslararası ilişkilerdeki yeri Fransız devletinin gücü kadar, belki ondan daha fazla Fransız uluslararası hukukçularının eseri; uluslararası hukuk doktrininin Fransız uluslararası hukukçular olmasa idi bugünkü halinde olamayacağını rahatlıkla söyleyebiliriz. Dolayısıyla iki ülke arasında bu konuda mukayese yapmak mümkün değil.

 

3. Mülteci hakları ve insan hakları çerçevesinde Frontex’in Ege’de ve Akdeniz’de gerçekleştirdiği operasyonları nasıl değerlendirirsiniz?

Frontex operasyonları (Hermes, Triton, Posseidon…) ve Frontex’in kendisinin (Avrupa dış sınır güvenliği ajansı olarak) varlık sebebi bilhassa İtalya ve Yunanistan’ın tek başlarına dışardan göç ve mülteci akınıyla başa çıkmamalarıdır. AB sınırlarının bir yerden “delinmesi” serbest dolaşım sebebiyle bütün üye devletler için tehdit oluşturduğundan böyle bir ortak mekanizma ve bu çerçevede ortak operasyonlar vardır. Pratikte Frontex operasyonlarının sınırları denetlemek ve güvenliğini sağlamaktan ziyade dışardan gelen insan göçünü püskürtmekle uğraştığı söylenebilir. Bu yüzden çok sayıda insan bilerek ölüme terkedilmiştir. Mülteci hakları ve genel olarak insan hakları açısından işin birinci yönü bu. İkinci yönü ise, pratik öyle gösteriyor ki Frontex zulümden kaçan ve sığınma arayan insanlara yardım etme yükümlülüğünü tek başına alacağı tedbirlerle çiğneyecek olan giriş ülkelerinin sorumluluğunun paylaştırılmasına yarıyor, yani bir ortak mekanizma çerçevesinde görünüşte insani amaçlarla yapılan operasyonlar gerçekte yapılan ağır ihlalleri maskelemeye yarıyor.

 

4. Uluslararası hukuk çerçevesinde Türkiye’nin Akdeniz’de Yunanistan’la olan hukuki mücadelesini nasıl değerlendirebiliriz?

Bu konunun karasuları, kıta sahanlığı, adalar gibi birbiriyle bağlantılı fakat ayrı önemli detayları var; genel olarak değerlendirilirse Türkiye’nin karasularının 12 mile çıkarılması konusundaki net tavrı, keza kıta sahanlığı ve MEB konularındaki tavrı da müsbet; fakat Türkiye’nin hukuki olarak Ege ve Akdeniz meselelerinde ciddi bir hazırlık yaptığı kanaatinde değilim. Nitekim diplomasi dili de bunun bir göstergesi; mesela, Türkiye kendi ülkesinin bir parçası olan Ege’deki adacıklarla ilgili “egemenliği-aidiyeti tartışmalı adacıklar” ifadesini kullanabiliyor.

 

5. Devletlerin ticari ve politik çıkarları uluslararası hukuku ne ölçüde etkiler? Türkiye ve Amerika arasındaki F35 krizini bu bağlamda incelememiz mümkün müdür?

Devletlerin ticari, politik ve her türlü menfaati uluslararası hukuk kurallarının oluşmasını, mevcut kuralların yorumunu ve uygulanması doğrudan etkiler. F35 krizi (ve bütün uluslararası krizleri) bu bağlamda değerlendirmek mümkündür. ABD mevcut anlaşmaya ve daha genel olarak ikili anlaşmalar ve NATO anlaşması gibi ittifak andlaşmalarına rağmen bütün yükümlülüklerini yerine getiren Türkiye’ye bu uçakları teslim etmekten imtina ederken, kendi menfaati ve gücünden hareketle taahhütlerini değiştirmeye veya zorlama bir yorumla Türkiye’nin başka davranışlarını gerekçe göstererek taahhütlerinden kurtulmaya çalışıyor; ama her halükarda taahhütlerini menfaatlerine göre yorumlayıp değerlendiriyor, tabii bunu yapabilmek için aynı zamanda karşınızdakinden çok daha güçlü olmanız lazım.

 

6. Jus cogens kurallarından biri olan soykırımın yasaklanması kuralı çerçevesinde Çin’in Uygur Özerk bölgesindeki politikalarını nasıl değerlendirebiliriz?

Çin’in yaptığı çok açık ve tartışmasız bir şekilde soykırım, fakat buna bütün dünya seyirci kalıyor; ABD ve birkaç devlet kendi politik menfaatleri gereği Çin’i kınıyor, fakat zorlayıcı ve caydırıcı hiçbir adım atılmıyor. BM ve diğer uluslararası kuruluşlar ve mekanizmalar da bu konuda sonuç alıcı tedbirler alacak durumda değiller; belki BM Genel Kurulu veya Avrupa Konseyi gibi bölgesel örgütler en azından soykırımın sürekli gündemde kalmasını sağlayacak, Çin’in açık bir insanlık suçu işlediğini vurgulayacak kararlar alarak bir baskı oluşturabilirlerdi, fakat bu organlar veya kuruluşlar da çok kararlı görünmüyor. Sonuç olarak, bu olay Çin kadar güçlü olanların her istediklerini yapabilecekleri bir dünyada yaşadığımızı gösteriyor.

 

7. Sizce insancıl müdahale kavramı uluslararası hukuka uygun mudur? İnsancıl müdahale kapsamında Suriye’de gerçekleştirilen operasyonları değerlendirebilir misiniz?

İnsan müdahale kavramı kendi yönetimi veya yabancı bir gücün zulmü altındaki insanlara yardım etmektir ve bu anlamda uluslararası hukuka uygundur. Zira uluslararası hukuk her ne kadar egemen devletlerin hukuku olsa da egemenlerin de uymak zorunda oldukları ortak kurallar ve değerler olmak zorundadır. Aksi takdirde zaten uluslararası hukuk olmaz. Teorik olarak durum budur, fakat pratik çoğu zaman farklı olmakta, devletler insani müdahale adına veya onunla birlikte başka siyasi menfaatlerini gerçekleştirmek için hareket etmektedir. Mesela, 1991 Körfez Savaşından sonra Saddam’ın saldırısına karşı Kuzey Irak’ta yaşayanları korumak için yapılan insani müdahalenin daha sonraki yıllarda Türkiye’ye yönelik bölücü teröre verilen destekten ve diğer uygulamalardan anlaşıldığı üzere aslında insani müdahaleden ziyade başka bir politik amacın gerçekleştirmek için olduğu görülmektedir. Uluslararası siyasetteki genel ikiyüzlülük burada da kendisini göstermektedir. Bu bakımdan ele alındığında, Türkiye’nin Suriye’ye yönelik müdahalelerin – ki bunların elbette Türkiye’nin menfaatleri açısından büyük önemi vardır – insani müdahaleler tarihi içinde bu nitelemeye en fazla uyan müdahaleler olduğunu söyleyebiliriz.

 

8. Kanal İstanbul projesinin 1923 Lozan Boğazlar Sözleşmesine ve 1936 Montrö Boğazlar Sözleşmesine aykırı olduğu söyleniyor. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? Sizce Kanal İstanbul projesinin uluslararası hukuka aykırılığı konusunda ne söylenebilir?

En kolay soru bu. Kanal İstanbul Projesi’nin anılan sözleşmelere ve diğer herhangi bir uluslararası hukuk kuralına aykırılığı söz konusu değildir.

 

9. Son olarak bu alanda çalışmak isteyen bizlere ne söylemek istersiniz?

Çok çalışın, çok çalışın, çok çalışın…

 

 

NURSENA DİNÇ

Uluslararası Hukuk Staj Programı

 

Haftalık Göç Bülteni / 8-14 Mart

0

 

 

2 Konteynerden 55 Sığınmacı Çıktı

İzmir’den İtalya’ya götürülecek Iraklı sığınmacılar, insan kaçakçıları tarafından ölümle burun buruna geldi.

 

 

Sığınmacılar limanda duran konteynerler ile İtalya’ya ulaştırılmayı beklerken günlerce o konteynerlerin içinde bekletildiler. İçerisinde havasız kaldıkları konteynerin üzerinde delikler açıp yardım çığlıkları atmaya başlayan sığınmacıların sesini duyan duyarlı halkın ihbarı üzerine gelen jandarma  55 sığınmacıyı işlemlerinin ardından İl Göç İdaresi’ne teslim edeceğini belirtti.

 

Kaynak: Anadolu Ajansı

Tarih: 9.03.2021

 

IOM Verilerine Göre 8 Mart Dünya Kadınlar Günü

 

IOM, geçtiğimiz hafta Dünya Kadınlar Günü’ne yetiştirmeyi planladığı ‘güvenli alan’ projesi ile mülteci kadınların güvenlik sorunlarına dikkat çekmeyi başarmıştı. Ardından, kadınların yalnızca kendileri için değil ailelerinin de güvenliğini korumak umuduyla çıktıkları göç yolculuğunda uğradıkları hak ihlalleri ve maruz kaldıkları şiddetler neticesinde yaşamlarını yitirdiklerini raporlayan verileri paylaştı.

2014 yılından beri en az 3068 kadın mülteci hayatını kaybetti.

 

Kaynak: IOM

Tarih: 9.03.2021

 

Save The Children Açıkladı: Suriyeli Çocuklar Dönmek Değil Barış İstiyor.

Çocuk haklarını koruma örgütü olan Save The Children, yaşları 13-17 arasında olan 700 Suriyeli çocukla görüşerek ülkelerine dönüp dönmemek istemediklerini sordu ve araştırma sonuçlarını paylaştı.

Aralarında Türkiye’de, Hollanda’da, Ürdün ve Lübnan’da yaşayan çocukların olduğu ülkesinden ayrılmak zorunda olduğu bilinen Suriyeli çocuklar, ‘Suriye dışında herhangi bir yerde’ yaşamak istediklerini söylediler.

Araştırma sonucuna göre, çocukların %80’i ülkesine en az iki sene kadar dönmek istemiyor. En çok diledikleri şey ise %26’sının cevabına göre: Barış

 

Kaynak: DW Türkçe

Tarih: 9.03.2021

 

Hırvatistan Sınırı Göçmenlere Mayın Tarlası Oldu

Göçmenler, güvenliklerini sağlamayı umut ederek çıktıkları yolculuklarına çoğu zaman tehlikeli yollardan, dağlardan geçerek devam etmek zorunda kalıyor.

Hırvatistan sınırını geçmek isteyen bir göçmen, 90’lardan kalma bir savaşın eseri olan mayınların patlaması sonucuyla hayatını kaybederken, 4 kişinin de ağır yaralı olduğu bildirildi.

Guardian’ın haberine göre olay Bosna Hersek sınırında gerçekleşti ve bunun üzerine Danimarka Mülteci Konseyi’nin Bosna Direktörü Nicola Bay, bu olayı AB’nin düzensiz göçlere karşı uyguladığı acımasız bir politikanın sonucu olarak değerlendirdi.

 

Kaynak: Independent Türkçe

Tarih: 9.03.2021

 

İş Cinayetleri Mültecilerin Hayatına Son Vermeye Devam Ediyor

Suriyeli mülteciler sigortasız, tehlikeli ve düşük ücretli işlerde çalıştırılıyor. Sağlıksız çalışma ortamlarında gerçekleşen sözde iş kazalarının tek sebebi : İhmal

17 yaşındaki Suriyeli Mustafa bir tarım işçisi olarak Antalya’da çalışırken kullandığı traktörün suya devrilmesi neticesiyle yaşamını yitirdi.

 

Bir Diğer Acı Haber ise Afyon’dan Geldi

Afganistan uyruklu Saberi (22), Afyon’da bir hamamda işçi olarak çalışmaya başlayacaktı ancak kalacak yeri olmadığını söyleyen gence, işletmecinin hamamda kalabileceğini söylemesi üzerine bu teklifi kabul eden Saberi, sabah saatlerinde hamamda cansız bedeniyle bulundu.

 

Kaynak: Mülteci Medyası& Vatan Gazetesi

Tarih: 8.03.2021

 

Tunus’ta Mültecileri Taşıyan Botlar Battı : 39 Kişi Hayatını Kaybetti

Tunus, Akdeniz üzerinden Avrupa’ya açılan bir kapı olarak  görüldüğünden mülteciler için de çıkış noktası olma özelliği taşıyor.

Tunus’un Sfaks sahilinden Avrupa’ya doğru açılan iki botun batmasıyla yaşamını yitiren mültecilerin sayısı 39’a ulaşırken Tunus Savunma Bakanlığı, yaptığı açıklama ile Afrikalı mültecilerin taşındığı botlarda arama kurtarma çalışmalarının devam ettiğini bildirdi.

 

Kaynak: BBC Türkçe

Tarih: 09.03.2021

 

Suriyeli Trans Kadına Kezzaplı Saldırı

Cinsiyete dayalı şiddet, gücü nefrete dayanan korkunç bir silah haline geldi.

 17 yaşında Suriyeli trans bir kadın olan Asya, İstanbul Beyoğlu’nda genç bir erkek tarafından kezzap ile saldırıya uğradı. Hastaneye kaldıran Asya’nın, saldırı sonrası bir gözündeki görme yetisini tamamen kaybettiği ve vücudunda da birinci derece yanıklar olduğu bildirildi.

 

Kaynak: DHA

Tarih: 11.03.2021

 

Mülteci Karşıtı Başbakana Tepki: Kalpsiz Karikatür

Viyana’da insan hakları aktivistleri tarafından düzenlenen protestoda, Başbakan Sebastian Kurz, mülteci karşıtı tutumu ile eleştirilirken, şehrin en işlek caddelerinden birinde bir ay boyunca sergilenecek olan ‘kalpsiz başbakan’ karikatürü büyük ilgi çekti.

Yunanistan’da yanan sığınmacı kamplarının ardından buradaki sığınmacıların ülkeye girişi konusunda sert bir tavır sergileyen Kurz için ‘kalpsiz’ pankartları açıldı.

 

Kaynak: Hürriyet

Tarih: 11.03.2021

 

Hazırlayan: Yağmur BAŞ

 

 

 

 

Haftalık Balkan Bülteni / 5 – 12 Mart

0

 

 

Yuri Kim, Elbasan’daki Listelerin Liderleriyle Buluştu

Amerika Birleşik Devletleri’nin Arnavutluk Büyükelçisi Yuri Kim, Sosyalist ve Demokrat Partilerin siyasi yöneticileri ile bir araya gelmek için bugün Elbasan’ı ziyaret etti. Elde edilen bilgilere göre, Büyükelçi Kim, SP’den Taulant Balla ile ve Demokrat aday Gazment Bardhi ile olmak üzere iki ayrı görüşmesi olacak.

Kim’in Elbasan ziyareti, partilerin Arnavutluk Meclisinde görev süresi kazanmak isteyen aday listelerini resmen yayınlamaları sonrasında gerçekleşti. Elbasan’ın vekaletini kazanma yarışının geçmişteki gerginlikler göz önüne alındığında zorlu geçmesi bekleniyor.

ABD Büyükelçisi, siyasi partileri suçlanan kişileri seçimlere katılmaktan men etmeye çağırdı ve parti liderlerinin listelerinden sorumlu tutulacaklarını ekledi.

Öte yandan, Merkez Seçim Komisyonu adayları onaylamaya çoktan başladı.

 

Kaynak: ABC News

Tarih: 10.03.2021

 

Jaço: Siyasi Güçler Özel Önem Vermeli

Amerikan Ticaret Odası Başkanı Enio Jaço, işletmelerin Covid’den kaynaklandığı duruma ilişkin yıllık bir analiz yaptı ve salgınla karşı karşıya kalan işletmeler ve bu durumun getirdiği sonuçlar arasında denge kurdu.

Jaço, salgının olumsuz etkisinin büyük olduğunu vurgularken, işletmeler üzerinde büyük bir baskı olduğunu bir kez daha sözlerine ekledi.

Başkan Enio Jaço medyaya yaptığı konuşmada, önümüzdeki günlerin en büyük zorluğunun yeni gerçekliğe uyum sağlamak olduğunu, zira pandemi sona erene kadar eskisine döneceğimize inanmanın saflık olacağını söyledi.

Ona göre, Arnavutluk ekonomisinin en büyük sorunu yolsuzluktur, siyasi güçlerin bu soruna özel önem vermesi gerektiğini vurguladı.

 

Kaynak: ABC News

Tarih: 10.03.2021

 

Şefik Caferoviç, Milorad Dodik’in “Barışçıl Ayrılık” Konulu Açıklamalarına Sert Tepki Gösterdi

Bosna-Hersek Devlet Başkanlığı Konseyi’nin Boşnak üyesi Şefik Caferoviç, Republika Srpska   Ulusal Meclisi’nin (NSRS) dünkü toplantısından çıkan sonuçların  son derece tehlikeli olduğunu ve “barışçıl ayrılık” fikrinin Bosna-Hersek’in sınırları yeniden çizmek ve barışı tehlikeye atmaya yönelik yeni girişimler olduğunu ifade etti.

Caferoviç aynı zamanda verdiği demeçte Republika Srpska’dan gelen parçalanma ve ayrılma tehditlerini, bir zamanlar savaş suçlusu Radovan Karadziç’in ifadeleriyle benzerlik taşıdığı dikkat çekti. Bosna-Hersek’in, Dayton’dan çok önce var olduğunu ve Dayton olmasa da var olacağının altını çizdi. Aynı zamanda NSRS’in Yüksek Temsilcilik ile ilgili aldığı kararın hukuki olarak geçersiz olduğunu ve bu alınan kararların Yüksek Temsilciliğin Bonn Yetkilerini işleyişe sokmaktan öteye gitmeyeceğini ifade etti.

Bosna-Hersek Devlet Başkanlığı Konseyi Hırvat Üyesi Zeljko Komsic ise Milorad Dodik’in açıklamalarını soykırım politikasının bir devamı olarak nitelendirdi. Bosna-Hersek halkının bu ifadelere göz yummayacağını ve Dodik’in görevini ifa etmeye geri dönmesi gerektiğini ifade etti.

 

Kaynak: Sarajevo Times

Tarih: 11.03.2021

 

Bulgaristan Yolsuzluk Sorunu ve Ciddi Reformların Eksikliği Nedeniyle En Az 2026 Yılına Kadar Euro Bölgesi Dışında Tutulacak

Önde gelen enstitüler ve uluslararası kuruluşlar, Parlamento seçimlerinden birkaç hafta önce, Bulgaristan için 2021 ve sonrasındaki döneme dair tahminlerini sundular; bu tahminler, hükümetin uygulaması gereken ciddi reformlar ve yolsuzlukla mücadele için -en iyi ihtimalle – çok düşük beklentiler içeriyordu.

IMF, OECD, Ekonomist Dergisi İstihbarat Birimi ve büyük pazarlama grubu IHS, salgının ilk yılında ülkenin makroekonomik göstergelerini, hükümetin mali teşviki ile beraber istikrarlı bir para birimi, kısıtlanmış maliye politikası ve serbest ticaret gibi politikalarla tanımladı.

Ancak bazıları iktidar partisi arasında popüler olan bazı önlemlerin – özellikle kamu sektörü ücret artışları ve emekli maaşlarının yanı sıra kamu ihale prosedürlerinin- bu durumda tam bir revizyona ihtiyaç duyacağı konusunda uyardı.

 

Kaynak: Sofia News Agency

Tarih: 08.03.2021

 

Bulgaristan, Üç Deniz Girişimi Projelerini AB ile Senkronize Etmek için Çalışmaya Devam Ediyor

Üç Deniz Girişimi, ekonomik büyümeyi sağlamak ve Doğu ile Batı Avrupa arasındaki sosyal ve ekonomik uyumu hızlandırmak için değerli bir araç olarak kendini kanıtladı. Bulgaristan Cumhurbaşkanı Rumen Radev 9 Mart’ta Tsvetan Kyulanov  (Bulgaristan Avrupa Komisyonu Temsilciliği Başkanı.) ile Cumhurbaşkanlığı’nda yaptığı görüşmede, Avrupa Komisyonu’nun aktif katılımının bu hedefe ulaşılmasına katkıda bulunacağını söyledi.

Avrupa Komisyonu, ABD ve Federal Almanya Cumhuriyeti ile birlikte Üç Deniz Girişimi’nin stratejik ortaklarından biridir. Bulgaristan Devlet Başkanı, girişimin dönüşümlü başkanı olaran Bulgaristan’ın Üç Deniz projelerini AB politikalarıyla senkronize etmek için çalışmaya devam edeceğine işaret etti.

Rumen Radev, “Üç Deniz bölgesel girişimi, mevcut altyapı farklılıklarının aşılmasına katkıda bulunuyor ve bölgedeki 12 Avrupa ülkesinin Batı Avrupa ile entegrasyonuna katkıda bulunuyor, bu da tüm Avrupa Birliği’ni daha da güçlendiriyor.” Dedi ve üst düzey bir Avrupa Komisyonu temsilcisini Sofya’da yapılacak zirveye katılmaya davet etti.

Avrupa Komisyonu Bulgaristan Temsilciliği Başkan Vekili Tsvetan Kyulanov, Komisyonun Başkan Yardımcısı Margrethe Vestager tarafından “Üç Deniz Girişimi” için ifade edilen desteği hatırlattı ve girişimin yatırım fonunun geliştirilmesindeki ilerlemeye dikkat çekti. Üç Deniz girişimi kapsamındaki projelerin AB’nin Kurtarma ve Sürdürülebilirlik Planında belirtilen önceliklerle senkronizasyonunu hedefleyerek işbirliği fırsatlarının ana hatlarını çizdi. Üç Deniz girişimi kapsamındaki projelerin AB’nin Kurtarma ve Sürdürülebilirlik Planında belirtilen önceliklerle senkronizasyonunu hedefleyen işbirliği fırsatlarından bahsetti.

 

Kaynak: Sofia News Agency

Tarih: 09.03.2021

 

Bulgaristan’daki ‘Korkunç’ Basın Özgürlüğü Durumunun Üstesinden Gelmek için Öneriler

Sınır Tanımayan Gazeteciler (STG), Bulgaristan’daki basın özgürlüğünün “vahim” durumuna nasıl çözüm bulunacağına dair 10 tavsiye yayınlayarak, önümüzdeki ay yapılacak seçimler öncesinde bu “hayati” konu hakkında ulusal bir tartışmayı canlandırmayı amaçladığını söyledi.

Paris merkezli grup 10 Mart’ta yaptığı açıklamada, Bulgar medya uzmanlarının yardımıyla hazırlanan tavsiyelerin hükümetin basın özgürlüğünü öncelik haline getirmedeki “başarısızlığı” sonrasında, esasında AB üye devletlerdeki bütün siyasi partileri ve halkı hedef aldığını söyledi.

STG’nin AB ve Balkanlar masası başkanı Pavol Szalai, Bulgaristan’da basın özgürlüğünün bir çıkmaza girdiğini ve bağımsız medyanın kaybolmanın eşiğinde olduğunu belirterek, 4 Nisan parlamento seçimlerinin iç siyasi güçler ve medyanın özgürlüğü ve kalitesiyle ilgilenen her seçmen tarafından harekete geçme fırsatı sağladığını da sözlerine ekledi.

Gazetecilerin güvenliği, bilgiye erişim, etik ve medya finansmanı ile ilgili öneriler bahsedilen 10 tavsiye arasında yer almaktadır.

STG, bunların ülkede basın özgürlüğünü iyileştirmek için “bağımsız ve çoğulcu bir ulusal komisyon” oluşturma önerisiyle (bir yıl önce Başbakan Boyko Borisov hükümetine sunulan ancak “yanıt verilmeyen yasa teklifi ile) birleştirilmesinin amaçlandığını söyledi.

Bulgaristan, Watchdog Araştırma Firması’nın 2020 Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi’nde, tüm üye AB ülkelerinin arasında en düşük konuma sahip olarak, 180 ülke arasında 111. sırada yer aldı.

RSF, yetkililerin “bu ihlallere yanıt vermek için mücadele ederken” geçen yıl gazetecilere, işleriyle bağlantılı olarak “çok sayıda şiddet vakası” kaydettiğini söyledi.

Bulgar medya profesyonelleri de sık sık “adli ve ekonomik tacize” maruz kalıyor ve hükümeti eleştiren muhalif medya “devlet reklamlarından ve bilgiye erişimden mahrum bırakılıyor”.

Watchdog Araştırma Firması’na göre, “Kamu yayıncılarının bağımsızlığı siyasi müdahaleden muzdaripken, bir çıkar çatışmasında, bazı özel sektöre ait medya grupları gazetecilik etiğine bakılmaksızın muhaliflere misilleme yapmak için kullanılıyor.”

 

Kaynak: Radio Free Europe

Tarih:10.03.2021

 

Adalet Bakanlığı Avrupa Tutuklama Kararları için Çalışma Grubu Topladı

Adalet Bakanlığı Perşembe günü yaptığı açıklamada, AB Adalet Divanı’nın kararı üzerine bir çalışma grubunu acilen topladığını, buna göre Bulgaristan’ın aranan bir kişiyi teslim etmeden önce, tutuklama emri çıkarırken adli kontrol sağlamadığı için etkili adli savunma şartlarını karşılamadığını söyledi. Çalışma grubu Yargı, Yüksek Baro Konseyi ve akademik camiadan temsilcilerden oluşacaktır.

Bulgar savcılık servisi tarafından çıkarılan Avrupa Tutuklama Müzekkereleri üzerindeki adli kontrolün düzenlenmesine ilişkin olarak Adalet Divanı’nın kararında ortaya çıkan soruna yanıt vermek için yasal değişiklikleri tartışacaklar.

Avrupa Adalet Divanı, bir İngiliz mahkemesinin Svishtov’daki (Tuna nehrinde) savcılık tarafından çıkarılan bir Avrupa Tutuklama Emri hakkında yaptığı soruşturma sonrasında kararı uygulamaya karar verdi.

 

Kaynak: Bulgarian News Agency

Tarih:11.03.2021

 

Sırp Cumhuriyeti: Yüksek Temsilciler Meclisi Kapatılmalı

Yüksek Temsilciler Meclisi, 1992-1995 yılında yaşanan Bosna Savaşı’nı bitiren anlaşma olarak bilinen Dayton Barış Anlaşması’nın imzalanması üzerine 1995 yılında kuruldu. Bosna Hersek’teki en üst uluslararası otorite olan Yüksek Temsilciler Meclisi (OHR), anlaşmanın uygulanmasını denetleme görevini üstlenmektedir.                                    

Sırp Cumhuriyeti Ulusal Meclisi çarşamba günü yapılan toplantıda, Yüksek Temsilciler Meclisi’nin kapatılması gerektiği çağrısında bulundu. Bosna Hersek Devlet Başkanlığı Konseyi Başkanı Milorad Dodik, Yüksek Temsilciler Meclisi’ni konumu kötüye kullanmak ve Sırp Cumhuriyeti’nin aleyhine çalışmalar yapmak ile suçladı. Dodik, ‘‘Savaşın üzerinden 26 yıl geçmesine rağmen hala bir koruma altında yaşıyoruz. Birbirimizle ilgili sorun yaşamıyoruz, yaşanan sorunlar ise Yüksek Temsilciler ve sözde uluslararası topluluğun eylemlerinden kaynaklanmaktadır.’’ ifadelerini kullandı.

Parlamento, mevcut Yüksek Temsilci Valentin Inzko’dan sonra yeni bir Yüksek Temsilci’ye gerek olmadığı görüşünde. Bu görüşün yanı sıra, Bosna’nın geleceği ve işleyiş yetkisinin Yüksek Temsilci’ye değil Bosna halkına ait olması gerektiği vurgulandı.

 

Kaynak: Balkan Insight

Tarih: 10.03.2021

 

Başbakan Andrej Plenkovic: Hırvatistan, Avrupa’nın Geleceği Adlı Konferansa Katkı Sağlayacak

 Başbakan Andrej Plenkovic Perşembe günü Brüksel’de yaptığı açıklamada, Hırvatistan’ın Demokrasi ve Demografiden Sorumlu Komisyon Başkan Yardımcısı Dubravka Suica’nın önemli rollerden birine sahip olacağını ve Avrupa’nın Geleceği adlı Konferansa katkıda bulunmaya hazır olduğunu söyledi.

Plenkovic Avrupa Parlamentosu Başkanı David Sassoli ile görüştükten sonra gazetelere verdiği demeçte, “Hırvatistan küresel zorluklara birlikte nasıl cevap verilebileceği ve bu konferansın AB kurumlarının, vatandaşların beklentilerine ve şu anda öncekinden çok farklı olan dünyadaki birçok meselenin nasıl iyileştirilebileceği konusundaki tartışmaya katkıda bulunacaktır” dedi.

Üç AB kurumlarının liderleri Çarşamba günü, vatandaşların gelecek yıl ne tür bir birlik istediklerini söyleyebilecekleri bir kamu forumu olarak tasarlanan Avrupa’nın Geleceği Konferansı konulu ortak bir bildirge imzaladılar.

Konferansın 9 Mayıs’ta yani Avrupa Günü’nde açılması bekleniyor. Konferansa, Komisyon Başkanı, Parlamento Başkanı ve AB Konseyi dönem başkanlığını yürüten ülkenin Başbakanından oluşan üç üyeli bir kurul başkanlık edecek.

 

Kaynak: Total Croatia News

Tarih: 11.03.2021

 

Hırvatistan Med-7 Grubuna Katılmak İstiyor

Hırvatistan Dışişleri ve Avrupa İşleri Bakanı Gordan Grlic-Radman Perşembe günü Kıbrıs’a yaptığı ziyarette, Hırvatistan’ın MED 7 grubuna katılmak istediğini söyledi. MED7 bazı Akdeniz bölgesi AB üye ülkelerinin (Kıbrıs, Fransa, Yunanistan, İtalya, Malta, Portekiz ve İspanya) yer aldığı bir ittifaktır.

Bu ziyaret, bir Hırvat Dışişleri Bakanı’nın 12 yıldır Kıbrıs’a yaptığı ilk ziyaretti. Grlic-Radman, Aralık ayı sonlarında Sisak-Moslavina ilçesini vuran 6,2 büyüklüğündeki bir depremin ardından Kıbrıs’ın Hırvatistan’a yaptığı yardımlardan ötürü teşekkür etti. Bu nazik yardımın ve dayanışmanın iki ülke arasındaki gerçek bir dostluğun işareti olduğunu söyledi.  Grlic-Radman, Hırvatistan’ın Kıbrıs sorununa barışçıl bir çözümü desteklediğini ve adanın tek toplumlu, iki bölgeli bir federasyon olarak birleştirilmesini destekleyeceğini söyledi.

Aynı zamanda iki bakan; göç yönetimi, Güneydoğu Avrupa ve Bosna Hersek’teki durumlar hakkında da görüştü.

 

Kaynak: N1

Tarih: 11.03.2021

 

Cephe Ültimatomu Karadağ Hükümeti’nin Hayatta Kalmasını Şüpheye Bağlıyor

Karadağ’ın yeni hükümetinin kaderi, büyük bir koalisyon ortağının parlamentodaki desteği kesmekle tehdit etmesi sonrasında Niksiç’te bu ay yapılacak önemli yerel seçimlerin sonucuna bağlı olabilir. İktidar koalisyonundaki en büyük siyasi bloğun isyanıyla karşı karşıya kalan Başbakan Zdravko Krivokapiç’in “uzman” hükümeti, vaat ettiği reformların hiçbirini parlamento aracılığıyla alamamakla karşı karşıya.

Koalisyonun 81 sandalyeli parlamentodaki 41 sandalyesinden 19’unu kontrol eden Demokratik Cephe, bir zamanlar egemen olan Demokratların hizmetkarı olarak görülen Özel Devlet Savcısı Milivoje Katnic’in görevden alınmasına hükümet yasalarına olan desteğini şart koşuyor. Sosyalistler Partisi, DPS ve yeni bir polis şefi için işe alma sürecinin yeniden yürütülmesini talep ediyor.

 

Kaynak: Balkan Insight

Tarih: 9.03.2021

 

Karadağ Boşnak Partisi Genel Başkanı Husovic Yaşamını Yitirdi

Karadağ’daki Boşnak Partisi’nin 57 yaşındaki Genel Başkanı Rafet Husovic hayatını kaybetti. Bir süredir sağlık sorunları bulunan ve tedavi gören Rafet Husovic’in 9 Mart Salı günü hayata gözlerini yumdu.

Rožaje Belediye Başkanı Rahman Husović, Boşnak lider ve uzun vadeli Başbakan Yardımcısı Rafet Husović’in ölümü nedeniyle 10 ve 12 Mart’ı o şehirde yas günleri ilan etme kararı aldı. Ayrıca eski siyasetçinin memleketi Rozaje’de toprağa verileceği bildirildi. Husovic’in ölümünün ardından Karadağ’daki Büyükelçimiz Sn. Songül Ozan başta olmak üzere, Sn. Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu, Meclis Başkanı Sn. Mustafa Şentop başta olmak üzere birçok siyasetçi taziye mesajı yayınladı. Bu mesajlar ile bir kez daha Türkiye-Balkan ilişkilerinin tablosu siyasi açıdan resmedilmiş oldu.

 

Kaynak:  CDM

Tarih: 10.03.2021

 

Karadağ Ekonomisine IMF Desteği

Karadağ Merkez Bankası Başkanı Radoje Zugic, Karadağlı yetkililerin IMF Uluslararası Para Fonu ile istişarelerinde, koronavirüs salgını ekonominin neredeyse tüm sektörlerinde olumsuz eğilimlere neden olmasına rağmen, bankacılık sisteminin yüksek düzeyde bir direnç gösterdiğini söyledi. Koronavirüs salgını, ekonominin hemen hemen tüm sektörlerinde olumsuz eğilimlere yol açsa da bankacılık sistemi, kriz öncesi iyi durumunun yanı sıra IMF’nin proaktif eylemi sayesinde yüksek düzeyde direnç göstermiş ve finansal sistemin korunmasına katkıda bulunmuştur.

IMF’nin Karadağ için projeksiyonlarını önümüzdeki dönemde güncelleyeceğini duyuruldu. IMF’nin Karadağ ekonomisinin 2020 yılında yaşadığı düşüşüne ilişkin ön tahmini, Karadağ Merkez Bankası’nın tahminine benziyor. Turizm sezonunun bu yıl daha iyi geçeceği beklentisinden hareketle, ekonominin geçen yılki güçlü durgunluktan sonra 2021’de kısmen toparlanması ve önümüzdeki 2-3 yıl içinde kademeli olarak 2019 düzeyine dönmesi bekleniyor.

 

Kaynak: bankar.me

Tarih: 12.03.2021

 

Dukanovic Kiliseyi ve Piskoposlarını Henüz Affetmedi

Başbakan Zdravko Krivokapiç, Karadağ Cumhurbaşkanı Milo Dukanoviç’in, Karadağ’ın haklarından mahrum edilmiş halkını kimin hangi millet ve dinden olduğunu sormadan birleştirdikleri için henüz kiliseyi ve piskoposlarını affetmediğini söyledi.

Dukanoviç’in Başbakan’ın, hükümetin 100.Gününde yaptığı konuşmada devletin ve Karadağ halkının en açık düşmanlarından birinin cenazesine neden katıldığını açıklamamasına tepki olarak, Karadağ’ın memnuniyetle karşıladığını söyledi. Onun yetkilileri, 20. ve 21. yüzyılların en iyi entelektüellerinin ve en büyük din adamlarının cenazelerine katıldı.

Krivokapiç Twitter’da yaptığı açıklamada, “Yetkililerin uyuşturucu karteli liderlerinin veya beyaz dünya kodamanlarının cenazelerine gittiğini hayal edin… Ona göre, kaybedenin kızmaya hakkı var ama bu öfke o kadar uzun sürmemeli.”

 

Kaynak: Mina News

Tarih: 12.03.2021

 

LDK’nın Adaylık Yarışı

Kosova Demokrat Birliği’nin (LDK) 14 Şubat parlamento seçimleri sonrası almış oldukları kötü sonuç doğrultusunda İsa Mustafa, istifasını sunmak için partinin olağanüstü meclisini toplamaya karar vermişti. Yeni, genel başkan seçimi için adaylar ortaya çıkmaya başladı. Geçtiğimiz günlerde, Anton Quni aday olacağını söyledi. Bunun yanı sıra, yapılan Cumhurbaşkanlığı toplantısında Lütfi Haziri ve Lumir Abdixhiku da adaylığını açıkladılar. Hali hazırda Tarım, Orman ve Kırsal Kalkınma Bakanı olan Besian Mustafa da parti başkanlığına aday olacağını açıklayanlar arasında yer aldı. Bu şekilde aday sayısı 4’e yükselmiş oldu.  14 Mart’ta yapılacak olan seçimde 38 LDK şubesinden 355 delege oy pusulalarını kullanmak üzere toplanacak. Yalnızca delegelerin onayını ilk olarak alan adaylar birliğin yüksek organına geçme hakkı kazanabilir çünkü aday olarak onaylanmak için, adayların her birinin %50+ delegelerin oylarından birini alması gerekiyor.

 

Kaynak: Panorama.al

Tarih: 08.03.2021

 

Dışişleri Bakanı Görevinden İstifa Etti

Kosova Dışişleri Bakanı Meliza Haradinaj Stublla, medyada kocasının mecliste bir sandalye kazanmasına yardımcı olmak için seçim yetkililerine rüşvet verdiği yönündeki iddiaları video şeklinde yayınladıktan sonra istifa kararı aldı. 14 Şubat seçimlerinde çalınan oylarla ilgili skandala karışmalarının ardından Dışişleri ve Diaspora Bakanı görevinden ve Kosova’nın Geleceği için İttifak’ın (AAK) tüm görevlerinden istifa etti. İstifasını Facebook platformu üzerinden duyuran Stublla, suçlamaların gerçeklik yansıtmadığını, vicdanının rahat olduğunu belirtmesinin yanı sıra hakaret, iftira ve şantaj için dava açtığını söyledi. “Manipülatörler, kim olurlarsa olsunlar ve menfaatleri ne olursa olsun, onlara hak ettikleri cezaları diliyorum” sözlerinin ardından Devlet Savcılığını da kendisi aleyhindeki iddialara mümkün olan en kısa sürede ışık tutmaya çağırdı.

 

Kaynak: Balkan Insight

Tarih: 09.03.2021

 

Kosovalılar, İspanya’nın 2022 Elemeleri İçin Koyduğu Bayrak ve Marş Yasağını Tanımayacaklar

İspanya’nın 2022 Dünya Kupası Elemeleri maçlarında Kosova için bayrak ve marş yasağı koymasının üzerine Kosova’dan tepki geldi. İspanya’nın AB içerisinde kendilerini tanımayan 5 ülkeden biri olduğu gerçeğini de göz önünde bulunduran Kosovalılar, böyle bir uygulama ile karşılaşırlarsa bu yasağı boykot edeceklerini ifade ettiler. Daha önce Kosova’dan ‘bölge’ olarak bahseden İspanya’ya karşı öfkeli olan Kosovalılar İspanya’yı provakasyon yapmakla suçlayarak kendi bağımsızlıklarını vurgularken, bayraklarının açtırılmaması ve marşlarının söyletilmemesi halinde oyuna çıkmayacaklarını dile getirdiler. Bu durumu İspanya’ya bildirdiğini belirten Kosova, UEFA’dan koruma istemek için başvuracağını eklemiştir.

 

Kaynak: insideworldfootball

Tarih: 10.03.2021

 

Kosovalı Askerler Barışı Koruma Görevinde

“Adem Yaşari” kışlasında yapılan tören, Kosova Güvenlik Gücüne (KSF) ait sembolik sayıda askerden oluşan ilk birliği, Amerikan barışı koruma birlikleriyle birlikte ilk uluslararası barışı koruma misyonuna yolladı. Kosova Cumhurbaşkanı Vekili Vjosa Osmani, bu durumun Kosova için tarihi bir gün olduğunu söylerken misyonun Kosova askerlerinin kapasitesini test etmek için de kullanılabileceğini ekledi. Altı aylık bu görevin ABD ve Amerikan askerleri olmadan mümkün olmayacağını ve Amerikan ordusuyla işbirliği programının uzun vadeli olduğunu ayrıca bölgesel gelişmeyi teşvik etmek için çok faydalı bir hamle olduğunu belirtti. Sözlerini “Bir zamanlar barış gücü ithal eden bir ülkeden, bugün yavaş yavaş barış gücü ihraç eden bir ülkeye dönüşüyoruz.” diye bitirdi.

 

Kaynak: AlJazeera

Tarih: 10.03.2021

 

Kudüs’te Açılacak Büyükelçiliğin Açılış Tarihi Belirlendi

Kosova’nın Kudüs’teki büyükelçiliğinin açılma günü 15 Mart Pazartesi olarak belirlendi. Yapılacak törende her iki ülkeden üst düzey diplomatlar yer alacak. Çek Cumhuriyeti 11 Mart’ta Dışişleri Bakanı Gabi Aşkenazi ve Çek Başbakanı Andrei Babish’in huzurunda başkentin merkezinde büyükelçiliğinin açılışını yaptı. Yine Perşembe günü, Başbakan Benjamin Netanyahu Babis ve Macaristan Başbakanı Viktor Orban arasında bir zirve düzenlendi. Orban, İsrail ve Macaristan’ın pandemi nedeniyle karşı karşıya olduğu mali krize rağmen 2020 yılında ikili ticaretin arttığını belirtirken bu durumun “dostluk ifadesi” olduğunu da söylemekten kaçınmadı. Sonuç olarak Kosova, Kudüs’te büyükelçilik açan üçüncü ülke oldu.

 

Kaynak: Israel Hayom

Tarih: 12.03.2021

 

Rapor, Emlak Vergilerinin Tahsilatında Net Etnik Bölünmeyi Gösteriyor

Sivil İletişim Merkezi tarafından hazırlanan bir raporda, Makedonya’daki etnik Arnavut belediyelerin çoğunluğu vatandaşların çok az veya hiç emlak vergisi ödemedikleri ortaya çıktı.

Raporda, Üsküp’ün kuzeyinde çok sayıda Arnavut mafya grubunun merkezi olarak ün salmış büyük bir belediye olan Aracinovo’nun, vergi mükelleflerinin bir listesini bile hazırlamakla uğraşmadığı için herhangi bir emlak vergisi toplamadığı ortaya çıktı. Aracinovo’nun yanında, Üsküp’ün güneyindeki bir Arnavut bölgesi olan Studenicani ve emlak vergisi tahsilat oranı en kötü olan Mavrovo / Rostuse kayak merkezi bölgesi yer alıyor.

En iyi tahsilat oranları Rosoman ve Resen’de bildirilirken, Üsküp’ün Centar bölgesi toplam emlak vergilerinin çoğunu – yılda yaklaşık 2,3 milyon EUR – ülke çapında toplanan tüm emlak vergilerinin neredeyse yüzde onu – tahsil ediyor. Raporda, “Genel olarak, vergi toplama oranı en yüksek orta Vardar bölgesinde ve en düşük kuzeybatı Polog bölgesinde” denildi.

 

Kaynak: Republika.mk

Tarih: 08.03.2021

 

Zaev: Aşı almamıza yardımcı olmaları için gizli servislerden insanlarla da iletişime geçtim

Başbakan Zoran Zaev salı günü Sitel TV’ye verdiği röportajda, çeşitli üreticilerin aşılarının bu ayın sonuna kadar ulaşmasının beklendiğini duyurdu. Ayrıca dünyanın dört bir yanındaki gizli servislerden insanlarla iletişim kurduğunu açıkladı.

Pfizer sözleşmesi imzalandı. Mart ayı sonuna kadar 21.000 aşının gelmesi bekleniyor. Daha büyük miktarlar Nisan-Mayıs aylarında gelmeye başlayacak. Covax aracılığıyla 20-30.000 dozun Mart ayı sonuna kadar ulaşmasını bekliyoruz. Çin aşılarının da Mart ayında ulaşmasını bekliyoruz. Aşılama hızı dünyada üretilen toplam aşı miktarlarına bağlıdır. Daha önce AstraZeneca Britain ile iletişime geçmemize rağmen, son mektupları AstraZeneca Avusturya’ya gönderiyoruz. Zaev, “yardım için gizli servislerle, diplomat olan ve şimdi MI6 başkanı ve benzeri kişilerle temasa geçtim” ifadelerini kullandı.

 

Kaynak: Republika.mk

Tarih: 09.03.2021

 

Zaev ve Dimitrov, AB Entegrasyon Planlarından Bir Başkasını Açıkladı

En azından yakın vadede AB perspektifinin kaybedilmesiyle karşı karşıya kalan Zoran Zaev ve Başbakan Yardımcısı, AB entegrasyonuyla suçlanan Nikola Dimitrov yeni bir “gündem” açıkladı. 2017’de iktidara gelmesinin ardından ilan ettiği “3-6-9 Ajanda” (görevdeki ilk 3, 6 ve 9 aydaki görevlere atıfta bulunur) ve 2018 için açıklanan “Plan 18” gibi, en son Makedonya’yı AB’ye yaklaştırmak “Gündem 21” veya “Evde Avrupa” olarak adlandırılıyor. Başlıktan da anlaşılacağı gibi, Zaev yakın zamanda gerçek bir AB entegrasyonu olmayacağının farkına vardı, bu nedenle günün sloganı: “Avrupa değerlerini eve getirmek”.

Ve geçen hafta açıklanan yolsuzlukla mücadele “eylem planı” nda olduğu gibi, Zaev ve Dimitrov, “Gündem 21” planının GRECO, Venedik Komisyonu ve rejimin yolsuzluğu ve organize suçları azaltacak diğer kurumların tavsiyelerini içereceğine söz verdiler. Zaev, eski gizli servis şefi Saso Mijalkov’un kendisiyle koordine edilmiş gibi görünen bir hareketiyle kaçışından zar zor kurtuldu (?) ve her hafta büyük yolsuzluk skandallarıyla karşılaşmaya devam ediyor.

Tarih ve ulusal kimlik konularında ciddi tavizler talep eden Bulgaristan, Makedonya’nın AB üyeliğini engelledi. Bu hareket Dimitrov’u neredeyse Hükümet dışına itti – Bulgaristan kendisiyle görüşmeyi reddettiği ve AB üyelik müzakereleri olmadan tutumu anlamsız kaldığı için son birkaç aydır kamuoyunda nadiren görüldü. Zaev, Bulgaristan’ın sonunda vetoyu kaldıracağı konusunda ısrar etmekle birlikte, çok az ayrıntı sundu.

Bu süreçte uzun süredir varız ve durmayacağız. Zorluklarla karşı karşıyayız ama cesaretimiz kırılmayacaktır. Zaev, Bulgaristan’ın vetosunu kaldırmaya yönelik siyasi ve diplomatik çabaları sürdürdüğümüzü ve birleştiğimizde ve kararlı sonuçların geleceğini söyledi.

Dimitrov, katılım müzakerelerini başladıkları zaman yürütmek niyetinde olan SEP departmanının, Fransa’nın, aday ülkenin performansından memnun olmaması halinde katılım sürecini tersine çevrilebilir hale getirmenin yollarını talep etmesinden sonra uygulamaya konan yeni AB genişleme metodolojisini izlemeye hazırlandığı konusunda ısrar etti.

Dimitrov, tüm müzakere yapılarını gözden geçireceğimizi, süreçte uygun koordinasyonu ve kapsayıcılığı sağlayacağımızı, böylece toplumumuzdaki tüm faktörlerin yerini bulabileceğini ve başlayabilecekleri anda hazır olacaklarını söyledi.

Muhalefetteki VMRO-DPMNE partisine göre, bu, kendisinden önceki pek çok kişi gibi başarısız olan bir başka plan. VMRO bir basın açıklamasında “Zaev dört yılını yerinde durarak harcadı ve önemli hiçbir şey yapılmadı” dedi.

 

Kaynak: Republika.mk

Tarih: 10.03.2021

 

Avrupa İşleri Sekreterliği, Makedonya’nın İhtiyacı Olmadığı için AB’nin Koronavirüs Yardım Paketinden Çıkarıldığını Söyledi

Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen, bir dizi AB üye ve aday ülkesini desteklemek için yarım milyar Euro’nun üzerinde bir paket açıkladı. Görünüşe göre Makedonya pakette yer almıyor.

Von der Leyen, bayrak emojilerini kullanan ülkelerin listesini tweetledi. Aday ülkelerden listede Arnavutluk, Karadağ ve Sırbistan yer alırken Makedonya yer almıyor.

Sağlık sektöründeki devlet maliyesinin kaliteli ve zamanında yönetilmesinin yanı sıra Covid-19 ile mücadelede büyük miktarda bağış sağlandığında devlet kurumlarının hızlı ve verimli bir şekilde organize edilmesinden dolayı (koruyucu ekipman, yüz maskeleri, Bu ihtiyaçlar için ek harcamalara neden olmayan tıbbi ekipman, vantilatörler vb.) Dayanışma Fonu’ndan alınan paranın kullanılması için AB tarafından öngörülen asgari tutara ulaşılamamıştır.

Başbakan Yardımcısı Nikola Dimitrov başkanlığındaki Avrupa İşleri Sekreterliğinin Makedonya’nın neden AB Dayanışma Fonu’ndan yardım almayacağına ilişkin açıklaması bu şekildedir.

 

Kaynak: Republika.mk

Tarih: 11.03.2021

 

Sırbistan, Eski Bosnalı Sırp Askerini Yargıladı

Dragan Dopudja adlı eski Bosnalı Sırp Ordusu askeri, on sivili öldürme suçundan Belgrad’da yargılandı. 1992 yılında Bosna Savaşı sırasında Bihac yakınlarında en az on sivil insanı öldürmekle suçlanan Dopudja, salı günü Belgrad Yüksek Mahkemesinde yargılanmaya başladı. 1992 yılı yazında Bihac yakınlarında bulunan Hrgar kasabasında en az on Boşnak sivili öldürmekle suçlandı. Dopudja suçlamaları reddederek, o tarihte yalnızca askeri polis üyesi olduğunu savundu. Eylül 1992 yılında 15.Bihac Tugayına katıldığını da belirtti. Savunmasında olay yerinde hiç olmadığını söyledi. Mahkumların eski bir traktör tamirhanesinde tutulduğunu ifadesinde doğruladı, ancak gözaltı tesisine hiç girmediğini iddia etti. Bosna Savcılığı Dopudja ve eski askeri polis Zeljko Stanarevic’i, 2017 yılında 13 yıl hapis cezasına çaptırdı. Dragan Dopudja’nın davası yaşadığı Sırbistan’a devredildi ve 2020 yılında suçlamada bulunuldu.

 

Kaynak: BalkanInsight

Tarih:09.03.2021

 

Sırbistan ve Türkiye Arasında Gelişen İlişkiler

Sırbistan’da görev süresini tamamlayan eski Belgrad Büyükelçisi Tanju Bilgic, Türkiye-Sırbistan ilişkileri hakkında konuştu. İki ülke arasındaki ilişkilerin sorunsuz olduğunu ve bunun tüm bölgenin siyasi ve ekonomik gelişmesine katkıda bulunduğunu belirtti. Türkiye ve Sırbistan arasındaki ilişkilerin en iyi seviyede olduğunu ve belirledikleri ticaret hacmine ulaşmayı hedeflediklerini söyledi. Ticari ve ekonomik ilişkilerin gelişmesinin, tüm alanlara pozitif yansıyacağını söyledi. Turizm ilişkilerinin de pandemi sonrası gelişeceğini öngördüğünü belirtti. İki ülke arasındaki kültürel ilişkilerinde yoğunlaşacağına inandığını söyledi. İlerleyen dönemde sağlık ve enerji alanlarında da iş birliğini arttırmayı arzu ettiklerini belirtti.

Kaynak: Zambak.ba

Tarih:10.03.2021

 

Sırbistan, Koronavirüs Nedeniyle Hafta Sonu Sokağa Çıkma Yasağını Duyurdu

Sırbistan, koronavirüs enfeksiyonunun yayılmasıyla kötüleşen durum nedeniyle önümüzdeki hafta sonu olan 13 ve 14 Mart için iki günlük bir sokağa çıkma yasağı duyurdu. Bu karar, cumhuriyetin hükümetine bağlı kriz merkezi tarafından alındı.

Sırp hükümetinin basın servisine göre, önümüzdeki iki gün içinde ülkedeki marketler, eczaneler ve benzin istasyonları dışında tüm ticaret tesisleri kapatılacak. Kafeler, restoranlar ve eğlence mekanları da hafta sonları kapalı olacak ve planlanan tüm toplu etkinlikler iptal edildi. Ayrıca tüm lise öğrencilerinin önümüzdeki hafta uzaktan eğitimlerine devam edeceği bildirildi.

Hükümete göre Sırbistan’da halkın koronavirüse karşı aşılanması aktif olarak devam ediyor. Neredeyse iki milyon insan, neredeyse ülke nüfusunun dörte biri ilk dozda aşılanması gerçekleştirildi. Aşılama, tercihe bağlı olarak Sputnik V, Pfizer / BioNTech, AstraZeneca ve Sinopharm ile yapılmaktadır.

 

Kaynak: Regnum.ru

Tarih: 11.03.2021

 

Hırvatistan Dışişleri Bakanlığı, Sırbistan’daki Hırvat Azınlığı Savunmak için Konuştu

11 Mart’ta, Hırvatistan Dışişleri ve Avrupa İşleri Bakanlığı, Hırvat dilini resmileştirme talebinin ardından Sırbistan’daki Hırvat ulusal azınlığı mensuplarına yönelik çok sayıda tehdit, sindirme ve hakaretten duyduğu endişeyi dile getirdi. Bu, Hırvat haber ajansı Index tarafından bildirildi.

Subotica şehrinde Banevak diline resmi statü verilmesi prosedürünün başlamasından sonra ortaya çıkan kamuoyu tartışmasına devam eden bakan, “Subotica’daki Hırvat ulusal azınlık kurumlarının temsilcileri, sosyal ağlarda ciddi hakaretlere, tehditlere ve yıldırma işlemlerine maruz kalıyor.” Diye açıklamada bulundu. Subotica şehrinin kolluk kuvvetleri bu tehditler hakkında bilgilendirildi ve Hırvat azınlığa yeterli korumayı sağlamak için Sırbistan’ın yetkili makamlarından bir yanıt bekleniyor.

6 Mart’ta, Sırbistan’daki Hırvat Ulusal Konseyi başkanı Jasna Vojnic, Hırvat diline Sombor şehrinde resmi bir dil statüsü verilmesi talebiyle Sırbistan Cumhurbaşkanı Aleksandar Vucic’e resmi bir ricada bulundu. Apatin ve Bač belediyeleri ve tüm özerk Voyvodina vilayetinin bölgesinden bahsediyor.

 

Kaynak: Regnum.ru

Tarih: 11.03.2021

 

Sırbistan’ın Aşı Çalışmaları

Cumhurbaşkanı Vucic, Sırbistan’ın Birleşik Arap Emirlikleri yardımıyla Çin’in Sinopharm aşısını üretmeyi planladığını ve Çinlilerin aşılama sürecinde Sırbistan’ın ününü güçlendirdiğini açıkladı. Vucic perşembe günü Abu Dabi prensi Muhammed Bin Zayed Al Nayhan ile görüştü. Görüşme sonrasında, iki ülkenin 15 Ekim’e kadar Sırbistan’da Sinopharm aşısını üretmeye başlamayı kabul ettiğini söyledi. Sırbistan’ın ulusal kanalı RTS’ye demeç veren Vucic, ‘‘Bu, Sinopharm için tamamen yeni bir aşı fabrikası olacak. ’’dedi. Aşının sadece Sırbistan için değil tüm bölge için yeterli olacağını ve büyük miktarda aşı verileceğini söyledi. Politikanın eleştirileri olsa da Sırbistan’ın Doğu ve Batı arasındaki jeopolitik dengeleme eylemi, Sırbistan’ı Avrupa ülkelerinin önüne koydu.

Kaynak:BalkanInsight

Tarih:12.03.2021

 

Sırbistan’dan Bosna-Hersek’e ikinci aşı grubu teslim edildi

Sırbistan’dan ikinci parti koronavirüs aşısı Bosna-Hersek’e teslim edilecek, yani Air Serbia tarafından 12 Mart’ta Saraybosna Uluslararası Havalimanı’na 5.000 AstraZeneca aşısı gönderildi. Bosnalı haber ajansı Slobodna Bosna tarafından bildirildi. Ayrıyeten Sivil İşler Bakanlığı, daha sonraları tekrardan bir bağışın yapılacağını takriben 10 bin aşının yollanacağını açıkladı. Bağışın ilk kısmı olan 5.000 aşı, 2 Mart’ta Sırbistan Cumhurbaşkanı Aleksandar Vuciç’in tam da bu vesileyle Saraybosna’ya vardığında teslim edildi.

 

Kaynak: Regnum.ru

Tarih: 12.03.2021

 

Avrupa Komisyonu Başkan Yardımcısı Yunan Milletvekillerine Yeni Göç Anlaşması Hakkında Bilgi Verdi

Avrupa Komisyonu Başkan Yardımcısı Margaritis Schinas cuma günü Yunanistan Parlamentosundaki Avrupa işleri ve kamu idaresi komitelerine AB’nin Yeni Göç ve İltica Paktı ile ilgili devam eden görüşmeler hakkında bilgi vererek, her taraftan gelen eleştiri ve endişelere yanıt verdi.

Muhalefet partileri, AB’yi eşitsiz ağırlık politikaları, göçle ilgili Juncker Planını uygulamamak ve Yunanistan’ı göçmen davalarının zamanında işleme alınmadığı bir “ruhlar deposu” haline getirmekle eleştirdi .Ayrıca, bu durumu yaratanın “mevcut sistem dışı” olduğunu söyleyerek, Yunanistan’ın “ruhlar deposu” olarak tanımlanmasına da bir istisna yaptı. Komiser, “Midilli adasındaki Moria veya Kale’de yaşadığımız şey, deliklerle dolu bir sistemimiz, bu tür fenomenleri üreten çözüm olmayan bir  sistemimiz olmasıydı” dedi. “Bu nedenle, her şeyi birleştiren yeni bir kolektif çerçeve yoluyla yeni çözümler talep ediliyor. Tarama önerimiz, şu anda olduğu gibi, bir göçmeni giriş noktalarında tutmak değil, AB’ye giren birinin bir göçmen olup olmadığını bir süreç aracılığıyla belirlemektir.

 

Kaynak: Atina Makedon Haber Ajansı

Tarih: 06.03.2021

 

Yunan Dışişleri Bakanı Nikos Dendias Pazartesi Günü Kahire ve Lefkoşa’yı Ziyaret Edecek

Dışişleri Bakanı Nikos Dendias’ın cuma günü düzenlediği basın toplantısında, Dışişleri Bakanı Nikos Dendias’ın pazartesi günü Kahire’yi ziyaret edip ardından Yunanistan’a dönmeden önce Kıbrıs’ta mola vereceğini duyurdu. Yunanistan ve Mısır Bakanları arasındaki temasların ve iletişimin sıklığının yanı sıra Dendias’ın Kahire ziyaretlerinin de altını çizen Papaioannou, iki ülke arasındaki mükemmel ilişkilere işaret ettiklerini söyledi. Görüşmede ikili ilişkiler, tüm siyasi konular, ekonomik işbirliği ve enerji sektöründeki işbirliği ele alınacak. Doğu Akdeniz’dekilerle başlayan bölgesel gelişmeler ve Libya’daki durumun da tartışılacağını sözlerine ekledi. Ayrıca, ziyaretin Atina’daki Dostluk Forumu’ndaki temasların bir devamı olacağını da bildirdi.

 

Kaynak: Atina Makedon Haber Ajansı

Tarih: 06.03.2021

 

Yunanistan ve Kıbrıs Göçmen Krizini Yönetmenin Yollarını Tartışıyor

Her iki ülkenin bakanları pazartesi günü Atina’da yaptıkları toplantı sonrasında yaptıkları açıklamada, Yunanistan ve Kıbrıs’ın göç sorununu yönetmede benzer zorluklarla karşılaştıklarını söylediler. İçişleri Bakanı Nicos Nouris, krizi yönetmenin yollarını görüşmek üzere Yunanistan Göç ve İltica Bakanı Notis Mitarachi ile bir araya geldi. Mitarachi, “Yunanistan ve Kıbrıs, Doğudan gelen baskının ön saflarında yer alan göçü yönetmede ortak zorluklarla karşı karşıya.” Dedi “Bu durumu nasıl daha iyi yönetebileceğimizi, Avrupa sınırlarını nasıl etkili bir şekilde savunabileceğimizi tartışacağız” dedi. Ayrıca sınır koruması, kabul, iltica ve entegrasyon konularında deneyim ve en iyi uygulamaları paylaştıklarını da sözlerine ekledi. Nouris, Kıbrıs’ın “yarı işgal edilmiş anavatanımızın nüfusunun yüzde dördüne yaklaşan sığınmacıların yüzdesi ile maalesef son dört yılda istenmeyen bir üst noktaya geldiğini” yineledi.

 

Kaynak: Cyprus Mail

Tarih: 08.03.2021

 

Mısır, Yunanistan ile W18 Bloğunda Yapılan Anlaşmanın Ardından Yeni MEB Haritası Yayınladı

Mısır Petrol ve Maden Kaynakları Bakanlığı, ihaleye çıkacak yeni bir arama blokları haritası yayınladı. Harita, EGY-MED-W18 bloğunun konumunu, 28. meridyenin ötesine geçmeyecek şekilde yeniden atar ve Mısır’ın münhasır ekonomik bölge belirleme sınırları içinde kalır. Söz konusu “W18” arsası, Ankara’nın egemenlik hakkı talep ettiği ve tek taraflı olarak sözde Türkiye kıta sahanlığının sınır çizgisi olarak tanımladığı alana bitişikti. “W18” arsası, Yunan-Mısır sınırlarının çizildiği MEB’in son noktasından başladı ve 28. meridyenin ötesine doğuya doğru genişledi ve böylece, Yunan Kastellorizo kompleksini esasen tamamen görmezden gelen “Erziges hattının” Mısır tarafından olası tanınması için gerekli koşulları yarattı. Yeni harita, Pazartesi günü Kahire’de Yunanistan Dışişleri Bakanı Nikos Dendias ile Mısırlı mevkidaşı Sameh Shoukry arasında EGY-MED-W18’in teknik detaylarının da görüşüldüğü toplantı sonrasında geldi. Dendias Salı günü yaptığı açıklamada, bunun “teknik bir sorun” olduğunu ve Atina’nın sorunu Mısır hükümeti tarafından yayınlanan yeni haritadan sonra “çözüldü” olarak gördüğünü söyledi.

 

Kaynak: Ekathimerini

Tarih: 09.03.2021

 

Atina’da Polis ve Protestocular Arasında Şiddetli Çatışmalar Başladı

Salı günü Atina’nın Nea Smirna semtinde polis vahşetine karşı yaklaşık 6.000 kişinin katıldığı büyük gösteri polis ve protestocular arasında şiddetli çatışmalara neden oldu.

Protesto gün içinde barışçıl bir şekilde başlamış olsa da, gösteriye yaşlı vatandaşlar, aileler ve çocuklar katılırken, gece çökünce gruptan ajitatörler ayrıldı.

Protestocular, büyük kalabalığın Yunan isyan ekibi üyeleriyle şiddetli bir şekilde çatışması sonrasında Salı günü gösteride bulunan polise ve gazetecilere taş ve Molotof kokteyli attı. Kalabalığı dağıtmak için, Yunan çevik kuvvet polisi göstericilere flaş bombası, göz yaşartıcı gaz ve yüksek güçlü su hortumları yerleştirdi.

Haberlere göre, Salı günü Nea Smirna’da çok sayıda isyancının motosikletinden kopması ve onu dövmeye başlamasının ardından bir polis memuru yaralandı. Protestocular, polisin kışkırtılmış gibi görünen ve coplarıyla bir vatandaşı dövdüğünü gösteren bir videonun ardından, polis şiddetine tepki olarak toplu halde sokaklara döküldü. Tanıkların   iddiasına göre, Yunanistan’ın katı anti virüs önlemlerini uygulayan polis, adayı sosyal mesafe kurallarını çiğnediği için dövdü.

Olay Pazar günü Nea Smirna’da gerçekleştiğinden bu yana, protestocular ülkede polis şiddetini tırmandırdığını düşündükleri şeye karşı muhalefetlerini dile getirmek için o mahalleye indi. Yunan hükümeti, bölgedeki bazı protestolarda hazır bulunanları aradıktan sonra polisin bulduğunu iddia ettikleri Molotof kokteyllerinin fotoğraflarını yayınladı. Muhalefet partisi Syriza’dan  siyasi bir yangın fırtınasına ve mevcut Yeni Demokrasi hükümeti altında polis şiddetinin kontrolsüz kaldığını düşünen Yunanlıların büyük çaplı protestolarına neden oldu. Vatandaşları Koruma Bakanı Michalis  Chrysochoidis ve polis başkanının istifasını istedi.

 

Kaynak: Greek Reporter

Tarih: 09.03.2021

 

AB, Yunan Bankaları İçin Garanti Rejiminin Uzatılmasını Onayladı

Avrupa Komisyonu , AB devlet yardımı kuralları uyarınca, Yunanistan’ın kredi kurumları için garanti programının 31 Mayıs 2021’e kadar uzatılmasını onayladı. Yunan bankalarının  durumu giderek iyileşiyor, ancak korona virüs salgını nedeniyle bazı zorluklar devam ediyor. Bu bağlamda, Komisyon, garanti planının uzatılmasının AB devlet yardımı kurallarına, yani 2013 Bankacılık Tebliğine, özellikle de genişletilmiş tedbirin süresi ve kapsamı açısından hedeflenmiş, orantılı ve sınırlı olması nedeniyle, uyumlu olduğunu değerlendirmiştir. Komisyon, gelişmeleri izleyebilmesi ve şartları buna göre ayarlanabilmesi için banka yükümlülükleri için arka arkaya altı aylık dönemler için garanti planlarını onaylar. Plan, fon eksikliği göstermeyen bankalarla ilgilidir.

 

Kaynak: CNN Greece

Tarih: 10.03.2021

 

Yunanistan ve Türkiye, Keşif Görüşmelerine 16 Mart’ta Atina’da Devam Edecek

Yunanistan Dışişleri Bakanlığı Çarşamba günü yaptığı açıklamada, Yunanistan ile Türkiye arasında 62. tur keşif müzakerelerinin 16 Mart’ta Atina’da yapılacağını duyurdu. Diplomatik kaynaklar, keşif görüşmelerine paralel olarak, Yunanistan Dışişleri Bakanlığı Genel Sekreteri Büyükelçi Themistoklis Demiris’in siyasi istişareler kapsamında ertesi gün 17 Mart’ta Türkiye Dışişleri Bakan Yardımcısı Büyükelçi Sedat Önal ile Atina’da bir araya geleceğini bildirdi. İki ülkenin Dışişleri bakanlığının Rum tarafındaki genel sekreteri ve Türkiye tarafındaki Dışişleri bakan yardımcısının başkanlık ettiği Yunan ve Türk heyetleri arasında düzenli siyasi istişareler kurduklarını söylediler. İki Dışişleri Bakanlığı en son 10 Ocak 2020’de Demiris ve Önal’ın Ankara’da görüştüğü siyasi istişarelerde bulundu. Görüşmelerinde ikili, bölgesel ve uluslararası meseleler üzerinde duruldu.

 

Kaynak: Atina Makedon Haber Ajansı

Tarih:10.03.2021

 

İsrail, Fransa, Yunanistan, Kıbrıs Deniz Askeri Tatbikatı için Bir Araya Geldi

Tatbikatlar, yıllık üç taraflı Noble Dina tatbikatının bir parçasıydı ve deniz gemileri ile helikopterleri içeriyordu. İsrail Donanması, Doğu Akdeniz üzerindeki kontrolünü güçlendirmek amacıyla bu hafta Yunanistan, Kıbrıs ve Fransa ile denizaltı karşıtı savaş ve arama kurtarma operasyonları için ortak manevralar düzenledi. Tatbikatlar, yıllık üç taraflı Noble Dina tatbikatının bir parçasıydı ve donanma gemileri ile helikopterleri içeriyordu. İsrail Donanması, denizaltı karşıtı sistemlerle donatılmış Sa’ar  füze firkateynlerinin yanı sıra Dolphin 2 sınıfı denizaltılarla katıldı.

Yunan Donanması, tatbikatın ana hedeflerinin deniz ortamındaki modern zorlukları ve tehditleri ele almak ve üç donanmanın işbirliği ve karşılıklı anlayış düzeyini teşvik etmek olduğunu belirtti. Tatbikat Doğu Akdeniz’de ve Ege Denizi’nin güney kesiminde Girit Denizi’nde gerçekleşti. IDF’ye göre, tatbikatın çoğu sualtı savaşı ile uğraşırken, denizde kurtarma ve hava savunma gibi diğer senaryolar da uygulandı.

 

Kaynak: Jerusalem Post

Tarih: 12.03.2021

 

Arnavutluk’ta, Türkiye ile Eğitim Alanında Yapılan İş Birliği Anlaşması Yürürlüğe Girdi

Türkiye Cumhuriyeti ile Arnavutluk Cumhuriyeti arasında Eğitim Alanında İşbirliği Anlaşması, Arnavutluk Resmi Gazetesi’nde yayımlanarak yürürlüğe girdi.

Anlaşma, iki tarafın ilgili kurumları arasında eğitim alanındaki iş birliğin artırılması, akademisyen, eğitim uzmanları, öğretmen ve öğrenci değişimi, eğitim ve teknoloji alanlarında tecrübe paylaşımı gibi farklı iş birliklerini amaçlıyor. Anlaşma gereğince, her iki taraf birbirinin resmi dilini, edebiyatını ve kültürünü eğitim sistemi içerisinde öğretmeyi ve öğrenmeyi teşvik edecek. Buna göre, Türkçenin yabancı dil olarak seçmeli ders şeklinde öğretilmesi yönündeki talepleri değerlendirecek Arnavut tarafı, Türkçe bir pilot programın hazırlanmasını amaçlıyor. Ayrıca, Arnavut tarafı her yıl Arnavut dili ve kültürü, Türk tarafı da Türk dili ve kültürü ile ilgili yaz seminer ve kurslarına katılmak üzere araştırmacı ve öğrencilere kota uygulayacak. Anlaşmaya göre, her iki ülke belirli öğretmen ve akademisyenlere vize, oturma ve çalışma izni kolaylığı saylayacak. Anlaşma, 5 yıllığına yürürlükte olacak ve diplomatik yollarla tarafların onayı çerçevesinde 3 yıl uzatılabilecek.

Söz konusu anlaşma, 6 Ocak 2021’de Milli Eğitim Bakanı Ziya Selçuk ve Arnavutluk Eğitim, Gençlik ve Spor Bakanı Evis Kushi tarafından imzalanmıştı.

 

Kaynak: Time Balkan

Tarih: 09.03.2021

 

ABD’den Yunanistan’a 59 Saldırı Helikopteri ve 350 Tank

Yunan medyası Washington’un Atina’ya yeni hibe etmesi planlanan muhtemel silahların detaylarını paylaştı. ABD’nin Yunanistan’a hibe etmeyi planladığı silahlar arasında, “9 adet AH-64D Apache saldırı helikopteri, 50 adet OH-58D saldırı helikopteri ,350 adet M-2A2 zırhlı personel taşıyıcı paletli tank, 60 adet MLRS paletli roketatar,120 adet M-109A5 paletli Obüs tipi tank, 198/M-119 kısa menzilli top, HEMTT mühimmat taşıyıcı araç, MRAP zırhlı personel taşıyıcı araç” bulunuyor.

Washington’ın Yunanistan’a hibe edilmesi planlanan silahların teslimatının Başbakan Kiryakos Miçotakis’in ABD ziyareti sonrası netleşeceği ifade edildi. ABD’nin Atina Büyükelçiliği’nin Savunma İşbirliği Ofisi, Yunanistan Özel Kuvvetleri’ne 9 milyon dolar değerinde askeri yardım yapmıştı. Washington silah hibe programı dışında, Yunanistan’ı bir askeri üsse dönüştürecek adımlarını da sıklaştırıyor. Yunanistan ve ABD’nin Nisan ayında 1,5 ay sürecek Batı Trakya tatbikatı öncesinde Dedeağaç’ta da hareketlilik arttı.

 

Kaynak: Time Balkan

Tarih: 09.03.2021

 

AB, Sırbistan-Kosova Diyaloğunun Tamamlanmasını İstiyor

Avrupa Birliği (AB) Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi Josep Borrell, AB’nin ara buluculuğunda yürütülen Sırbistan ile Kosova arasındaki diyalog sürecinin tamamlanma vaktinin geldiğini belirtti.

Sosyal medya hesabından konuya ilişkin paylaşım yapan Borrell, 10 yıl önce ilk Belgrad-Priştine diyalog toplantısının Brüksel’de gerçekleştirildiğini anımsatarak, “Uzun bir yol katettik. Süreci tamamlamanın vakti geldi.” ifadelerini kullandı. Borrell, AB’nin hem Sırbistan’ın hem de Kosova’nın Avrupa geleceğinin yolunu açacak kapsamlı bir normalleşme anlaşması üzerine taraflarla beraber çalıştığını ifade etti.

AB’nin ara buluculuğunda 2011’de başlatılan Belgrad-Priştine diyalog süreci, Sırbistan ile Kosova arasındaki ilişkilerin normalleşmesini ve nihayetinde iki ülkenin birbirini tanımasını amaçlıyor. Sırbistan, 2008’de tek taraflı bağımsızlığını ilan eden Kosova’yı hala kendi toprağı olarak görmeye devam etse de Kosova bugün kadar 100’ün üzerinde ülke tarafından bağımsız bir devlet olarak tanındı.

Kosova ile Sırbistan arasındaki diyalog süreci, farklı sebeplerden yaşanan gerginlikler nedeniyle sık sık kesintiye uğradı.

 

Kaynak: Time Balkan

Tarih: 10.03.2021

 

Turković, Borrell ve Diğer AB Yetkilileriyle Bir Araya Geldi

Borrell’in ofisinden yapılan açıklamaya göre, AB Yüksek Temsilcisi / Başkan Yardımcısı Josep Borrell, 10 Mart 2021 Çarşamba günü Bosna Hersek Dışişleri Bakanı Bisera Turković ile Brüksel’de bir araya geldi.

Borrell, görüşmeler sırasında Bosna Hersek’in AB üyelik başvurusuna ilişkin 14 temel önceliğinin uygulanmasında kararlı bir şekilde ilerlemesi için teşvikte bulundu. Borrell, reformlar konusunda son zamanlarda atılan olumlu adımları memnuniyetle karşıladı.

Borrell, 2021’in başında Bosna ve Hersek’te yaşanan göç krizini hatırlattı ve ülke genelinde sorumlulukların daha adil bir şekilde paylaşılmasıyla sürdürülebilir bir göç ve iltica sistemi kurmanın önemini vurguladı. Borrell ve Turković, Covid-19 salgınıyla mücadelede AB ve Batı Balkanlar arasındaki iş birliğini ve bölgedeki aşılara erişimi de ele aldı. Borrell, AB üye devletleri tarafından temin edilen bazı dozların maliyetini karşılamaya yardımcı olmak için Avrupa Komisyonu tarafından sunulan Batı Balkanlar için 70 milyon € ‘luk AB hibe paketini hatırlattı.

Son olarak, Bosna ve Hersek’teki uzlaşma sürecine değinen Borrell, Dayton’dan Brüksel’e doğru ilerlemenin gerekliliğinin altını çizdi. AB, Bosna Hersek’in egemenliğini, toprak bütünlüğünü ve siyasi bağımsızlığını desteklemektedir.

Turković Brüksel ziyareti sırasında ayrıca Avrupa Parlamentosu Üyeleri ve Avrupa Birliği İçişleri Komiseri Ylva Johansson ve Avrupa Komisyonu Başkan Yardımcısı Margaritis Schinas gibi AB üst düzey yetkilileriyle bir araya geldi.

 

Kaynak: Independent Balkan News Agency (IBNA)

Tarih: 11.03.2021

 

Peleshi ve Akar, Türk-Arnavut Savunma İş Birliğinin Güçlendirilmesi Konusunda Görüştü

Arnavutluk Savunma Bakanı Niko Peleshi, mevkidaşı Hulusi Akar tarafından kabul edildiği Türkiye’ye resmi bir ziyarette bulundu.

Peleshi ile Akar arasında gerçekleşen görüşmelerde, Arnavutluk ile Türkiye arasındaki savunma alanında işbirliği ve iki ülke arasındaki ilişkilerin daha da güçlendirilmesi üzerinde duruldu. Niko Peleshi mevkidaşına Türkiye’nin Arnavutluk’a yalnızca Silahlı Kuvvetleri ve Acil Durum Politikasını modernize etmede değil, aynı zamanda Arnavut ordusunun genç üyelerini eğitmede de verdiği destekten ötürü teşekkür etti. İki Bakan, Arnavutluk Silahlı Kuvvetlerinin muharebe kabiliyetini ve lojistiğini artırmak için kullanılacak Türk tarafından bir hibe olan iki askeri finans anlaşmasının uygulanması konusuna da değindi.

Peleshi, Kosova Cumhuriyeti’nin Arnavutluk için çok önemli olduğunun altını çizerek, Arnavutluk hükümetinin bölgede kalıcı bir barışın tek çözümünün Kosova’nın Belgrad’dan bağımsızlığının tanınması olduğu şeklindeki kararlı tutumunu yineledi.

Görüşmede Bakan Peleshi, mevkidaşı Hulusi Akar’a yaptığı açıklamada, Arnavutluk’un savunma sanayinde ortak yatırımlara açık olduğunu ve bu bağlamda Türk şirketlerinden bu alandaki her türlü ciddi teklifi memnuniyetle karşıladığını söyledi.

Savunma Bakanı Niko Peleshi’nin Ankara’ya resmi ziyareti, Başbakan Edi Rama’nın Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan tarafından onurla karşılandığı bu yılın başlarında yaptığı ziyaret sonrasında gerçekleşti.

 

Kaynak: Independent Balkan News Agency (IBNA)

Tarih: 11.03.2021

 

Sırbistan, Çin Aşısını Avrupa’da Üretecek İlk Ülke Oldu

Sırbistan Cumhurbaşkanı Aleksandar Vučić, Çin ve Birleşik Arap Emirlikleri’yle önümüzdeki iki hafta için Sinopharm (Sinofarm) aşısı üretimi için fabrika kurulmasıyla ilgili anlaşmanın imzalanacağını duyurdu.

Sırbistan Devlet Televizyonu RTS’ye konuşan Vučić, “Aşıyı 15 Ekim’de üretmeye başlayacağız” diye konuştu. Vucic fabrika kurulduğunda Sırbistan’ın bölge ülkelerine aşı sağlayacağını kaydetti.

Haberglobal’in haberine göre; Rusya da Sputnik V aşısının üretimi için geçen şubat ayında Sırbistan’a ön onay vermişti. Rus aşısının üretiminin de Mayıs ayı ortalarında başlaması bekleniyor. Avrupa Birliği aday ülkesi olan Sıribtan bir yandan da Moskova ve Pekin ile olan yakın diplomatik ve ekonomik bağlarını da koruyor.

Sırbistan, Sputnik ve Sinofarm aşılarını kullanarak şu ana kadar 7 milyonluk nüfusun 1,5 milyonunu aşıladı.

 

Kaynak: Time Balkan

Tarih: 12.03.2021

 

Lahey Mahkemesi, ‘Sırp Adolf’un Erken Tahliye Edilmesini Reddetti

Lahey’deki BM mahkemesi, bir zamanlar kendisini “Sırp Adolf Hitler” olarak tanımlayan Bosna Savaşı sırasında bir tutuklama kampı gardiyanı olan Goran Jelisiç’in hapishaneden erken tahliye talebini bir kez daha reddetti.

Lahey’deki Uluslararası Ceza Mahkemeleri Mekanizması Perşembe günü, insanlığa karşı suçlar ve savaş yasa ve geleneklerini ihlal etmekten 40 yıl hapis cezasına çarptırılan eski Bosnalı Sırp gözaltı kampı görevlisi Goran Jelisiç’in tahliye talebini reddetti.

 

Kaynak: Balkan Insight

Tarih: 12.03.2021

 

2021’in En Önemli Ekonomik Özgürlük Endeksi; Yunanistan, Balkan ve Avrupa Ülkeleri Arasında En Kötü Sırada

Amerikan Miras Vakfı, ülkeleri ekonomilerinin refahına göre sıralayan 2021 Ekonomik Özgürlük Endeksini yayınladı. Değerlendirme, adaletin sağlanması, devlet bütünlüğü, vergi yükü, yatırım özgürlüğü vb. gibi çeşitli parametreleri hesaba katarak yapılmaktadır.

IBNA’nın temel aldığı ülkelerin sıralamasına göre, Bulgaristan 35. Sırada yer alarak çoğunlukla özgür ekonomiler kümesinde kategorize edildi.

Yunanistan ekonomik özgürlük puanı 60,9 ile en özgür 96. ülke olarak kayıtlara geçti. Genel puanı, öncelikle adli etkililikteki iyileşme nedeniyle 1.0 puan arttı. Yunanistan, Avrupa bölgesindeki 45 ülke arasında 44. sırada yer almaktadır ve genel puanı bölge ve dünya ortalamalarının altındadır.

Yunanistan’ın ekonomisi, on yıl içinde ilk kez orta düzeyde ekonomik bağlamda özgür ülkeler grubuna geri dönmüştür. Bununla birlikte, bu ilerlemede istikrarı korumak için, hükümetin harcamaları azaltması, hukukun üstünlüğünü güçlendirmesi, kamu ve özel sektörde yolsuzlukla etkin bir şekilde mücadele etmesi ve mali özgürlüğü ve yatırım özgürlüğünü iyileştirmesi gerekmektedir.

 

Kaynak: Independent Balkan News Agency (IBNA)

Tarih: 12.03.2021

 

Varhelyi: AB, Sırbistan ile Müzakereleri Hızlandırmak İstiyor

Avrupa Komisyonu Üyesi Oliver Varhelyi Cuma günü yaptığı açıklamada, Brüksel’in Sırbistan ile müzakerelerin hızını artırmak istediğini, 2020’de çok yavaş olduklarını ve Belgrad’ın Priştine ile diyaloğu sürdürme fırsatını kullanması gerektiğini söyledi.

Varhelyi, Çevrimiçi Tiran Ekonomi Forumu’nda Kosova ve Sırbistan’ın Avrupa’nın Kosova ve Sırbistan umutları açısından hayati önem taşıyan diyalogda ilerleme sağlamak için bu fırsat penceresini kullanması gerektiğini söylediğini aktardı. Sırbistan’ın yeni AB genişleme metodolojisini kabul etmesinin önemli olduğunu, hukukun üstünlüğü ve sosyal ve ekonomik kalkınma dahil reformları hızlandırmak için Kosova’dan daha fazla siyasi istikrar beklendiğini söyledi.

Varhelyi, AB’nin tüm Batı Balkanlar’ın AB’nin bir parçası olacağı ve bölge ülkelerinin temel reformları uygulayacakları vaatlerini ancak birlikte hareket ederlerse yerine getirebileceklerini söyledi. AB’nin Batı Balkanlar’a genişlemesinin Birliğin en yüksek önceliği olduğunu ve onun çıkarına en uygun olduğunu sözlerine ekledi.

 

Kaynak: N1

Tarih: 12.03.2021

 

Dokuz AB Üye Ülkesi Batı Balkanlar’ın Gündemine Geri Dönmesini İstiyor

Avrupa Birliği’nin dokuz üyesi Avusturya, Hırvatistan, Çek Cumhuriyeti, Almanya, Yunanistan, Romanya, İrlanda, Romanya, Slovakya ve Slovenya’nın dışişleri bakanları AB baş diplomatı Josep Borrell’e, “Batı Balkanlar’a stratejik olarak bakmanın zamanı geldi” diye yazdı.

Bakanlar, koronavirüs salgınının jeopolitik sonuçları hakkında uyarıda bulunarak “Ağustos 2019’daki son genişleme tartışmasından bu yana çok şey olduğunu” söyledi. “Bölgesel ülkelerde dinamik bir iç politika gelişimi yaşandı. Ancak pandemi mevcut eğilimleri daha da kötüleştirdi” diyen bakanlar Batı Balkanlar’a dış politika ışığında bakılması gerektiğini ifade ederek Borrell’den sahadaki mevcut krize bir cevap vermesini ve diğer aktörlerin de bu alanda daha aktif olmasını istediler.

Borrel’e yazılan mektubun imzacıları, Batı Balkanlar’ın 19 Nisan’da Lüksemburg’da düzenlenecek olan AB Dış Politika Konseyi’nin bir sonraki toplantısının gündemine gelmesi gerektiğine inanıyorlar.

 

Kaynak: N1

Tarih: 12.03.2021

 

HAZIRLAYANLAR:

Aybüke Koçak, Didem Şimşek, Dilara Nesrin Bulut, Dilek Keçeci, Elifnur Ayhan, Gizem Kocakaplan, Hasibe Özdemir, Hatice Deniz Hızal, Hilal Yel, İleyna Savuk, Rümeysa Güner, Şamil Orhan, Taha Yüceses, Zülfiye Çobanoğlu

TUİÇ Balkan Stajyerleri

 

 

The Butler (2013)

“Everything you are and everything you have, is because of that butler.”

Senaryosu Wil Haygood’un (Eugene Allen’ın hayatının anlatıldığı) makalesinden esinlenerek Primetime Emmy ödüllü Danny Strong tarafından yazılan filmin yönetmen koltuğunda Lee Daniels’ı görüyoruz. Aynı zamanda The Butler’ın 2 adaylığı da bulunmakta: en iyi yardımcı kadın oyuncu: Oprah Winfrey (Gloria: Cecil’in karısı) ve en iyi makyaj & saç.

Daniels’ın bu filmi, Modern Amerikan tarihinin görsel bir ansiklopedisine benzeyen iddialı bir proje, 20.yüzyılın ikinci yarısının en etkili olaylarından bazılarını hızlı bir şekilde görgü tanığımız olan uşağı kullanarak aktarmaya çalışıyor. Bu noktada, kahramanı kullanma şekli hepimize Robert Zemeckis’in Forrest Gump (1994)’ını hatırlatıyor.

Güneydeki pamuk tarlalarında köle muamelesi gören siyahilerin günlük hayatını gösteren bir sahneyle sertçe başlayıp, bir siyahinin başkan olmasıyla sonlanan film, bizlere; hem film boyunca apolitik kalmaya çalışan uşak (Cecil Gaines) hem de radikal oğlu (Louis) açısından çok sayıda sivil haklar mücadelesinden geçen tarihi bir politik drama örneği sunuyor.

Film boyunca; Başkan Dwight Eisenhower’ın (Robin Williams) döneminde hizmetine başlayarak, bu süreçte yedi Başkana hizmet eden Cecil’in “hizmet”inin; içki sorunu olan eşi Gloria (Oprah Winfrey) ve sivil haklar hareketine dahil olan büyük oğlu Louis (David Oyelowo) ile olan ilişkisi de dahil olmak üzere aile hayatını nasıl etkilediğini görüyoruz.

Bazen manipülatif ve melodramatik olabilen bu anlatının zaman zaman amacına ulaşıp duygusal olarak izleyiciyi yakalayabildiğine değinmememiz büyük haksızlık olur.

1926’da Georgia’daki bir pamuk tarlasında daha ilk sahneden acımasızca açılan film; 2008’de Obama’nın seçilmesi ile bitiyor demiştik. Evet, bu denli geniş bir zaman aralığına sahip senaryonun 2 saatlik bir yapıma neleri ve ne kadar sığdırabileceğini merak ederek izlemeye koyuluyoruz.

Tarlada babasının cesedi başında hıçkırıklarını tutamayan Cecil’in “büyüyüşüne” tanık olacağımızın mesajlarını daha ilk dakikalardan veriyor film. Nitekim, Bayan Annabeth’in onu eve alıp “görünmez kalması gerektiğini” öğretmeye başlamasıyla “beyazlara hizmet” sektörüne “house nigger”ı olarak atılıyor Cecil (Gacheru, 1985). Daha sonra tek başına, başka bir yerde hayata açılmaya karar vermesiyle birlikte; kendini önce bir otel valesi, sonra daha büyük bir otele önerilerek ve en sonunda ise asıl hikâyenin başladığı Beyaz Saray’da uşak olmuş olarak buluyor.

Ailesine “work for live evlat gibi beylik klişe laflar ederek, bir yandan beyaz adamların ekmeğini yiyip öte yandan siyahilerin adaletsizlikle yüzleşmesine uzun zaman göz yummayı tercih eden apolitik bir baba var karşımızda.

Filmdeki kontrastlar izleyiciye iki farklı dünyanın kesişiminde oturup her iki tarafa da dışarıdan göz atmasını sağlarken; yine sıklıkla karşımıza çıkan tezat örneklerden biri olarak: Cecil’in deyimiyle, iki oğlundan büyüğünü “ülkesine” savaş açarken küçük olanı ise ülkesi için Vietnam’da savaşırken görmekteyiz.

Filmin adı The Butler (Uşak) olsa da -hatta adıyla tutarlı olarak çoğunlukla Cecil’in hikâye anlatıcılığıyla devam etse de- büyük oğul Louis’in özellikle filmin ikinci yarısından itibaren babasından başrolü çaldığını söylemek mümkün.

14 yaşındaki oğlu (sırf yolda bir beyaz kadına baktı diye dövülüp, öldürülüp) cesedi nehre atılan Mamie Till’in haykırışını gören genç Louis; üniversiteyi babasının istediği -beyazların bulunduğu- Howard’ın aksine güneyde -siyahların bölgesindeki- Fisk’te okumayı tercih eder. Nitekim burada hoşlandığı kızla beraber çeşitli eylemlere devam eden Louis’in zamanla “Özgürlük yarışçısı”, Malcolm X’in takipçisi, “Kara Panter Partisi”nde ve en sonunda da saygın bir politikacı olarak gelişimini açıkça görürüz (Güven, 2020).

Cecil’in, Başkan Kennedy’nin kızına masallar anlattığı sırada büyük oğlunun “özgürlük otobüsü”nde olduğunu görüyoruz. Sahnenin sonunda ise otobüsün karşısına çıkan ku klux klancıların otobüse saldırıp yaktıklarını görüp, ateşin sıcaklığını acı bir şekilde ekranın karşısında da olsak içimizde hissediyoruz (Billig, 2001).

Babasına hep kızgın olan bir oğul var aslında. Ona karşılık:“Siyahi hizmetçiler, çalışkan ve güvenilir olmalarından ırksal kalıplara meydan okumuştur. Onlar, güçlü iş ahlakı ve onurlu karakter örneği ile ırksal nefreti yavaşça alaşağı eder” diyor Louis’in arkadaşı bir toplantıda. Gerçekten de bu kez eş zamanlı olarak; bir başkanın Cecil’e danıştığı, gülümsediği, hatta oğlunun durumunu dahi bildiği gibi detaylar görüyor ve içten içe gülümsüyoruz. Uşağın en iyi yaptığı şey ise karakterinin düalitesine ve yüzleşmesi gereken iç mücadelesine yenilmemesi.

Reagan Dönemine (1986) geldiğimizde artık Cecil Gaines üzerindeki ikiliğin verdiği yorgunluğu şöyle ifade etmekte: “yaşlı bir adamın bu kadar kaybolmuş hissedeceğini düşünmezdim”. Bu laflarının üstünden çok da geçmeden, tutarlıca, Beyaz Saray’dan istifa edip oğluyla beraber direnişe katıldığını görüyoruz.

Butler’ın asıl sorunu; odaktan yoksun olması ve şimdiye kadar olan hemen hemen her konuda yorum yapmak istemesidir. Bu da çok duygusal ve klişeleşen anları doğurmaktadır.

Birçok karakter o kadar hızlı bir şekilde filme giriyor ve çıkıyor ki, onları daha yakından tanımak için zamanımız yok. O yüzden filmin özetinden de rahatlıkla çıkarabileceğiniz üzere, biraz derinlik kazandıran sadece üç karakter olduğunu söylemek mümkün: uşak (Cecil), karısı (Gloria) ve büyük oğlu (Louis). Bu karakterler izleyiciyi meşgul etmek ve pacing sorunlarına rağmen bizi hikâyeye bağlı tutmak için yeterliydi.

İzleyiciyi en çok etkileyen bir başka şey ise “toplama kampı gibi şeyleri duyuyorduk ama onlar zaten ABD’de 200 yıldır vardı” diyerek filmin, kölelik ve devamında ırkçılığa farklı bir bakış açısı getirmesi oldu.

Aktörlerin çoğu tarafından oldukça iyi ele alınan bazı harika komedi anları da vardı. “The Last King of Scotland-İskoçya’nın Son Kralı”ndaki Uganda diktatörü İdi Amin rolüyle Oscar kazanan Forest Whitaker (Cecil) bu rolünde de gerçekten inanılmaz ve tüm başkanların da (özellikle Alan Rickman ve John Cusack) başarılı bir şekilde vazifelerini yerine getirdiklerini söylemek mümkün. Etkileyici oyuncu kadrosunun bu filmi kaldırdığı ve gerçekte olduğundan çok daha iyi görünmesini (elbette pazarlanmasını da) sağladığı aşikâr.

Sonuçta; Daniels’ın hikayesine ve ana karakterine olan inancının, beyazperdede izleyicinin kolayca iletişim kurabileceği bir performansa dönüştürdüğünü görüyoruz. Bu yüzden; The Butler, kendi kategorisindeki en iddialı yapım olmasa da tüm kusurlarına rağmen, izleyicisini tatmin edebilecek bir filmdir.

Sena Sarıtaş

Sivil Toplum Çalışmaları Staj Programı

Kaynaklar: 

Gacheru, M. (1985). The house Nigger in Black American Literature http://erepository.uonbi.ac.ke/handle/11295/23854 adresinden alındı.

Güven, E. (2020). Amerika Birleşik Devletleri’nde Sosyalist Afro-Amerikan bir Yapılanma Olarak Kara Panterler Partisi ve Partinin Sesi “The Black Panther Intercommunal News Service” 

Billig, M. (2001). Humour and Hatred: The Racist Jokes of the Ku Klux Klan