Tezkere, Türk ordusunun sınır ötesi kara operasyonu yapabilme yönünde hukuki/siyasal bir gerekçeye dayanmasını sağlamasının yanı sıra, “yabancı askerlerin” de Türkiye’ye kabul edilebileceğine dair bir madde içermektedir. Ne var ki, tezkere içeriğinde yer alan “yabancı asker” tanımlaması oldukça muğlaktır ve çeşitli yönlerden ele alınabilir. Yabancı asker deyimiyle, ABD ya da uluslararası koalisyon içerisinde yer alan ülkelerin askerleri nitelenebileceği gibi, Suriye’de Esad rejimine karşı mücadele veren Özgür Suriye Ordusu (ÖSO) bileşenleri ya da Irak’ta merkezi hükümet ile arası açık olan Sünni aşiret güçleri hatta ve hatta Peşmerge ile PYD/YPG güçleri dahi bu kapsamda değerlendirilebilir. Türkiye’nin katıksız Esad karşıtı tutumu ve Şiilerin kontrolünde işleyen ve İran ile yakın ilişkilere sahip Irak merkezi hükümeti ile yaşamış olduğu sorunlar göz önünde bulundurulduğunda, bu muğlak ifadenin bilerek kullanıldığı ve bu yolla Türkiye’nin bölgesel anlamda operasyonel bir müttefiklik ilişkisi üzerinden “yabancı” askerleri/muharipleri kullanmak isteyebileceği görülebilmektedir.

Bütün gözler IŞİD’in Irak ve Suriye’de gerçekleştirdiği işgallere ve katliamlara odaklanmış ve örgüte karşı girişilen ABD liderliğindeki hava operasyonlarının bölge ülkelerinin destek vereceği bir kara operasyonuyla birleştirilmesi ihtimali gündeme yerleşmişken, Ortadoğu’nun güneyinde yer alan Yemen ise farklı bir iç savaşa eklemlenmiş durumdadır. Bu iç savaş, Şii mezhebi içerisinde yer aldığı addedilen Zeydilik inancına eklemlenmiş Husiler ile Sünnilerin kontrolündeki hükümet arasında yaşanmaktadır. Başkent San’a’nın kuzeyinde yer alan Saada şehri ve çevresinde yaşamakta olan Husilerin yolsuzluk, artan hayat pahalılığı, siyasal/toplumsal baskı ve eşitlik istemi gibi hususları ön plana sürerek başkente yürümesi ve Savunma Bakanlığı dâhil devlet kurumlarını ele geçirerek hükümeti düşürmesi ile sonuçlanan iç savaş sonrasında devlet başkanı Abd Rabbuh Mansur El Hadi ve BM Yemen özel temsilcisinin Husilerin lideri Abdulmelik El Husi ile yaptığı görüşmenin ardından bir çözüm önerisi ortaya konmuş ve ateşkes ilan edilmiştir. Ne var ki, tarihsel bir arka plana yaslanan bu anlaşmazlığın kısa süreli olması beklenmemelidir. Zira bu mücadele, aynı zamanda Suudi Arabistan ile İran arasında süregelen bölgesel üstünlük mücadelesinin bir yansıması olarak değerlendirilebilir.