Karadağ, 2006’da Sırbistan’dan bağımsızlığını kazanmasının ardından 2008 yılında Avrupa Birliği’ne tam üyelik için aday oldu. Avrupa Komisyonu’nun olumlu görüşü sonucunda 2010 yılının sonlarında, Karadağ resmen aday ülke statüsüne kavuştu. Baş döndürücü bir hızla ilerleyen üyelik süreci, yine Avrupa Komisyonu tarafından katılım müzakerelerine başlanması için ön koşul olarak sunulan yedi alanda (seçim yasasının anayasa ile uyumlu hale getirilmesi, yargının idari kapasitesi ve bağımsızlığının güçlendirilmesi, yolsuzluk ve örgütlü suçlarla mücadele alanında aşama kat edilmesi, medya özgürlüğünün arttırılması, sivil toplum kuruluşlarıyla işbirliğinin geliştirilmesi ve ayrımcılığın önlenmesi) gösterilen gelişim nedeniyle; 2012 yılının Haziran ayında katılım için müzakerelere başlanma kararı ile taçlanmıştır. Aynı yıl içinde, 18 Aralık  2012 tarihinde, “Bilim ve Araştırma” faslı olarak bilinen 25. fasıl geçici olarak kapatıldı. Nisan 2015 itibariyle, Karadağ’ın AB yolunda aşması gereken 35 müzakere başlığının 18 tanesi açılmış durumda ve bu 18 başlığın iki tanesi de (Bilim ve Araştırma ile Eğitim ve Kültür) geçici olarak kapatılmış şekilde bulunuyor. Peki, Karadağ’ın görece ve AB’nin genişleme politikası içindeki diğer dört ülkeye (Türkiye, Sırbistan, Makedonya ve Arnavutluk) kıyasla AB yolundaki hızlı gelişimi ve buna paralel olarak hem komşu ülkelere, hem de Rusya’ya yönelik değişen/dönüşen dış politikası ne ifade ediyor?